Όταν σώπασε (τρόπος του λέγειν) ο Παύλος Πολάκης άρχισε να μιλάει ο Αλέξης Τσίπρας, επιβεβαιώνοντας το γεγονός ότι το σύστημα ήχων και εννοιών που χαρακτηρίζουν τη γλώσσα του ΣΥΡΙΖΑ είναι ενιαίο. Σε απλά ελληνικά, όταν μιλάει ο Πολάκης ακούς τον Τσίπρα και αντιστρόφως.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ από την αντιπολίτευση «τσουρέκι», πέρασε στις «ορθοπεταλιές» και κατέληξε στις… Βερσαλλίες της εποχής του Λουδοβίκου και της Αντουανέτας. Αυτός που με τα λόγια επί 4,5 χρόνια έχτισε «ανώγεια και κατώγεια», ο σχεδιαστής του μεγαλεπήβολου… από ελάχιστα έως καθόλου, βγάζει και γλώσσα.
Τη γλώσσα που μιλάνε άπταιστα στο ΣΥΡΙΖΑ και χαρακτηρίζεται από τη δυσανεξία στον αντίλογο, στα επιχειρήματα και στη μνήμη. Ο Αλέξης Τσίπρας και οι συν αυτώ παρατρεχάμενοι, πιστεύουν ότι οι διασωληνωμένοι και οι νεκροί της πανδημίας προσφέρονται για αντιπολίτευση.
Πιστεύουν, μάλιστα, ότι η στοχοποίηση του Πρωθυπουργού θα τους κρατήσει ζωντανούς πολιτικά και δεν θα χρειασθεί για το ΣΥΡΙΖΑ να διασωληνωθεί ώστε να ξεπεράσει τα προβλήματά του. Κι αυτό γιατί όπως ο πνιγμένος προσπαθεί να πιαστεί απ’ τα μαλλιά, έτσι και ο Αλέξης Τσίπρας για να σωθεί, προσπαθεί να κρατηθεί από τον κορωνοϊό.
Ο αρχηγός του ΣΥΡΙΖΑ δεν κουνάει απλά το δάχτυλο. Δεν περιορίζεται μόνο σε υποδείξεις. Αλλά και ως διαπρύσιος κήρυκας της αλήθειας εμφανίζεται να ζητάει και εξηγήσεις από την κυβέρνηση. Ζητάει από τον Πρωθυπουργό να γίνει κοινωνός της δικής του απελπισίας.
Διότι, αν είναι κάτι που δεν εννοεί να αντιληφθεί ο Αλέξης Τσίπρας, όπως και όσοι τον συμβουλεύουν να κάνει αντιπολίτευση με τσουρέκια και ποιος ξέρει λόγω ημερών προσεχώς με κουραμπιέδες και μελομακάρονα, είναι ότι αυτή τη φορά δεν γίνεται παρέλαση για να μπει μπροστά.
Ως δημαγωγός κατάφερε μια φορά να πείσει με την απλοϊκή αντίληψη των αιτιών για τα προβλήματα και να δημιουργήσει την εντύπωση ότι πίσω από αυτά κρύβονται οι «κακοί». Η παραμονή του επί 4,5 χρόνια στην κυβέρνηση αποκάλυψε ότι δεν υπάρχουν «καλοί» και «κακοί» παρά μόνο ηλίθιοι. Όχι τόσοι πολλοί όμως ώστε να παίρνουν στα σοβαρά την κριτική που ασκεί στην κυβέρνηση.
Σε κάθε περίπτωση ο Αλέξης Τσίπρας και οι παρατρεχάμενοι που τον συμβούλευσαν να παραλληλίσει την κυβέρνηση με τις Βερσαλλίες, τον Λουδοβίκο και την Αντουανέτα, διεκδικεί εφόσον συνεχίσει με τον ίδιο ζήλο να θυμίζει τα έργα και τις ημέρες της δικής του «Καμμένης» (με 2 ή 1 «μ») κυβέρνησης τον τίτλο του Λουδοβίκου των Κατωγείων. Έπιασε πάτο…
Ο Ιός
