Αναδεικνύεται συνεχώς ως ένας εκ των στενότερων και πλέον πολύτιμων συνεργατών του πρωθυπουργού. Ο υπουργός Επικρατείας Ακης Σκέρτσος ανήκει σε αυτούς που η πιάτσα αποκαλεί doers, ανθρώπους των έργων. Τις τελευταίες ημέρες, ανέλαβε –δεν είναι η πρώτη φορά– την ενημέρωση των μελών της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας για το νομοσχέδιο που αφορά τον γάμο των ομόφυλων ζευγαριών.
Ο ίδιος έχει άλλωστε την ευθύνη για την εθνική στρατηγική στα θέματα που αφορούν τους συμπολίτες μας που ανήκουν στην κοινότητα ΛΟΑΤΚΙ. Και είπε το αυτονόητο, όσον αφορά τη συζήτησή του με τους βουλευτές της παράταξης: ότι «έχει διογκωθεί κάπως υπερβολικά αυτή η ενημέρωση, η οποία γίνεται παγίως, έχουν γίνει τουλάχιστον 20 έως σήμερα. Γίνεται σε όλα τα νομοσχέδια από τον επισπεύδοντα υπουργό προς τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για να φωτίσουν τα βασικά σημεία του νομοσχεδίου».
Αυτό που πολλούς εντυπωσίασε ήταν το ότι δεν δίστασε να απαντήσει και στον Στέλιο Ράμφο, ο οποίος τοποθετήθηκε δημόσια επί του θέματος, λέγοντας ότι «το σύμφωνο συμβίωσης τα καλύπτει όλα απολύτως». Ο Ακης Σκέρτσος τόνισε πως «η προστασία των παιδιών εντός του συμφώνου συμβίωσης είναι ατελέσφορη και εισάγει μια νέα διάκριση σε βάρος τους που δεν προστατεύει εν τέλει τα δικαιώματά τους, όπως είναι και το ζητούμενο».
Ζήτημα δικαιωμάτων
Μιλώντας στον ΣΚΑΪ, ο υπουργός Επικρατείας υπογράμμισε ότι «η Ελλάδα, ως μία φιλελεύθερη δημοκρατία, δεν πρέπει να κάνει τίποτε λιγότερο, αλλά και τίποτε περισσότερο, από αυτό που έχουν κάνει 36 χώρες του κόσμου και 20 στην Ευρώπη ως προς την ισότητα στον γάμο και 39 χώρες στον κόσμο και 22 στην Ευρώπη ως προς την τεκνοθεσία εντός ενός ομόφυλου γάμου. Μιλάμε για ανθρώπινα δικαιώματα. Τα ανθρώπινα δικαιώματα και τα δικαιώματα των παιδιών τα υπερασπιζόμαστε πέρα και πάνω από κόμματα και ιδεολογίες, δεν επιτρέπουν συγκρούσεις και στρατόπεδα».
Στο επιχειρείν και στην πολιτική, κάποια πρότζεκτ είναι φύσει σύνθετα. Οσοι τα αποφεύγουν, απλώς τα μεταχρονολογούν, αφού ούτως ή άλλως θα τα βρουν μπροστά τους. Η τακτική αυτή, όμως, δεν αρμόζει σε τεχνοκράτες ή σε πρόσωπα με οραματική λογική, δεν αρμόζει σε αυτούς που ξέρουν να πλέουν σε όλες τις θάλασσες και με όλους τους καιρούς. Οι πραγματικοί ηγέτες σχεδιάζουν, πείθουν και προχωρούν, αγνοώντας λογικές που λαμβάνουν υπόψη τους το όποιο πρόσκαιρο πολιτικό κόστος.
Οταν ο τολμών νικά...
Μια επισήμανση: μεσοπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα, η στασιμότητα και ο κομφορμισμός έχουν μεγάλο κόστος. Η κυβέρνηση πρέπει να αφουγκράζεται την κοινωνία και να προχωρά. Και, φυσικά, ο τολμών νικά. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η Νέα Δημοκρατία τολμούν και πείθουν, όπως άλλωστε αποδεικνύουν και οι συνεχείς σφυγμομετρήσεις της κοινής γνώμης. Και στερούν μια και καλή από την Αριστερά το «πολυφορεμένο» επιχείρημά της περί της δήθεν ευαισθησίας της για τα δικαιώματα. Κάπως έτσι, επί των ημερών του Κυριάκου Μητσοτάκη, η Αριστερά δεν μπορεί πια να διακινεί με ευκολία τα διάφορα παραμύθια της...
Η κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, υπό τον Κυριάκο Μητσοτάκη, είναι ξεκάθαρα μεταρρυθμιστική. Και αυτό δημιουργεί και απαιτήσεις για τον συνεχή εκσυγχρονισμό του πλαισίου των κοινωνικών σχέσεων σε φιλελεύθερη κατεύθυνση. Τούτο δεν συνιστά κοινωνική μηχανική, αλλά την απαραίτητη ρύθμιση για την ισότητα και την αποκατάσταση χρόνιων αδικιών.
Πολύτιμη συνεισφορά
Η μεταρρύθμιση του κράτους, απαιτεί –το ξαναλέμε– και τη μεταρρύθμιση και φιλελευθεροποίηση των κοινωνικών σχέσεων. Αυτό, ώστε να μπορέσουμε να προχωρήσουμε όλοι μαζί, χωρίς να περιθωριοποιείται κανείς. Σε όλα αυτά, η συμβολή του Ακη Σκέρτσου κρίνεται πολύτιμη. Είναι άνθρωπος με σύγχρονη αντίληψη, ο οποίος εργάζεται άοκνα και χωρίς να επιζητεί την προσωπική προβολή του για την προώθηση του κυβερνητικού έργου.
Οσον αφορά το θέμα του γάμου των ομόφυλων ζευγαριών, μιλώντας ο υπουργός στον ΣΚΑΪ ήταν σαφής: «Δεν στερούμε τίποτε ως προς τα δικαιώματα της πλειοψηφίας. Δεν παίρνουμε τίποτε από κανέναν. Επεκτείνουμε ένα αστικό δικαίωμα ως προς τον πολιτικό γάμο. Δεν επιτρέπονται διακρίσεις στη βάση του σεξουαλικού προσανατολισμού... Αυτό που πάμε να λύσουμε είναι η ανισότητα, το στίγμα, ο αποκλεισμός και η περιθωριοποίηση».
