Η Κύπρος μας έβαλε σήμερα 1η Οκτωβρίου, τα γιορτινά της για την 69η επέτειο της Ανεξαρτησίας της. Μεγαλειώδης η στρατιωτική παρέλαση στη Λευκωσία, που εξέπεμψε εκ νέου το ακλόνητο φρόνημα του Ελληνισμού της μαρτυρικής Μεγαλόνησου και έστειλε μηνύματα αποφασιστικότητας και ισχύος. Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Χριστοδουλίδης δήλωσε ότι η 1η Οκτωβρίου είναι «μέρα μνήμης, τιμής και υπερηφάνειας για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν, για να έχουμε την Κυπριακή Δημοκρατία, για όλους αυτούς που αγωνίστηκαν για προάσπιση της κυριαρχίας και της εδαφικής ακεραιότητας της Κυπριακής Δημοκρατίας. Τέτοιες μέρες οφείλουμε να κάνουμε και την ανασκόπησή μας, και να πούμε ότι αυτή η Δημοκρατία δυστυχώς, ειδικότερα στα πρώτα χρόνια λειτουργίας της, δεν αγαπήθηκε όσο έπρεπε να αγαπηθεί. Στην πορεία καταλάβαμε όλοι μας τη σημασία της Κυπριακής Δημοκρατίας, και στόχος μας δεν μπορεί να είναι άλλος από την ενίσχυση της υπόστασης της Κυπριακής Δημοκρατίας τόσο στο εσωτερικό όσο και σε διεθνές επίπεδο».
Το παρών έδωσε η Πρόεδρος της Ελληνικής Δημοκρατίας, Κατερίνα Σακελλαροπούλου, η οποία δήλωσε ότι «η 1η Οκτωβρίου αποτελεί ημέρα μνήμης και τιμής για τους αγώνες και τις θυσίες που οδήγησαν στην ανεξάρτητη Κύπρο. 64 χρόνια μετά την ίδρυσή της, και παρά την παράνομη τουρκική εισβολή του 1974 και την συνεχιζόμενη κατοχή, η Κυπριακή Δημοκρατία αποτελεί ένα σύγχρονο ευρωπαϊκό κράτος και πυλώνα σταθερότητας στην ευρύτερη περιοχή. Δεμένοι με αδελφικούς δεσμούς, Ελλάδα και Κύπρος, θα συνεχίσουμε μαζί να αγωνιζόμαστε για την απελευθέρωση και επανένωση της Κύπρου και του λαού της» Στις εκδηλώσεις για την Ανεξαρτησία παρέστησαν επίσης ο υφυπουργός Εθνικής Άμυνας, Γιάννης Κεφαλογιάννης και ο υπαρχηγός ΓΕΕΘΑ Αντιναύαρχος Χρήστος Σασιάκος ΠΝ.
Η Κύπρος κατέκτησε την ελευθερία της μετά τον ηρωικό εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα της ΕΟΚΑ (1955-1959) υπό τον αντρειωμένο Γεώργιο Γρίβα – Διγενή, εναντίον των Βρετανών αποικιοκρατών, τους οποίους κατηγόρησε ανοικτά ο ψυχωμένος ο Αρχιεπίσκοπος Κύπρου Μακάριος Γ’, μιλώντας για τον «απαίσιον φασισμόν, που αναζή σήμερον εις την νήσον μας». Εκφωνώντας στις 22 Αυγούστου 1954 και στον Ιερό Ναό της Φανερωμένης την ομιλία του - «υπό τους ιερούς αυτούς θόλους» - που έμεινε γνωστή ως «Όρκος της Φανερωμένης», ο εθνάρχης Μακάριος έδωσε το έναυσμα για την εποποιία. Και ήρθε η 1η Απριλίου 1955, «της ΕΟΚΑ η αρχή, που ακούστηκε στην Κύπρο η φωνή του Διγενή. Και στον ήχο της φωνής του έτρεξε η λεβεντιά, για να αρχίσουμε τη μάχη εις της Κύπρου τα βουνά», όπως λέει το τραγούδι. Η εκτέλεση από τους αποικιοκράτες του 18χρονου Ευαγόρα Παλληκαρίδη, στις 14 Μαρτίου 1957, συγκλόνισε τον Ελληνισμό, ταρακουνώντας συθέμελα το είναι του. «Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί». Όπως έγραψε και ο Φρέντερικ Μιστράλ στο περίφημο ποίημά του «Ο Ελληνικός ύμνος»,
«Κι αν πρέπει να πεθάνουμε για την Ελλάδα,
θεία είν’ η δάφνη! Μια φορά κανείς πεθαίνει».
