Ο «Μπελχάρας» Αλέξης (αλήθεια πόσες φορές πρέπει να ακούσει ότι οι φρεγάτες προφέρονται «μπελαρά» για να το εμπεδώσει;), εκτός των άλλων είναι και χιουμορίστας. Γιατί είναι τουλάχιστον αστεία η εμμονή του στο «δόγμα» ότι όποιος ασκεί κριτική στην ανεπάρκειά του καθίσταται αυτομάτως «ακροδεξιός».
Και καλά, να λες «ακροδεξιό» τον Πολάκη δεν απέχεις από την ουσία ανεξαρτήτως της ετικέτας που έχει βάλει ο ίδιος για τον εαυτό του, αλλά να λες «ακροδεξιό» τον Μητσοτάκη είναι σα να λες ότι ο Καμμένος είναι μετριοπαθής κεντρώος! Ούτε ο Τοτός δεν θα μπορούσε να πρωταγωνιστεί σε αναλόγου φλεγματικής διάθεσης ανεκδότου.
Παρ’ όλα αυτά ο Αλέξης, που πλέον εμφανώς δεν μπορεί να κρυφθεί πίσω απ’ τις λέξεις κατά το άσμα, προκειμένου να διασκεδάσει τους βουλευτές του, που έτσι κι αλλιώς είναι μεσ’ στην καλή χαρά λόγω «μπελχαρά», λέει και… καμιά «μπελχαριά» για να περνάει η ώρα. Γιατί πόσο σοβαρός μπορεί να είναι κάποιος που είχε στο πλάι του τον Καμμένο να χαρακτηρίζει «ακροδεξιό» τον Μητσοτάκη;
Δεν μπορώ να γνωρίζω πότε η επιστήμη θα σηκώσει ψηλά τα χέρια με την περίπτωσή του, ούτε πότε θα σταματήσει ο ίδιος να τρολάρει το παρελθόν του, αλλά όπως (το) πάει το μέλλον σε ό, τι τον αφορά δεν έχει πλάκα. Και επί τη ευκαιρία, μια και θα κάνει με τη συμφωνία ότι (δεν) έκανε και με τα μνημόνια, πρέπει να μάθει ότι η κατάθλιψη είναι η ανικανότητα σύλληψης του μέλλοντος.
Προς το παρόν φαίνεται (δεν είναι) «μπελχαρούμενος»
Easy Writer
