Ποιος ξέρει πώς θα φτάσουμε στις εκλογές για να απαντήσουμε σε διλήμματα, σε αυτό το περιβάλλον, με τα εν εξελίξει σχέδια αναταραχής που εκπονούνται καθημερινά από τα γνωστά κονκλάβια.
Γράφει ο ΓΡΗΓΟΡΗΣ ΨΑΡΙΑΝΟΣ
Τρίτη μέρα επεισοδίων σε ΑΕΙ, στο ΟΠΑ κλειστή η Πατησίων, πέτρες και φωτιές από μολότοφ σε κάδους σκουπιδιών, τα ίδια και στο ΑΠΘ, με ίδια εικόνα σε δρόμους της συμπρωτεύουσας. Απαγορεύεται δε στην Αστυνομία να ασχολείται. Οποιος αστυνομικός πλησιάζει, ή θα κινδυνεύει απ’ αυτούς ή θα συλλαμβάνεται…
Πέμπτη μέρα χωρίς λεωφορεία και τρόλεϊ. Εθελοντικές υπερωρίες για τα τσιράκια του Σταθμαρχείου Κουμουνδούρου. Υπάρχουν πάντα οι αντισυστημικοί αγωνιστές και δίπλα τους κουκουλοφόρα τσογλάνια, κάποια κοινωνικά λύματα, αυτά που καταλαβαίνουν μόνο από «νόμιμη κρατική βία». Οταν δε έστω και υπόνοιά της υπάρξει, καταγγέλλεται από τους καθοδηγητές της «εξέγερσης».
Καμία κυβέρνηση της μεταπολίτευσης δεν τόλμησε να πατάξει το φαινόμενο, και όταν ένα πρόβλημα δεν το αντιμετωπίζεις εν τη γενέσει του, μεγαλώνει, πολλαπλασιάζεται, γι’ αυτό τόσα χρόνια είμαστε όπως είμαστε.
Η κυβέρνηση-παρωδία ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ της περιόδου 2015-2019 δεν αντιμετώπισε κανένα τέτοιο πρόβλημα, αφού οι υποκινητές των κοινωνικών αναταραχών είχαν στήσει ταβέρνα μέσα στο Μαξίμου κι έπιναν μπίρες και τσίπουρα. Οι αγκιτάτορες του ριζοσπαστικοποιημένου αριστερισμού «ιδεολογικά» δεν έχουν κανένα πρόβλημα με τέτοιους βανδαλισμούς και εξεγέρσεις· αντίθετα, δουλειά τους είναι να στήνουν σκηνικά αναταραχής, αφού «η κανονικότητα δεν είναι ποτέ ευκαιρία» γι’ αυτούς.
Πρέπει να πούμε πως η παρούσα κυβέρνηση, που για τέσσερα χρόνια είχε και το μαχαίρι και το πεπόνι, ενώ σε πολλά θέματα ενήργησε άμεσα και αποτελεσματικά, στο θέμα της βίας στα πανεπιστήμια δεν τόλμησε. Είναι μία από τις λίγες προεκλογικές υποσχέσεις και δεσμεύσεις της που δεν τήρησε – και θα είχε την μεγάλη πλειοψηφία της κοινωνίας με το μέρος της αν εφάρμοζε τον νόμο που η ίδια ψήφισε.
Κυρίως σε ό,τι αφορά τους βανδαλισμούς, τις καταλήψεις, τις καταστροφές και την ανοχή σε εγκληματικές συμμορίες που λυμαίνονται τα ΑΕΙ με πρόσχημα και ομπρέλα το –δήθεν– άσυλο.
Η περίοδος της… σιωπής
Επί τέσσερα χρόνια, από το 2015 έως το 2019, δεν είχαμε κάθε μέρα κόλαση στα Εξάρχεια, δεν βλέπαμε υβριστικά συνθήματα και αηδιαστικά γκράφιτι στους τοίχους. Για το ολοκαύτωμα στο Μάτι οι αναρχομπάχαλοι δεν έκαιγαν κάδους στην Πατησίων, δεν κάψανε την Αθήνα.
Ούτε για τα εγκλήματα στη Μάντρα. Ούτε για το κλείσιμο των τραπεζών. Ούτε για τη σφαγή των συντάξεων του Κατρούγκαλου. Ούτε για τα κολλητηλίκια με Καμμένους και Χρυσαυγίτες. Ούτε για την κωλοτούμπα στο γελοίο δημοψήφισμα.
Επί τέσσερα χρόνια, ησυχία απόλυτη. Καμία αναταραχή ούτε για το τρίτο αχρείαστο και χειρότερο μνημόνιο, που μας φόρμαρε αυτός που θα έσκιζε τα δύο προηγούμενα υποθηκεύοντας για 99 χρόνια τα περιουσιακά στοιχεία της χώρας.
Όταν «τακτοποιούσαν» τότε οι τσιπροκαμμένοι την ΕΥΔΑΠ καμία συναυλία με Δεληβοριάδες και Βελεσιώτες δεν έγινε και η Τάνια δεν πείναγε για να «τους φάει». Ούτε οι οπαδοί στα γήπεδα σηκώνανε κανένα υβριστικό πανό, πουθενά δεν ακούγονταν τα «Τσίπρα, γ@μιέσαι», «Ζαίοι, Δολοφόνοι» ή κάτι του τύπου «κουμμούνιαμ θα πεθάνετε!»
Ολοι αυτοί οι ευαισθητούληδες, εξεγερμένοι τού σήμερα δεν ήταν εδώ τότε! Και ΔΕΝ είναι ούτε αναρχικοί ούτε οπαδοί ούτε αγνοί διαδηλωτές και λοιποί αγανακτισμένοι. Είναι προφανώς κάτι άλλο, από αλλού έρχονται κι από άλλους υποκινούνται. Είναι κάτι σαν ημι-ένοπλος στρατός, που υποθέτω πως «εκπαιδεύεται» και κινητοποιείται ίσως από κάποια δήθεν δημοκρατικά κόμματα.
Καθόλου δεν γουστάρουν την κοινοβουλευτική δημοκρατία, αφού όλα τα αγαπημένα τους καθεστώτα όπου γης τη μισούν ή/και την κατάργησαν. Θα το κάνουν κι εδώ;