Οι στίχοι του Ευαγόρα Παλληκαρίδη, αποτελούν σήμερα το συγκλονιστικότερο μήνυμα θυσίας για την πατρίδα και τη λευτεριά, στη σύγχρονη ιστορία μας.
«Θα πάρω μιαν ανηφοριά
θα πάρω μονοπάτια
να βρω τα σκαλοπάτια
που παν στη λευτεριά...
Κόρη πανώρια, θα της πω,
άνοιξε τα φτερά σου
και πάρε με κοντά σου,
μονάχα αυτό ζητώ».
Τα λόγια αυτά, ακόμα προκαλούν ρίγη συγκίνησης στους Έλληνες απανταχού της γης. Η δε επίσκεψη στα Φυλακισμένα Μνήματα, στη Λευκωσία συγκλονίζει κάθε επισκέπτη. Εκεί θυμόμαστε τη μεγαλειώδη θυσία των Γρηγόρη Αυξεντίου, Ανδρέα Δημητρίου, Μάρκου Δράκου, Ανδρέα Ζάκου, Μιχαλάκη Καραολή, Μιχαήλ Κουτσόφτα, Στυλιανού Λένα, Κυριάκου Μάτση, Στέλιου Μαυρομμάτη, Χαράλαμπου Μιχαήλ, Ευαγόρα Παλληκαρίδη, Ιάκωβου Πατάτσου και Ανδρέα Παναγίδη που είναι θαμμένοι εκεί, αλλά και των άλλων πολλών Ελλήνων αγωνιστών, συνολικά 109, που «πότισαν» με το αίμα τους τη μαρτυρική κυπριακή γη. Οι Συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου που δημιούργησαν την ανεξάρτητη Κυπριακή Δημοκρατία, υπογράφηκαν τον Φεβρουάριο του 1959. «Ιδού πάλιν εν τω μέσω υμών, εις την αγαπητήν Πατρίδα. Πατρίδα ελευθέραν. Τα νέφη της δουλείας διελύθησαν και ήλιος ελευθερίας καταυγάζει τους Κυπριακούς ουρανούς. Νυξ αιώνων παραχωρεί ήδη την θέσιν της εις το γλυκύ φως της ημέρας και αθάνατον, από τα βάθη της μακρινής ιστορίας αναδύεται το πνεύμα των προγόνων μας δια να μεταφέρει παντού το μέγα μήνυμα: Νενικήκαμεν… Αι αλύσεις της δουλείας απεκόπησαν και αδέσμευτοι αι χείρες μας κινούνται εις αίνον μεν Κυρίου, εις έργα δε ειρηνικής δημιουργίας, ευημερίας και προόδου. Πόσος πόνος και δοκιμασίαι, πόσον αίμα και θυσίαι υπήρξαν το τίμημα της παρούσης στιγμής… Αποτίομεν φόρον τιμής προς πάντας τους μάρτυρας της Κυπριακής ελευθερίας… Ήρωες της Κύπρου. Η θυσία σας δεν απέβη επί ματαίω», δήλωσε ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος, στην πρώτη του ομιλία, στην Κύπρο.
Ο Ελληνισμός της Κύπρου μας, έχοντας αταλάντευτα στο πλευρό του το εθνικό κέντρο, δεν κάμπτεται από τη συνεχιζόμενη κατοχή μεγάλου μέρους των εδαφών του νησιού μας από τον Αττίλα και συνεχίζει να μάχεται με σθένος για την απελευθέρωση και το αύριό του. 64 χρόνια μετά την ανακήρυξη της ανεξαρτησίας της, η Κύπρος, κράτος – μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το 2004 και της ευρωζώνης από το 2008, μάχεται για το αύριό της, αναπτυσσόμενη ταχύτατα.
