Πριν από μερικές εβδομάδες ο εκπρόσωπος Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ επιχείρησε να μας διαφωτίσει σχετικά με το διεθνές εκτόπισμα του Αλέξη Τσίπρα σε αντιδιαστολή με εκείνο του Κυριάκου Μητσοτάκη. Το επιχείρημα ήταν ότι ο τέως πρωθυπουργός έχει διεθνή απήχηση και θεωρείται ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας. Ο Λουίτζι Πιραντέλο κάτι έχει πει γι αυτό, αλλά δεν είναι της παρούσης.
Του Χάρη Παυλίδη
Ωστόσο το επιχείρημα πάσχει υπό την έννοια ότι η απήχηση- και εφόσον ισχύει- δεν αφορά το πολιτικό βάρος του Αλέξη Τσίπρα, παρά ένα συγκεκριμένο θέμα το οποίο ο τέως χειρίστηκε κατά τρόπο απολύτως συμβατό με τις επιθυμίες των «θεσμικών». Εν προκειμένω δεν χρειάζεται εξήγηση γιατί η απήχηση του κυρίου Τσίπρα είναι περιορισμένης εμβέλειας. Αρκεί να σκεφθείτε ότι για να έχεις τον τίτλο του ηγέτη παγκόσμιας αναγνώρισης, δεν φθάνει μόνο να υπακούς στις εντολές των δανειστών. Χρειάζεται, που και που, εκτός από υπάκουος να έχεις και καμιά ιδέα που θα προκαλεί το ενδιαφέρον της παγκόσμιας κοινής γνώμης. Δεν αρκεί, δηλαδή, μια υπογραφή σε μια συμφωνία ώστε να κινήσεις το ενδιαφέρον των ιθαγενών του Αμαζονίου.
Άντε, να χαμηλώσουμε λίγο τον πήχη, τουλάχιστον να ηγείται ενός μεγάλου ρεύματος πολιτικής αλλαγής που επηρεάζει τις εξελίξεις στην Ευρώπη. Σοβαρά, πιστεύει κανείς στην Ευρώπη ότι ασχολούνται με τον Αλέξη Τσίπρα; Αφήστε τους ιθαγενείς στον Αμαζόνιο, ή τους Αβορίγινες στην Αυστραλία που τον έχουν ακουστά, αλλά σήμερα στην Ευρώπη ποιος ασχολείται με τον τέως; Η Χίλαρι που την συνάντησε στο Κόμο, ή μήπως ο Μάριο Μόντι που ως συνταξιούχος πήγε να περάσει ένα διήμερο στη λίμνη; Σοβαρά ελάχιστοι και άντε και όσοι πήγαν να τον ακούσουν στη ΔΕΘ.
Είναι προφανές ότι η εικόνα που προσπαθεί να περάσει ο ΣΥΡΙΖΑ στο εσωτερικό, δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα που έχει ο Αλέξης Τσίπρας στο εξωτερικό. Για να είμαστε ειλικρινείς, όντως ο πρόεδρος του ΣΥΡΙΖΑ είναι γνωστός σε κάποιους κύκλους στο εξωτερικό. Μάλιστα έχει και πολλές συμπάθειες στην Ιταλία κυρίως, αλλά περισσότερο γνωστός και συμπαθής είναι και ο Βαρουφάκης. Αυτό σημαίνει ότι ο επικεφαλής του ΜέΡΑ25 είναι ηγέτης παγκόσμιας εμβέλειας; Και μια και το έφερε η κουβέντα στην Ιταλία ο Αλέξης Τσίπρας αποτελεί συνώνυμο του Μπέπε Γκρίλο και χρησιμοποιείται ως παράδειγμα στην ερμηνεία της έννοιας «λαϊκιστής».
Για παράδειγμα, η Il Foglio, μια από τις εγκυρότερες εφημερίδες γνώμης, ταύτισε πριν από μερικές τον τέως με το Κίνημα των 5Αστέρων σε πρωτοσέλιδο άρθρο. Μια ταύτιση μ’ ένα λαϊκίστικο κίνημα που βρίσκεται μεν σε πορεία μετεξέλιξης, αλλά όλο το προηγούμενο διάστημα φλόμωσε τους ιταλούς στα ψέματα πριν αρχίσει τις «colotoumbes» του πρώτου διδάξαντα και αντιγράψει την τεχνική του.
Εν κατακλείδι για τον Αλέξη Τσίπρα δεν ισχύει το αφήγημα ότι «έξω πάει καλά» και «μέσα» τα «βοθροκάναλα» κρύβουν τις διεθνείς επιδόσεις του. Ο «έξω» κόσμος έχει άποψη και για τις «σκληρές» διαπραγματεύσεις, τότε που ήθελε να αλλάξει την Ευρώπη. Όπως έχει άποψη και για την… αεροβική γυμναστική, που την τελειοποίησε σε βαθμό τέτοιο ώστε να τον καταστήσει «ατραξιόν» στα διεθνή πολιτικά φόρα. Τυχαία νομίζετε εκλήθη από την Λέσχη Αμπροσέτι;
Αν όλα αυτά συνάδουν με αυτό που ο ΣΥΡΙΖΑ πιστεύει ότι αποτελούν χαρακτηριστικά γνωρίσματα «ηγέτη παγκοσμίου εμβέλειας», περί ορέξεως Πιραντέλο. Καλή η προσπάθεια μόνο που χρειάζεται να διαβάζουμε και τον διεθνή τύπο πέραν των κατά συνθήκη ανακοινώσεων. Και τέλος πάντων να υπάρχει και η αίσθηση του μέτρου. Αλλά, είπαμε, στη Κουμουνδούρου επικρατεί γενικώς μια πιραντελική διάθεση ανάλυσης της κατάστασης η οποία υπερβαίνει τη λενινιστική αντίληψη.
