Ντράπηκαν και τα ψέματα τα ίδια -στην υποθεση Αποστολακη-μιας και δεν ντράπηκαν τα στόματα που τα λέγαν , μας λενε τα λόγια ενος σοφού , παραφραζοντας τα , σήμερα, με αφορμή την πρόσφατη εικόνα παρακμής της Ελληνικης κοινωνίας.
του Πέτρου Κασιμάτη
Η περίπτωση Αποστολάκη -μολις πέσει ο κουρνιαχτός των εντυπώσεων- θα δικαιώσει τη Ν.Δ και μάλλον θα δείξει την άδολη ματια του Κυριακου να ηγηθεί με ενα «λόγω τιμής», με μια ζεστή χειραψία , με μια κουβέντα ντρέτα οπως λενε στην Κρητη ανάμεσα σε δυο άντρες.
Αυτη τη Real πολιτική, την πολιτική μιας κάποιας αθωότητας (πόση άραγε αθωότητα μπορει να διαθετει η πολιτική…..) τη γνωρίσαμε τον προηγούμενο αιώνα. Οι ανθρωποι τοτε, χρησιμοποιούσαν το λόγο τους για να κλείσουν μια πολιτική συμφωνία , να πετύχουν ενα μορατόριουμ μη έντασης, να φροντίσουν να σιγήσουν τα…όπλα της πολιτικής μάχης για λιγο…Ε, αυτη η εποχή έχει παρέλθει!
Πάει ο καιρος που ο Ανδρεας Παπανδρέου στη Βουλη σήκωνε το κοκκινο τηλεφωνο συνομιλώντας με τον Κωνσταντίνο Μητσοτάκη για να σώσουν το προφανές! Πάει ο καιρος του «Ανδρέα μου», «Κωστα μου», πάει ο καιρος που ο μετριοπαθής Αντώνης Λιβανης συναινούσε με την απέναντι όχθη της Ν.Δ για ένα Εθνικό ζήτημα… Που στη συνέχεια το κατάπινε ο χρόνος , η Εθνικη αναγκαιότητα και η απαιτούμενη σιωπή!
Ο Αποστολακης , ο ναύαρχος , παρέβη αυτον τον όρκο τιμής. Πισωγύρισε! Είπε αρχικά ναι και μετα υπάκουσε στη στριγγλια της κομματικής εντολής. Και το σπουδαιότερο, δεν κράτησε το λόγο του!! Δηλαδή, απερίσκεπτα, διέγραψε ένα πιθανό βήμα που ίσως και να τον οδηγούσε σε αλλα φαντασιακα αξιώματα….
Οι άνθρωποι τρελαίνονται με την οίηση της εξουσίας. Και καταλήγουν να πίνουν το κώνειο της πιο βασανιστικης πολιτικής βροχής. Και γιατί τρελαίνονται όταν βρίσκονται εκτός του υπουργικού γραφείου;
Δηλαδη, αλλα προσωπα της πολιτικής ζωης με δημοκρατικές περγαμηνές που θα μπορούσαν να σηματοδοτήσουν την αληθινή συναίνεση γιατι δεν ενοχλούνται από το μικρόβιο της πολιτικης και επιλεγουν την ιδιωτική τους πλέον ζωη; Γιατί π.χ ο Σταθης Παναγούλης που ειχε την τόλμη να πολεμήσει σκληρά τον ΣΥΡΙΖΑ, (αν και διετέλεσε βουλευτης του) δεν επέτρεψε να πάρουν τα μυαλά του αέρα; Οι βουλευτές της Ν.Δ που δεν αξιοποιήθηκαν στο κυβερνητικό άρμα γιατι δεν φαντασιώνονται εξουσίες αλλα παραμένουν ταπεινά στο βουλευτικό στασίδι;
Ο Γεραπετρίτης -επιφανής καθηγητής -που με ευκολία ρίχνει τον μισό ΣΥΡΙΖΑ στη θάλασσα της πολιτικης γιατι δεν θέλει κι άλλα υπουργικά αξιώματα -ως ο απόλυτος κυβερνητικός μπαλαντέρ- ώστε να συμπληρώσει το πλούσιο βιογραφικό του; Ο κορυφαιος Έλληνας γιατρος που εγκατέλειψε το Χαρβαρντ για να γινει ενας ταπεινός βουλευτης Εύβοιας ο Σπ. Πνευματικός και Πανεπιστημιακός καθηγητης γιατι να μην υψώσει θυμό και φωνή; Μια προσωπικότητα που δίνει μαχες για το περιβάλλον και ως Προεδρος της Επιτροπής Περιβάλλοντος της Βουλης εχει αφησει το θετικό της αποτύπωμα η βουλευτης Ηλείας Διονυσια Αυγερινοπουλου , γιατι επιμένει στο εργο της;
Λένε, πως η σεμνότητα είναι το προσωπείο του βάθους.
Σημερα, χαμένος είναι:
1) ο ΣΥΡΙΖΑ που πιπιλάει τη λέξη συναίνεση αλλα χαρακτηρίζει οποιονδήποτε συνεργάζεται με την κυβέρνηση , αποστάτη.
2) Ο Αποστολάκης που υπάκουσε στα οσα μούγκρισε το κομματικό θηρίο
3) Και φυσικά όποιος πρότεινε τον Αποστολάκη. Γιατί στην πολιτική πρέπει να ξέρουμε πρόσωπα και πράγματα.
Παντως, προτιμούμε μια κυβέρνηση που ζητά συναίνεση και τρώει τα μούτρα της γιατι μίλησε σε λάθος ανθρώπους, από μια κυβέρνηση που αρχικά δήθεν συναινεί και μετα περιμένει να κάνει την πολιτική τρίπλα.
Προτιμούμε μια κυβέρνηση που πεφτει στο γκρεμό ,παρα μια άλλη που χρησιμοποιεί το διχασμό για να κερδίζει εκλογές. Με Αποστολάκηδες.
Κι οσο για τον Ναύαρχο που θα μπορούσε ο ποιητής Νικος Εγγονόπουλος να επαναλάβει το στίχο του « Τι γύρευες στη Λάρισα ,‘σύ ένας Υδραίος …..».
Οπως και ναχει ο ναύαρχος αυτή τη φορά δεν κατάφερε να γίνει Απόστολος της πολιτικής . Παρέμεινε «Αποστολακης»
