Η κόντρα κορυφής στην Βουλή με αφορμή την συζήτηση επί της ψήφου εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, απέδειξε πως, ένας αστικός μύθος, μπορεί να παρασύρει στην καταστροφή, έναν κατά δήλωσή του αριστερό ηγέτη. Ο αστικός μύθος ήθελε τον Αλέξη Τσίπρα, αήττητο επικοινωνιακό μάγιστρο.
της Λίνας Κλείτου
Ικανό να ανταπεξέρχεται όλων των δυσκολιών να αλλάζει κλίμα και ατζέντα ,να παίζει σε όλα το γήπεδα μόνος του. Να αφήνει πίσω τους εχθρούς του μαζί με τα συντρίμμια τους.
Αυτή η βεβαιότητα, καλλιεργήθηκε χρόνια τώρα καθώς οι αντίπαλοί του, αυτάρεσκα χαμογελούσαν σε κάθε επίθεση που εξαπέλυε, χωρίς να του δίνουν απαντήσεις, αρκούμενοι να σχολιάζουν είτε την γραφικότητα των λεγομένων του, είτε την άγνοια των δεδομένων που χαρακτήριζε τις παρεμβάσεις του. Eτσι, την πάτησαν άπαντες.
Ο κανόνας λέει, ότι δια της επαναλήψεως επιτυγχάνεται η εμπέδωσις.
Κάπως έτσι ο Α.Τσίπρας, έφτασε να γίνει πρωθυπουργός και ταυτόχρονα να παραμένει επι μακρόν τιμητής και κήνσορας των πεπραγμένων των άλλων και ό ίδιος στο απυρόβλητο της κριτικής.
Αν η αλαζονεία είναι κακός σύμβουλος, ο εθισμός στην εξουσία σε δημοκρατικά καθεστώτα, αποδεικνύεται καταστροφικός.
Αυτό έπαθε ο Πρωθυπουργός. Εξαιρετικά μειωμένου γνωστικού υποβάθρου ο ίδιος, γέννημα του ιδανικού κομματικού σωλήνα, χωρίς τυπικά προσόντα και ένσημα στη ζωή, βρέθηκε σε μια μείζονα κρίση να ηγείται του τόπου και να επιβάλλει τις αυταπάτες του ως εθνική στρατηγική και την ενδοτικότητά του ως πολιτικό ρεαλισμό. Το πούλησε για καιρό, υποτιμώντας τους πολιτικούς του αντιπάλους, κυρίως όμως τη νοημοσύνη του ελληνικού λαού.
Ο κ.Τσίπρας, ποντάροντας στην εσφαλμένη αντίληψη για την πολιτική ορθότητα των αντιπάλων του και στηριζόμενος στους μύθους που καλλιέργησε η Αριστερά μεταπολιτευτικά, δημιουργούσε ένα εξαιρετικά αρνητικό επικοινωνιακό περιβάλλον , τους καθιστούσε απολογούμενους για τα πάντα και κάπως έτσι θεώρησε, ότι μπορεί να αλωνίζει ασύδοτος, επ άπειρον.
Μέχρι που άρχισαν οι μετωπικές συγκρούσεις με τον Πρόεδρο της Ν.Δ.
Για όσους αναρωτιούνται τι έπαθε ο Κυριάκος προχθες, για όσους τάχα ξίνισαν ξαφνικά με το επίπεδο του διαλόγου, η απάντηση είναι μια. Απέδειξε ότι μπορεί να παίζει στο γήπεδο του Τσίπρα και κατέδειξε την αδυναμία του πρωθυπουργού, να παίζει σε ανώτερη πίστα.
Ο Κ. Μητσοτάκης σε αντίθεση με τον Α.Τσίπρα, είναι στοχοπροσηλωμένος και επιμελής. Μελετά τον απέναντι. Διέγνωσε λοιπόν ότι το αντίπαλον δέος στερείται βάθους και ουσίας Και το απέδειξε.
Ο κ.Τσίπρας προχθές συνετρίβη. Είχε όμως ηττηθεί πολύ καιρό πριν.
Όταν επιχείρησε χρησιμοποιώντας το Μακεδονικό να διαλύσει την Αξιωματική Αντιπολίτευση.
Ούτε τότε κατάλαβε από πού του ήρθε, όταν είδε τη ΝΔ και τον Κ.Μητσοτάκη να τον καταγγέλλουν για την ενδοτική πολιτική του και την πλειοψηφία της κοινωνίας να του γυρίζει την πλάτη.
Έτσι και στην Βουλή. Με θράσος απύθμενο πήγε να μετατρέψει την αλητεία Πολάκη σε εξαγνιστική διαδικασία για την δική του κοτεράδα και την συναλλαγή του με την εγχώρια διαπλοκή.
Επιτέθηκε για πολλοστή φορά ανοίκεια στην οικογένεια Μητσοτάκη, έφαγε μια…σβουριχτή για τις χουντοεργολαβίες του πατρός του και ετράπη εις άτακτον φυγήν.
Ο κ.Τσίπρας έχτισε την πολιτική του καριέρα υποτιμώντας και λασπολογώντας.
Τώρα βρίσκεται ενώπιον μιας πραγματικότητας που δείχνει να τον ξεπερνά. Ο Αστικός μύθος της επικοινωνιακής του υπεροπλίας καταρρέει μαζί με το αφήγημα της αριστερής του εντιμότητας και του ανθρωπισμού.
Μια αναπάντητη χουντοεργολαβία και μια γλάστρα- αφορά στην αθλιότητα που ξεστόμισε εναντίον του κ. Κιμπουρόπουλου- αποδεικνύουν ότι το προφίλ της επικοινωνιακής του δεινότητας, είναι το ίδιο fake, με τα προφίλ των τρόλλ της Κουμουνδούρου.
Αυτό που δεν συνειδητοποιεί είναι ότι απλά αποκαλύφθηκε. Αυτό που δεν κατανοεί , είναι ότι με έκτακτες παροχές δεν μπορεί να σώσει ούτε τα προσχήματα.
