pixabay
Κάποτε, ένας τόπος ξακουστός, ευλογημένος, μα και βασανισμένος, κάρπιζε μεγάλες ιδέες και πανανθρώπινες αξίες. Μια γη ζηλευτή που συχνά την επιβουλεύονταν κάθε λογής εισβολείς…
του Νικήτα Κακλαμάνη
Κάποτε άλλοτε, μια χούφτα ανθρώπων γεννημένων κάτω από έναν ζυγό αιώνων, μεγάλωσαν μαζί με το όνειρο της λευτεριάς. Και πάλεψαν σκληρά, δίνοντας όλο τους το ‘είναι’ για αυτό…
Όλα αυτά κάποτε… Πριν από διακόσια χρόνια… Ή μήπως όχι…;
Αν ρωτούσατε εμένα θα σας έλεγα ότι η Ιστορία μοιάζει με μια ατέρμονη εναλλαγή παραστάσεων, με βίους παράλληλους, ρόλους παρόμοιους και οικεία πλοκή.
Διακόσια χρόνια, πριν ή μετά, λοιπόν… Η Ελλάδα συστηματικά στο μάτι τού κυκλώνα, κουβαλά στην πλάτη της βαρύ φορτίο και αγωνίζεται να ορθοποδήσει. Στο μυαλό μας έρχεται ο τούρκικος ζυγός… Ή μήπως και ο ζυγός της πρόσφατης οικονομικής κρίσης;
Και να ήταν μόνο αυτό: δύο αιώνες μετά την ελληνική επανάσταση, η χώρα μαστίζεται από την πανδημία του κορωνοϊού, όπως ακριβώς δυο αιώνες πριν, με τις επιδημίες της πανούκλας και της χολέρας.
Πολλές οι ομοιότητες, δε νομίζετε; Ειδικά αν σκεφτεί κανείς πως τόσο το 1821, όσο και το 2021 μοιράζονται έναν παραδοσιακό αντίπαλο: την Τουρκία. Όπως κάποτε, έτσι και σήμερα η οθωμανική παρουσία παραμένει ενοχλητική και απειλητική, είτε αναφερόμαστε στην ολοκληρωτική κατοχή του ελλαδικού χώρου τότε, είτε στις σημερινές συνεχείς προκλήσεις του σουλτάνου Ερντογάν στο Αιγαίο και στα βόρεια σύνορά μας.
Αλήθεια, μέσα σε όλα αυτά ποιος ο ρόλος των μεγάλων προστατών μας; Των συμμαχιών μας; Θυμάστε πόσα παιχνίδια εξουσίας έπαιξαν οι Μεγάλες Δυνάμεις πάνω στις πλάτες της πατρίδας, πριν από δυο αιώνες; Πόσες υποσχέσεις και πόσες διαψεύσεις πήραμε από εκείνες; Και πόσες αντίστοιχα δεσμεύσεις και αθετήσεις των συμφωνηθέντων έχουμε λάβει από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις ΗΠΑ στις μέρες μας;
Ό,τι και να λέμε ή να πιστεύουμε, η αλήθεια είναι πικρή: ο τόπος μας μικρός και τα αλλότρια συμφέροντα μεγάλα… Οι αλλαγές συμμαχιών και διπλωματικών ελιγμών από επίδοξους προστάτες, καθώς και οι μεταβολές ισορροπιών, ζωνών επιρροής και εκμετάλλευσης και οι περίπλοκες οικονομικές εξαρτήσεις, κλονίζουν συχνά τις όποιες ελπίδες μας για σταθερές και συνεπείς συνεργασίες με ισχυρότερα από εμάς κράτη.
Κι όμως, αν είχαμε λίγη παραπάνω πίστη σε εμάς και στις δυνάμεις μας, θα μπορούσαμε να πετύχουμε περισσότερα με το σπαθί μας και χωρίς την ισχυρή παρουσία ξένων σωτήρων.
Αν ένας “Καποδίστριας”, διακόσια χρόνια πριν -ή ίσως και διακόσια χρόνια μετά- αντιμετωπιζόταν με τον προσήκοντα σεβασμό και εμπιστοσύνη, θα μιλούσαμε ενδεχομένως σήμερα για ένα άλλο, ισχυρότερο Κράτος.
