Ο πρόεδρος της Νέας Αριστεράς, Αλέξης Χαρίτσης, δείχνει να έχει βρει νέο πολιτικό αφήγημα: την «ενότητα» της Αριστεράς απέναντι στη «Δεξιά». Μόνο που πίσω από τα λόγια του κρύβεται η γνωστή συνταγή του διχασμού. Αντί να μιλήσει για ενότητα των Ελλήνων, για συνεργασία, για κοινό μέλλον, επαναφέρει τα παλιά στρατόπεδα και τα ξεθωριασμένα συνθήματα που πλήγωσαν τη χώρα.
Με τη φράση «απέναντι στην επέλαση της Δεξιάς», ο Χαρίτσης δεν επιδιώκει πολιτικό διάλογο· επιδιώκει μέτωπο. Εμφανίζεται ως υπερασπιστής μιας «Αριστεράς πολιορκημένης», αναζητώντας εχθρούς για να αποκτήσει ταυτότητα. Αυτή η ρητορική ανασύρει σκοτεινές μνήμες, τότε που ο δημόσιος λόγος χώριζε τους πολίτες σε «δικούς μας» και «τους άλλους».
Την ώρα που η κυβέρνηση προχωρά σε μεταρρυθμίσεις, σταθερότητα και ανάπτυξη, η Νέα Αριστερά δείχνει να επενδύει στην ένταση. Μιλά για «συσπείρωση» και «αντίσταση», σαν η χώρα να βρίσκεται σε εμφυλιακή σύγκρουση. Δεν προτείνει λύσεις, δεν παράγει πολιτική· απλώς ανακυκλώνει μια ρητορική πόλωσης που εξυπηρετεί μόνο μικροκομματικά συμφέροντα.
Ο Αλέξης Χαρίτσης δείχνει να ξεχνά πως οι Έλληνες έχουν αφήσει πίσω τους τα ψεύτικα διλήμματα και τους τεχνητούς εχθρούς. Η κοινωνία δεν ζητά «αντίσταση στη Δεξιά», αλλά συνεργασία, σταθερότητα και προοπτική. Όσο εκείνος προσπαθεί να ξυπνήσει φαντάσματα του παρελθόντος, τόσο απομακρύνεται από την πραγματικότητα μιας Ελλάδας που έχει πια επιλέξει να προχωρήσει ενωμένη.
