Για πολλούς έχει κάτι κωμικό η απελθούσα κυβέρνηση.
Ο Βερναρδάκης(με τις απίθανες προβλέψεις του) να βγαίνει στα ΜΜΕ και με αμπελοφιλοσοφίες να προσπαθεί να “αναλύσει” όχι γιατί έχασαν, αλλά γιατί “μπορεί να γυρίσει το παιχνίδι ο ΣΥΡΙΖΑ”.
Ο Τζανακόπουλος κι ο Φλαμπουράρης να κρύβονται πίσω από την “άγνοια” των πολιτών που δεν “κατάλαβαν” τι ψήφισαν.
Ο Παππάς και η Φωτίου να “εξηγούν” γιατί το κόμμα τους ΔΕΝ έχασε στις εκλογές και ο Τσίπρας να κρύβεται πίσω από το δάχτυλό του.

του Αλέξανδρου Παπασταθόπουλου
Δεν είναι τυχαίο με τέτοιες πολιτικές συμπεριφορές που η εικόνα της κυβέρνησης φθίνει με γοργούς ρυθμούς.
Το παράδοξο, ωστόσο, είναι ότι ουδείς σκέφτηκε μετά την ήττα στις ευρωεκλογές να ζητήσει συγνώμη από τους πολίτες που είδαν να διαψεύδονται οι προσδοκίες τους.
Επίσης, είναι οξύμωρο και προβληματικό το γεγονός ότι αντί η απερχόμενη κυβέρνηση να ψάξει τα αίτια της εκλογικής συντριβής συνεχίζει να πορεύεται με αυταπάτες και κούφιες υποσχέσεις.
Παραβλέποντας μια… μικρή λεπτομέρεια: ο λαός ψήφισε στις εκλογές της 26ης Μάη και στις αυτοδιοικητικές εκλογές στις 2 του Ιούνη.
Και ο λαός, δυστυχώς γι αυτούς, ψήφισε δύο πράγματα. Πρώτον καταδίκασε την κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ και δεύτερον έδωσε ψήφο εμπιστοσύνης στον Κυριάκο Μητσοτάκη. Δεν έχει σημασία με ποια σειρά. Σημασία έχει ότι η ψήφος των πολιτών ήταν αφενός θετική για τον πρόεδρο της κεντροδεξιάς παράταξης και αφετέρου ήταν τιμωρητική για την αριστερή κυβέρνηση του Αλ. Τσίπρα, η οποία μόνο αριστερές πολιτικές δεν εφάρμοσε με τους καμμένους, τους πολάκηδες και τους “δανεικούς” και γυρολόγους βουλευτές άλλων κομμάτων.
Όσο λοιπόν δεν το καταλαβαίνουν αυτό, τόσο η διαφορά με τη ΝΔ θα διευρύνεται.
Τέλος, αυτό που πρέπει κάποια στιγμή να αντιληφθούν τα στελέχη της απελθούσας κυβέρνησης είναι έτσι λειτουργεί η Δημοκρατία μας. Κι όταν η ετυμηγορία του σοφού λαού δεν μας αρέσει, δεν αλλάζουμε το λαό. Την κυβέρνηση αλλάζουμε.