Οι συζητήσεις για τους παράγοντες που θα επηρεάσουν το αποτέλεσμα των προσεχών εκλογών στην Τουρκία «δίνουν και παίρνουν». Κάποιοι ισχυρίζονται ότι έστω και δύσκολα ο Ερντογάν θα νικήσει ξανά, ενώ άλλοι θεωρούν ότι ήρθε η ώρα για το «κύκνειο άσμα» του επί 20ετίας προέδρου της γειτονικής χώρας.
Η μακρόχρονη παραμονή του «Σουλτάνου» στην εξουσία έχει προκαλέσει κόπωση και φθορά. Η νέα γενιά δε βλέπει το μέλλον της στην Τουρκία με το νυν καθεστώς γι’ αυτό και στις δημοσκοπήσεις δείχνει ενθουσιασμό για την προοπτική μετανάστευσης.
Η μεγάλη οικονομική κρίση που ταλανίζει την Τουρκία τα τελευταία χρόνια έχει ρίξει προς το 40% το αθροιστικό ποσοστό του κυβερνώντος κόμματος και των εθνικιστών συμμάχων του.
Παρόλα αυτά οι παροχές που έχει εξαγγείλει ο Ερντογάν (από την αύξηση του κατώτατου μισθού κατά 94% και την άμεση συνταξιοδότηση 2 εκατ. πολιτών μέχρι την υπόσχεση για νέες μειώσεις των επιτοκίων) φέρνουν μείωση της δημοσκοπικής διαφοράς από τον Αύγουστο και μετά.
Βασικότερο πλεονέκτημα του Ερντογάν θα είναι οι αντίπαλοί του. Η εξακομματική αντιπολίτευση θα ανακοινώσει τον κοινό υποψήφιό της στις 13 Φεβρουαρίου με τον Κιλιτσντάρογλου να αποκτά προβάδισμα έναντι του Ιμάμογλου.
Η εμμονή της επί θεσμικών ζητημάτων όπως η επαναφορά του προεδρευόμενου πολιτεύματος αφήνει ρηχό το λοιπό προγραμματικό περιεχόμενο της εξακομματικής αντιπολίτευσης, την ώρα που ο Ερντογάν δεν σταματά να αναλαμβάνει πρωτοβουλίες εντός και εκτός συνόρων.
Τέλος η κεμαλιστική-εθνικιστική αλλεργία… της αντιπολίτευσης προς το HPD προκαλεί διαίρεση στο 60% του εκλογικού σώματος που θα ήθελε την αλλαγή. Άλλωστε το επίθετο «κουρδικός» απουσιάζει από την προεκλογική προκήρυξη των «Έξι».
Όλα τα προαναφερόμενα ίσχυαν με τα δεδομένα που υπήρχαν πριν το σεισμό.
