Τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, τις εξελίξεις στην Αριστερά και την αντιπολίτευση που ασκεί ο Νίκος Ανδρουλάκης αναλύει σε συνέντευξή του στο Liberal και τον Νικόλα Ταμπακόπουλο ο Ανδρέας Δρυμιώτης. Ο γνωστός πολιτικός αναλυτής μιλάει επίσης για τους «υπερπατριώτες» στα Ελληνοτουρκικά, ενώ περιγράφει το νέο σκηνικό μετά την κατάρρευση του ΣΥΡΙΖΑ. Τέλος, εξηγεί τους λόγους της επιστροφής του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκο.
Πρόσφατη δημοσκόπηση έδειχνε το κόμμα Κασσελάκη με μεγάλη διαφορά από τον ΣΥΡΙΖΑ. Τι έγινε; Τους πήρε στην αρχή το κόμμα και τώρα τους στέλνει και εκτός Βουλής;
Η κατάσταση αυτή που περιγράφετε δικαιολογείται. Γιατί κατ’ αρχήν υπάρχει μια συμπάθεια προς τον αδικημένο. Κακά τα ψέματα, ο τρόπος που χειρίστηκαν στον ΣΥΡΙΖΑ το ζήτημα με τον Στέφανο Κασσελάκη ήταν μεθόδευση σταλινική, όχι δημοκρατικού κόμματος. Ο Κασσελάκης, όχι ότι δεν έχει ευθύνες, αλλά αδικήθηκε καθώς δεν του δόθηκε η ευκαιρία να χάσει. Όλη αυτή η κατάσταση δημιουργεί συμπάθεια στον κόσμο.
Επόμενη μέρα στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχει; Κυβερνούσαν μέχρι πριν από μερικά χρόνια…
Όχι. Ό,τι ήταν να κάνει το κόμμα αυτό, το έκανε. Εκπλήρωσε τον σκοπό και τον προορισμό του. Ήταν ένα κόμμα που δημιουργήθηκε από αντίδραση και επειδή ο κόσμος νόμιζε πως υπάρχει εναλλακτική λύση πέρα από τα μνημόνια. Το δοκίμασαν, είδαν οι πολίτες ότι δεν υπήρχε. Επίσης, ο ΣΥΡΙΖΑ κυβέρνησε με ερασιτεχνισμούς και για μένα αυτό είναι το μεγαλύτερο θέμα.
Ήδη όσα λένε οι ίδιοι οι σύντροφοι για τον τρόπο που λαμβάνονταν αποφάσεις και τι γινόταν στο περίφημο δημοψήφισμα (ο κ. Χουλιαράκης μίλησε σχετικά), δείχνει ότι δεν ήξεραν πού πατούσαν και πού βρίσκονταν. Τα λένε οι ίδιοι, όχι κάποιο άλλο κόμμα. Ήταν καθαρά ερασιτέχνες.
Άρα, μπορούμε να πούμε πως ΣΥΡΙΖΑ και Τσίπρας «τέλος»;
Για τον Αλέξη Τσίπρα δεν είμαι βέβαιος. Νομίζω πως περιμένει να εμφανιστεί τη στιγμή που θα κρίνει μαζεύοντας όλα αυτά τα κομμάτια του ΣΥΡΙΖΑ. Αν κάτσει κάποιος και μετρήσει τα κόμματα που δημιουργήθηκαν και δημιουργούνται από τον ΣΥΡΙΖΑ είναι πάρα πολλά. Μήπως λοιπόν αποφασίσει κάποια στιγμή να εμφανιστεί σαν συνδετικός κρίκος και τα ξαναμαζέψει.
Ναι ίσως, όμως δεν έχει αποδοκιμαστεί μαζικά; Τι τύχη έχει ένα τέτοιο εγχείρημα;
Έχει πράγματι αποδοκιμαστεί και θεωρώ πως τέτοιες κινήσεις δεν έχουν μέλλον. Ίσως, βέβαια, και να τρώγεται με τα ρούχα του. Προσπαθεί, φαίνεται ότι δεν θέλει να το βάλει κάτω. Κάνει Ινστιτούτα, έχει μια παρουσία. Ο Σημίτης μόνο όταν έφυγε από πρωθυπουργός αποσύρθηκε πραγματικά.
Τώρα που είπατε Σημίτης, με το ΠΑΣΟΚ τι γίνεται; Βλέπουμε για παράδειγμα ότι τα δωρεάν απογευματινά χειρουργεία δεν τα ψήφισε, ενώ οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το κόμμα να έχει κερδίσει έδαφος.
Ναι, φαίνεται πως το ΠΑΣΟΚ ανεβάζει τα ποσοστά του. Ωστόσο, με το να είναι «αρνητής» χάνει την ευκαιρία. Εμένα μου κάνει πολύ μεγάλη εντύπωση η θέση που έχει υιοθετήσει. Ακόμα και σε πράγματα που περίμενε κανείς να είναι πιο διαλλακτικό, έχει κάθετη άρνηση. Δηλαδή, αντιπολίτευση δεν σημαίνει να είσαι μονίμως διαφωνών. Μπορεί και να συμφωνείς σε ορισμένα ζητήματα, όπως αναφέρατε. Να σας το πω διαφορετικά: Δεν είναι δυνατόν μια κυβέρνηση να τα κάνει όλα λάθος.
