Η εκδήλωση που πραγματοποιήθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο για τα 51 χρόνια από την αποκατάσταση της Δημοκρατίας έλαβε τέλος, με τις αξίες του πολιτεύματος να είναι πιο επίκαιρες από ποτέ. Ο λαϊκισμός έχει απλώσει τα πλοκάμια του στον θεσμό, προσβάλλοντάς τον με τοξικότητα, με ένα πολιτικό σύστημα έτοιμο να γκρεμίσει τα θεμέλια της Δημοκρατίας μας.
Τέσσερις πολιτικοί αρχηγοί ήταν απόντες από τη γιορτή της Δημοκρατίας. Όχι ότι μας απασχολεί ιδιαίτερα η απουσία τους, αλλά δεν μπορούμε να μη σχολιάσουμε την εσκεμμένη προσβολή στον Θεσμό της Δημοκρατίας και τις αστείες δικαιολογίες... Ίσως, πάλι, δεν πιστεύουν στον θεσμό αυτό και «ονειρεύονται» άλλα καθεστώτα... Άβυσσος η ψυχή των ανθρώπων... και των πολιτικών αρχηγών της λαϊκιστικής αντιπολίτευσης.
Η πρώτη περίπτωση έχει να κάνει με τον πρόεδρο της Νέας Αριστεράς, Αλέξη Χαρίτση, ο οποίος εκβιαστικά επιχείρησε να φέρει ως ομιλητή στο Προεδρικό Μέγαρο έναν Παλαιστίνιο μετανάστη. Μία ενέργεια που προβάλλει τον διχασμό στη γιορτή της Ελληνικής Δημοκρατίας για έναν ξένο πόλεμο, με σύνθετα γεωπολιτικά ζητήματα.
Από την άλλη, η πρόεδρος της Πλεύσης Ελευθερίας, Ζωή Κωνσταντοπούλου, είναι γνωστή για την περιφρόνησή της προς τους θεσμούς και τους κανόνες, προσπαθώντας να προκαλέσει το κοινό αίσθημα... Ενδεχομένως, με τη συμπεριφορά και τις ενέργειές της εντός κοινοβουλίου, έχοντας ουσιαστικά τσακωθεί με όλους, δεν θα της ταίριαζε και θα ήταν υποκριτικό να παρευρεθεί εκεί.
Όσο για τους προέδρους της Ελληνικής Λύσης και της «Νίκης», Κυριάκο Βελόπουλο και Δημήτρη Νατσιό, ως φορείς «τοξικότητας» και «λαϊκισμού», κλείνουν από κοινού «το μάτι» σε ένα ιδιαίτερο κοινό, που είτε δεν εκτιμά την Προεδρευομένη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία, είτε, μέσα στην άγνοιά του, αναπολεί άλλα καθεστώτα.
Και οι τέσσερις έχουν έναν κοινό παρονομαστή: την πρόκληση, τον λαϊκισμό και την τοξικότητα. Επενδύουν στον διχασμό και προσβάλλουν τον θεσμό και τις αξίες της Δημοκρατίας, ασκώντας... μικροπολιτική.
