Μετά από 12 χρόνια ενασχόλησής του με την πολιτική ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ θέλει να πιστεύει- για προφανείς λόγους- ότι είναι… άσπιλος κι… αμόλυντος.
Είναι επίσης προφανές ότι ο αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης αρνείται, άγνωστο γιατί, πεισματικά να δει την πραγματικότητα.
Συγκεκριμένα, αρνείται να παραδεχτεί ότι:
1. Επί ημερών του η χώρα βρέθηκε ένα βήμα πριν από τη χρεωκοπία.
2. Πήρε το όχι του λαού στο δημοψήφισμα του 2015 και το έκανε περήφανο ΝΑΙ στα μνημόνια.
3. Έβαλε ελαφρά τη καρδία την υπογραφή του στη ντροπιαστική συμφωνία των Πρεσπών,
περιφρονώντας την αντίθεση της πλειονότητας του λαού.
4. Εξανάγκασε το 2015 σε αποχώρηση από το κόμμα δεκάδες ιστορικά στελέχη της Αριστεράς για να εφαρμόσει τα δικά του μνημόνια σε αγαστή συνεργασία με τους απίθανους ψεκασμένους του Καμμένου.
5. Η αφαίμαξη της μεσαίας τάξης επί ΣΥΡΙΖΑ θυμίζει οικονομική “γενοκτονία”.
6. Η περίφημη μάχη που δήθεν έδωσε εναντίον της διαπλοκής χάθηκε στα βοσκοτόπια του Καλογρίτσα και στο κότερο γνωστής εφοπλίστριας.
7. Δεν ζήτησε συγγνώμη από τους πολίτες για τους χειρισμούς της κυβέρνησής του στο Μάτι.
8. Επί δικής του θητείας στήθηκε η σκευωρία της Novartis.
9. Με τις επιλογές που έκανε στην οικονομία (βλ. αύξηση των φόρων) γονάτισε και εξαΰλωσε τον παραγωγικό ιστό της χώρας.
10. Η ήττα στις εκλογές του 2019 ήταν στρατηγική και συντριπτική. Δεν ήταν… τυχαία.
Συμπερασματικά, όσο επιμένει στα λάθη που έκανε στα χρόνια που κυβέρνησε τη χώρα, τόσο θα συρρικνώνεται το κόμμα του. Όσο εξακολουθεί να πιστεύει ότι η Αριστερά έχει ανάγκη από προσωποπαγή κόμματα και από “μεταγραφές” από το κάτω ράφι του ΠΑΣΟΚ και της κεντροαριστεράς, τόσο θα του γυρίζουν την πλάτη οι πολίτες.
Περί ορέξεως, όμως, κολοκυθόπιτα, που λένε και στο χωριό μου.
