Η εικόνα είναι γνώριμη: άνθρωποι με ανιχνευτές μετάλλων, πρόχειρους χάρτες και σκαπανικά, να ψάχνουν μέσα σε βουνά, σπηλιές ή παλιά χωράφια. Η αναζήτηση θησαυρού συνεχίζει να γοητεύει εκατοντάδες Έλληνες, πολλοί από τους οποίους βάζουν στόχο ζωής να βρουν εκείνο το σεντούκι με τις χρυσές λίρες που κάποιος έκρυψε στο βουνό την περίοδο της Κατοχής.
Δυστυχώς τις περισσότερες φορές αποδεικνύεται… άνθρακες ο θησαυρός. Τα πρώτα χρόνια της μεταπολεμικής Ελλάδας υπήρξαν δεκάδες περιστατικά ανασκαφών που οδήγησαν σε πλουτισμό, κυρίως σε χωριά και απομονωμένες περιοχές. Άνθρωποι έφυγαν βιαστικά από τον τόπο τους και έκρυψαν αντικείμενα αξίας, κυρίως λίρες και χρυσαφικά, σε τοίχους, ιερά εκκλησιών και πηγάδια. Κάποιοι άφησαν σημειώματα στους απογόνους τους για να μη χαθεί η περιουσία, κάποιοι λιγότεροι γύρισαν οι ίδιοι και έψαξαν και τις περισσότερες φορές γείτονες και συγχωριανοί υποψιάζονταν πού μπορεί να κρύφτηκε το «χρυσό» σεντούκι και επιδόθηκαν σε κυνήγι θησαυρού.
Όλα αυτά όμως συνέβησαν πριν 60 χρόνια. Σήμερα είναι εντυπωσιακό ότι υπάρχουν άνθρωποι που τροφοδοτούν την φαντασία τους από τέτοιους θρύλους και ιστορίες. Μια τέτοια περίπτωση ήταν και ο άτυχος 53χρονος που έχασε τη ζωή του στη Λάρισα καθώς εγκλωβίστηκε σε σήραγγα βάθους 10 μέτρων.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ο άνδρας βρισκόταν μαζί με ομάδα 4-5 ατόμων που είχαν ανοίξει λαγούμι μήκους περίπου 25 μέτρων αναζητώντας χρυσές λίρες. Κάποιοι ένιωσαν αδιαθεσία και βγήκαν, αφήνοντάς τον τελευταίο μέσα.
Το τελευταίο αυτό περιστατικό έφερε στην επιφάνεια για ακόμα μια φορά τους κινδύνους που κρύβει αυτό το «ρομαντικό» χόμπι. Η σκληρή πραγματικότητα αποδεικνύει ότι η παράνομη αναζήτηση θησαυρών μπορεί να αποδειχθεί εξαιρετικά επικίνδυνη.
Οι πιο συχνοί κίνδυνοι είναι πρακτικοί. Οι έρευνες γίνονται συχνά σε αφιλόξενα μέρη: γκρεμούς, σπήλαια, εγκαταλελειμμένα κτίρια. Κάθε χρόνο καταγράφονται ατυχήματα από καταρρεύσεις, εκρήξεις αυτοσχέδιων μηχανισμών ή πτώσεις σε πηγάδια. Οι περισσότεροι κυνηγοί δεν έχουν ούτε την τεχνική κατάρτιση ούτε τα κατάλληλα μέσα για να εξασφαλίσουν την ασφάλειά τους, και ένα λάθος μπορεί να αποβεί μοιραίο.
Υπάρχει όμως και ο ψυχολογικός κίνδυνος: η εμμονή με τον «θησαυρό» γίνεται συχνά μανία. Ιστορίες ανθρώπων που ξόδεψαν μια ζωή σκάβοντας νύχτες ολόκληρες, που σπατάλησαν περιουσίες σε εξοπλισμό ή που διέλυσαν οικογένειες για το όνειρο ενός εύκολου πλουτισμού, δεν λείπουν. Ο θησαυρός που δεν βρέθηκε ποτέ αφήνει πίσω του όχι μόνο άδεια χέρια, αλλά και ραγισμένες ζωές.
Ακόμη, η παρανομία οδηγεί συχνά σε εμπλοκή με τον νόμο. Η κατοχή ανιχνευτών μετάλλων, οι παράνομες εκσκαφές και η πώληση αντικειμένων χωρίς άδεια αποτελούν αδικήματα. Έτσι, πολλοί κυνηγοί θησαυρών δεν κινδυνεύουν μόνο από το χώμα που μπορεί να τους πλακώσει, αλλά και από τις χειροπέδες της αστυνομίας.
Το διακύβευμα είναι ξεκάθαρο. Μια απλή «περιπέτεια» για λίγα νομίσματα και η αγωνία για γρήγορο πλουτισμό κρύβει παγίδες. Όσο κι αν οι θρύλοι μαγεύουν οι ανιχνευτές μετάλλων δεν βοηθούν στην αναζήτηση της ευτυχίας, αλλά συνήθως την υπονομεύουν.
