Αν βρείτε το χρόνο σε κάποια απ’ τις πλατφόρμες ταινιών αναζητήστε την ταινία την οποία πρωταγωνιστούσε η Σοφία Λόρεν με τίτλο: «Η κυρία δε με μέλλει» και είναι βέβαιο ότι εάν βάλετε στη θέση της κυρίας τον κύριο θα έχετε το ριμέικ που παρουσίασε στη Θεσσαλονίκη ο Αλέξης Τσίπρας. Πάνω- κάτω μια ομιλία βγαλμένη απ’ τα παλιά.
Του Χάρη Παυλίδη
Όχι και τόσο παλιά όσο η ταινία με τη Σοφία Λόρεν, αλλά με τη… σοφία του αρχηγού του ΣΥΡΙΖΑ που όπως φάνηκε χθες η Θεσσαλονίκη τον εμπνέει σε τέτοιο βαθμό που ανέμελος υπόσχεται τα πάντα στους πάντες ξεχνώντας ότι μεταξύ δύο πακέτων Θεσσαλονίκης μεσολάβησε μια κυβερνητική θητεία 4,5 ετών και ένα τρίτο αριστερό μνημόνιο.
Διότι όσα ακούσαμε χθες από τον κ. Τσίπρα, εν προκειμένω τον κύριο δε τον μέλλει, είναι μια πλειοδοσία εκείνων που είχε πει πριν το εκλογικό σώμα είτε από περιέργεια είτε από μαζοχιστική διάθεση ανακαλύψει τι εστί πρώτη φορά Αριστερά. Προφανώς οι πολίτες το κατάλαβαν, αλλά ο ίδιος με την ομιλία του έδειξε ότι εκτός από κενό πολιτικής έχει και κενό μνήμης.
Το πρόβλημα βέβαια δεν το έχει ο κ. Τσίπρας, ο οποίος άλλωστε παίζει τον ίδιο ρόλο με την ίδια ανεμελότητα που τον έπαιζε και πριν από μερικά χρόνια, αλλά όλοι όσοι ζουν με την ψευδαίσθηση ότι το παρωχημένο μπορεί να επιστρέψει και να γίνει μόδα. Αυτό ισχύει και υπό προϋποθέσεις για τον Αρμάνι, αλλά είναι δύσκολο για τον κ. Τσίπρα.
Πρώτον γιατί ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένας «οίκος» που στερείται «γούστου», αισθητικά είναι ό,τι χειρότερο να βλέπει κανείς τον κ. Πολάκη να κάνει πασαρέλα τις «ιδέες» του, και δεύτερον γιατί ο ίδιος ο κ. Τσίπρας είναι ρετρό που δεν αφορά κανέναν πλην ίσως ενός κοινού που ζει με την ανάμνηση του Τσε και της επανάστασης.
Εν ολίγοις κι εμένα μου αρέσει ο «σκαραβαίος», το αυτοκίνητο που κατασκεύασε η Γερμανία για το λαό και έγινε μόδα τη δεκαετία του ’60, αλλά για να το βλέπω όχι να το οδηγώ τον 21ο αιώνα. Συνεπώς ο κ. Τσίπρας είναι παρελθόν, ζει σε μια εποχή που έχει περάσει και λέει πράγματα που δεν υπάρχουν.
Για να το πω πιο απλά, αυτά που άκουσα και αυτό που είδα έχει τη σημασία του ως μουσειακό είδος, ασκεί μια γοητεία ως ρετρό, αλλά πρακτικά είναι εκτός εποχής και εκτός πραγματικότητας.