Όλο και περισσότερα στελέχη του κόμματος πάντως μιλούν για πρώτη θέση στις εκλογές και πρωθυπουργό τον κ. Ανδρουλάκη. Μπορεί να εκλεγεί πρώτο κόμμα το ΠΑΣΟΚ;
Αυτήν τη στιγμή όπως είδα τις τελευταίες δημοσκοπήσεις, οι ψηφοφόροι του κ. Ανδρουλάκη δίνουν το λιγότερο σε αυτήν την πιθανότητα, το μισό από τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ για την καταλληλότητα για πρωθυπουργία. Στην άλλη ερώτηση που έκαναν σε δημοσκόπηση σχετικά με τον πιο «συμπαθή στην αντιπολίτευση», βγήκε πρώτος. Αλήθεια, τι σημασία έχει αν είναι συμπαθής κάποιος και αν δεν κάνει για πρωθυπουργός; Εγώ για παράδειγμα θα ήθελα να κάνω παρέα με τον Mr. Bean, αλλά ποτέ δεν θα τον ήθελα για πρωθυπουργό. Ο κ. Ανδρουλάκης θέλει και δεν μπορεί. Έχω την εντύπωση πως το ΠΑΣΟΚ φτάνει στο όριό του και δύσκολα θα το ξεπεράσει.
Επομένως, πάμε σε ένα πολιτικό σκηνικό του ενάμιση κόμματος;
Ναι. Μια δυνατή Νέα Δημοκρατία, με εσωτερικά προβλήματα και τα λάθη της, μισό κόμμα το ΠΑΣΟΚ και όλα τα άλλα σκορποχώρι.
Οι προκλήσεις για την ελληνική κοινωνία και κυβέρνηση;
Ο Τραμπ κέρδισε τις εκλογές για έναν λόγο κυρίως: Την ακρίβεια. Ο δεύτερος λόγος ήταν η woke agenda και βεβαίως το μεταναστευτικό. Ο κόσμος θέλει εσωτερική ασφάλεια. Το ίδιο ισχύει και στην Ελλάδα.
Αν η κυβέρνηση πετύχει να αντιμετωπίσει την ακρίβεια θα είναι τότε ακλόνητη. Ο κόσμος ψηφίζει με την τσέπη του. Όλα τα άλλα πέρα από την ιδεολογία, είναι ότι οι πολίτες θέλουν έναν πολιτικό σχηματισμό που νομίζουν ότι θα βελτιώσει την κατάσταση στην Ελλάδα. Και επομένως και την τσέπη τους.
Τέλος, το τελευταίο διάστημα αρκετοί αντιδρούν στην προσέγγιση Ελλάδας - Τουρκίας και τον διάλογο. Μιλούν για υποχώρηση από τις εθνικές γραμμές. Υπάρχει πράγματι ζήτημα ή μιλάμε για κυνήγι μαγισσών;
Δεν υπάρχει θέμα και δεν νομίζω ότι υπάρχει πρωθυπουργός που θα απεμπολήσει τα συμφέροντα της χώρας του. Ο διάλογος έχει την έννοια να έχουμε «ήρεμα νερά». Και μόνο ότι έχουν σταματήσει οι υπερπτήσεις στο Αιγαίο είναι ένα μεγάλο όφελος. Αφενός για την ασφάλεια του πιλότου, αφετέρου για το τεράστιο κόστος των αναχαιτίσεων. Το γεγονός, λοιπόν, ότι έχουμε μια σχετική ηρεμία είναι θετικό και οφείλεται στον διάλογο που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Δεύτερον για μένα, και σαν Κύπριος, η αδιαλλαξία ήταν πάντοτε κακός σύμβουλος των εκάστοτε κυβερνήσεων και στην Κύπρο. Η Κύπρος, αρχές του 1956, είχε βρεθεί κοντά σε συμφωνία μεταξύ Μακάριου και Χάρτιγνκ και ήρθε ο υπουργός για να υπογραφεί η συμφωνία. Η οποία προέβλεπε επτά χρόνια και μετά αυτοδιάθεση, δηλαδή Ένωση με την Ελλάδα.
Ο αδιάλλακτος Γρίβας έβαλε βόμβες και τελικά ούτε η συνάντηση του Μακαρίου έγινε με τον υπουργό και η ευκαιρία χάθηκε. Θέλω να πω, το να μιλάς δεν είναι κακό. Γενικά το ζήτημα του υπερπατριωτισμού είναι υπερβολικά ευαίσθητο, γιατί αυτοί που τον επικαλούνται νομίζουν ότι πουλάει.
