Το 2014 ήταν η ελπίδα που… ερχόταν, τώρα είναι η πίστη στην προοπτική. Μένει η σοφία για να ολοκληρωθεί και ο σημερινός εορτασμός αλλά όπως όλα δείχνουν ο Αλέξης Τσίπρας θα χρειαστεί να μείνει και πάλι στη θέση του επικεφαλής της αξιωματικής αντιπολίτευσης για να την αποκτήσει. Η ομιλία του στη ΔΕΘ δείχνει άλλωστε ότι παρά την κυβερνητική του θητεία και την παραμονή του στην αντιπολίτευση δεν βάζει μυαλό.
Οι υποσχέσεις για χρήμα με ουρά, για προσλήψεις αλλά και για έλεγχο των αρμών της εξουσίας το επιβεβαιώνουν. Οι μισθοί των δύο χιλιάδων ευρώ οι αυξήσεις σε μισθούς συντάξεις και η νέας μορφής σεισάχθειας αναδεικνύουν απλά ότι επί 38 μήνες στην Κουμουνδούρου δεν κατάφεραν να συντάξουν μια συνεκτική και δομημένη προεκλογική πρόταση ελπίζοντας πως οι διαδοχικές κρίσεις θα πλήξουν την κυβέρνηση.
Και αφού είδαν πως αυτό δεν είναι εφικτό επανήλθαν στο γνωστό ρυθμό των προεκλογικών υποσχέσεων. Μόνο που το 2022 και το 2023 δεν είναι 2012 – 2014 και οι θιασώτες των παραστάσεων που είχαν δοθεί δεν προσέρχονται και δεν κόβουν εισιτήρια. Άλλωστε η ελπίδα που τους είχε υποσχεθεί χάθηκε στο τρίτο μνημόνιο που έφερε ο Τσίπρας στην άκρατη φορολογική αφαίμαξη και στα παιχνίδια εξουσίας που στήθηκαν ακόμη και με παραδικαστικά και παρακρατικά κυκλώματα.
Γι αυτό και ψιλοαπουσιάζει από τις ομιλίες. Έχει προστεθεί η πίστη μόνο που και αυτή προς το παρόν δεν είναι κάτι που δύναται να δοθεί από τους πολίτες στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ίσως όμως μετά από μια ακόμη θητεία σε αυτόν τον ρόλο και αν αποκτηθεί η ανάλογη σοφία ώστε να υπηρετηθεί αυτός, να υπάρξουν ευήκοα ώτα πέραν των οπαδών και των κομματικών κλακαδόρων…
