Η Άνγκελα Μέρκελ, η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, δημοσίευσε πρόσφατα τα απομνημονεύματά της, σε ένα βιβλίο άνω των 700 σελίδων, που δεν αποκαλύπτει πολλά καινούργια στοιχεία για την προσωπικότητά της ή την πολιτική της πορεία. Ωστόσο, μέσα από τις σελίδες του, διακρίνεται η προσπάθειά της να προασπιστεί τη φήμη της.
Η απουσία αυτοκριτικής
Μία από τις βασικές αιτιάσεις των κριτικών είναι η απουσία αυτοκριτικής. Σύμφωνα με τη Frankfurter Allgemeine Zeitung, ο τίτλος «Ελευθερία» θα μπορούσε να είναι «Χωρίς Εναλλακτική», αφού η Μέρκελ υπερασπίζεται αμετάκλητα τις επιλογές της, όπως την εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια ή το άνοιγμα των συνόρων για τους πρόσφυγες το 2015. Κατά την παρουσίαση του βιβλίου, δήλωσε πως, αν είναι να αποδοθούν ευθύνες, «ας πούμε ότι έφταιγα εγώ», αποφεύγοντας να εμβαθύνει σε οποιαδήποτε αυτοκριτική διάθεση.
Η διαμάχη για τις πολιτικές επιλογές
Οι κριτικοί επικεντρώνονται στα μεγάλα ζητήματα της θητείας της, όπως οι αποφάσεις για το μεταναστευτικό και την ενεργειακή πολιτική. Το Focus χαρακτηρίζει τις μεταναστευτικές επιλογές της ως αφελείς και κακώς μελετημένες, ενώ κάνει λόγο για βαθιά αλλαγή στη σύνθεση της Γερμανίας χωρίς στρατηγική. Παράλληλα, η οικονομική πολιτική της θεωρείται ασθενής, ενώ η εγκατάλειψη των πυρηνικών εργοστασίων και η εξάρτηση από τη ρωσική ενέργεια επικρίνονται έντονα, ιδιαίτερα υπό το φως του πολέμου στην Ουκρανία.
Η Μέρκελ αναφέρεται στις συναντήσεις της με ηγέτες όπως ο Βλαντίμιρ Πούτιν, ο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν και διάφοροι πρόεδροι των ΗΠΑ, αλλά αποφεύγει να προσφέρει σημαντικές νέες πληροφορίες. Περιγράφει περιστατικά παρασκηνίου, όπως τη στιγμή που ο Πούτιν άφησε τον σκύλο του στο δωμάτιο για να την τρομάξει, κάτι που αντιμετώπισε με ψυχραιμία.
Η προσωπική πλευρά
Στις πιο προσωπικές σελίδες, η πρώην καγκελάριος περιγράφει τις δυσκολίες που αντιμετώπισε το 2019, όταν υπέφερε από συμπτώματα έντονου στρες, και πώς αυτές επηρέασαν την απόφασή της να μην διεκδικήσει άλλη θητεία. Παρουσιάζει τον εαυτό της ως άνθρωπο που πιστεύει στις φιλελεύθερες αξίες, αν και αρκετοί σχολιαστές θεωρούν το έργο της περισσότερο προσπάθεια επιβεβαίωσης παρά ειλικρινής ανασκόπηση.