Αν τα οφίκια κάποιων “Μαυρομιχάληδων” και τα συμφέροντα κάποιων “Νενέκων” εκμηδενίζονταν μπροστά στους άθλους ενός “Κολοκοτρώνη”, ενός “Καραϊσκάκη” ή μιας “Μαυρογένους”, ίσως και να ήμασταν ένα βήμα πιο κοντά σε μια καλύτερη Ελλάδα. Αυτήν που θέλουμε.
Θα μου πείτε “υπάρχουν σήμερα ήρωες;” (γιατί σίγουρα δε θα με ρωτούσατε εάν υπάρχουν φαύλοι ή προδότες…)
“Ήρωες” λοιπόν υπήρξαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν. Γιατί κάθε εποχή τούς αναδεικνύει μέσα από τις αντιξοότητες. Και η δυναμική τους είναι ευθέως ανάλογη με τον βαθμό επικράτησης τού καλού εαυτού μας έναντι του κακού.
Αυτό αποδείχθηκε περίτρανα τον τελευταίο χρόνο: η ηρωική προσπάθεια των ανθρώπων της Υγείας στις μέρες της πανδημίας απέδειξε ότι μάλλον είμαστε όλοι εν δυνάμει “ήρωες”…
Στο χέρι του καθενός μας είναι να διαλέξει πορεία. Και υπάρχουν πολλές στιγμές στη ζωή που σου δίνεται η ευκαιρία “να αποφασίσεις με ποιους θα πας και ποιους θ’αφήσεις”.
Ο Έλληνας του ‘21, όπως τότε έτσι και τώρα, είχε πάντα την επιλογή: από τη μια, να παραμερίσει τις μικροπολιτικές, τα συμφέροντα, τις παθογένειες, τον φθόνο, την αχαριστία και τη δουλοπρέπεια. Να διαγράψει από το λεξικό του τον “ραγιαδισμό”: αυτό που στην τούρκικη γλώσσα σημαίνει “μια αγέλη από ζώα”…
Από την άλλη, ο Έλληνας είχε κι έχει πάντα τη θαυμαστή ικανότητα να αγγίζει το ακατόρθωτο. Γιατί διαθέτει το αντανακλαστικό της αντίστασης σε όσα τον απειλούν, τον ακυρώνουν ή τον ταπεινώνουν. Μπορεί να ελιχθεί με εξυπνάδα, μα και με συναίσθημα. Με τόλμη, με ήθος και φιλότιμο. Μπορεί να δώσει στις μεγάλες αξίες της κληρονομιάς του, έναν νέο ορισμό.
Κι αυτό από μόνο του σήμερα, στο ‘21 του 21ου αιώνα, είναι μια πράξη αντίστασης. Μια πράξη επανάστασης.
Με πυξίδα την εμπειρία της Ιστορίας μας μπορούμε να ανοίξουμε νέους δρόμους.
Μπορούμε να ζήσουμε με λεβεντιά, να ζήσουμε όπως μας αξίζει. Να είμαστε πρωταγωνιστές στη ζωή μας, στους δικούς μας ανθρώπους, στη δουλειά μας, στα κοινά. Ίσοι μα όχι ίδιοι: πολύχρωμοι, πολυποίκιλοι, πολύγνωμοι. Έλληνες στην ψυχή, μα πολίτες του κόσμου. Ενός κόσμου, που όπως γράφει ο Ουγκώ είναι “η Ελλάδα που διαστέλλεται”.
Μπορούμε να γίνουμε οι μικροί ή μεγάλοι “ήρωες” του δικού μας ‘21.
Εκείνοι που αγαπούν την Ελλάδα τους και πολεμούν κόντρα σε αντοχές, σε προβλέψεις και αντιξοότητες. Ένας-ένας και όλοι μαζί. Για τον καθένα, αλλά και για μια συλλογική πρόοδο και ευημερία.
Ας είναι αυτή λοιπόν η δική μας πράξη επανάστασης, σε μια πατρίδα όπως την έπλασε ο Κωστής Παλαμάς:
“ Εδώ στο ελληνικό το χώμα, το στοιχειωμένο κι ιερό, […] πάντα ανθούνε κι έχουν αθάνατη ζωή
και μας θαμπώνουν, μας μεθούνε νεράιδες, ήρωες, θεοί ”.
- Α’ Αντιπρόεδρος της Βουλής / Βουλευτής Α’ Αθηνών ΝΔ
