Για τον πρώην πρόεδρο του ΠΑΣΟΚ, Ευάγγελο Βενιζέλο, η χώρα πάντα κυβερνιέται στο Κέντρο. Για τον νυν πρωθυπουργό και πρόεδρο της Νέας Δημοκρατίας, Κυριάκο Μητσοτάκη, οι εκλογές κερδίζονται στο Κέντρο. Το πρώτο δεν συνεπάγεται το δεύτερο και χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν οι εκλογές του 2015, το δημοψήφισμα-«κωλοτούμπα» του ιδίου έτους και η τετραετής διακυβέρνηση της χώρας από το σχήμα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.
Τι είναι όμως το Κέντρο, ποιος το εκφράζει πολιτικά και ποιοι το συνθέτουν κοινωνικά; Ποια είναι η σχέση του σύγχρονου Κέντρου μ’ εκείνο της προδικτατορικής περιόδου κι εκείνης που ακολούθησε με το τέλος της μοναρχίας και τον εκδημοκρατισμό της χώρας; Το σύγχρονο Κέντρο ήταν και παραμένει χώρος σύνθεσης και συνεννόησης, που βρίσκεται σε διαρκή εξέλιξη ώστε να προσαρμόζεται στις κοινωνικές ανάγκες που δημιουργούνται.
Εχει βάση τη φιλελεύθερη σκέψη, η οποία ανανεώνεται και εμπλουτίζεται με ιδέες που, σε πολλές περιπτώσεις, αμφισβητούν και κάποιες από τις αρχές που συνθέτουν τα χαρακτηριστικά αυτής της ιδεολογίας. Με τα σημερινά δεδομένα –πέρα από τα κλασικά στερεότυπα του γραμμικού άξονα Αριστερά-Δεξιά– το Κέντρο έχει αφετηρία τον φιλελευθερισμό και προορισμό το μέλλον.
Είναι το πολιτικό πεδίο επί του οποίου επιτυγχάνεται ο συγκερασμός του εφικτού με το ευκταίο, έχοντας οδικό χάρτη την αποτελεσματικότητα στην πολιτική απαλλαγμένη από τις συγκινησιακές φορτίσεις που συνοδεύουν τις παραδοσιακές τεμπέλες από το παρελθόν. Το Κέντρο στον 21ο αιώνα το διακρίνει πραγματισμός που υπερβαίνει την απεικονιστική διάταξη του πολιτικού εκκρεμούς, προκειμένου να εκφράσει ευρύτερες μεταρρυθμιστικές, πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις.
Εκ των πραγμάτων, το συγκριτικό πλεονέκτημα του σύγχρονου Κέντρου δεν περιορίζεται σε ρόλο «ενδιάμεσου» και «διαμεσολαβητή» μεταξύ δύο συντηρητικών αντιλήψεων, όπως είναι σήμερα οι επικρατούσες αντιλήψεις στους δύο παραδοσιακούς πολιτικούς πόλους. Κι αυτό το πλεονέκτημα είναι απολύτως συνυφασμένο με την πρόοδο, που αποτελεί διαχρονικό αντίπαλο της οπισθοδρόμησης και του αναχρονισμού. Το Κέντρο, τελικά, στη σημερινή του διάσταση, δεν είναι κέντρο διαμαρτυρόμενων διερχομένων, αλλά ένα εν εξελίξει πλειοψηφικό ρεύμα πολιτών που αρνούνται να βάλουν ταμπέλες στην πρόοδο.
Ολοι όσοι θέλουν ανάπτυξη με λιγότερες κοινωνικές ανισότητες, ιδιωτική οικονομία με περισσότερη ελεύθερη πρωτοβουλία, κρατική παρέμβαση όπου χρειάζεται και –πάνω απ’ όλα– ασφάλεια και σταθερότητα.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας tomanifesto
