«Και ο Ιησούς έπεσε έξω με την επιλογή του Ιούδα» δήλωσε πριν απο χρόνια ο Αλέκος Αλαβάνος για την επιλογή του να χρίσει ουσιαστικά διάδοχό του τον Αλέξη Τσίπρα στην ηγεσία του Συνασπισμού.

Οι προσδοκίες που γεννήθηκαν από την ανέλιξη του στην ηγεσία του κόμματος γρήγορα διαψεύστηκαν δυστυχώς όμως μέσα από την καταστροφική πρωθυπουργική θητεία του.

Οι Έλληνες και η Ελλάδα δυστυχώς πλήρωσαν ακριβά το φροντιστήριο του Αλέξη Τσίπρα στην εξουσία. Κατάργηση μνημονιών, η καιροσκοπική συγκυβέρνηση με τον Πάνο Καμμένο, το κλείσιμο των τραπεζών, τα κωμικοτραγικά καμώματα Βαρουφάκη που μας έκαναν περίγελο διεθνώς, η «κατοχύρωση» της κωλοτούμπας ως συνώνυμο της διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ, Συμφωνία των Πρεσπών, η δεινή επέλαση στη μεσαία ταξη. Αυτά βέβαια ανήκουν στο παρελθόν και σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ θα κάνει όπως λέει μια νέα αρχή.

Μια νέα αρχή με παλιά χρησιμοποιημένα και αποτυχημένα πολιτικά υλικά, μια νέα αρχή της οποίας δεν έχει πρηγηθεί καμιά αυτοκριτική όπως ομολογούν κορυφαία στελέχη του. Μια νέα αρχή που δεν αντιλαμβάνεται τις κοσμοιστορικές εξελίξεις που συμβαίνουν γύρω μας. Με νοοτροπιία παλαιοκομματική που δεν αντιλαμβάνεται τη διαφορά της κριτικής από την στείρα αντιπολίτευση χωρίς προτάσεις. Με νοοτροπία που λεει σε όλα ΌΧΙ για να χαϊδέψει αυτιά και να γίνει αρεστός ο πολιτικός λόγος.

Ένα κόμμα που ακόμη διαπραγματεύεται στο εσωτερικό του αυτό που είναι δεδομένο παντού ότι ο πρόεδρος του εκλέγεται από τη βάση και όχι από την κομματική γραφειοκρατία.

Ένας πολιτικός αρχηγός που πολιτεύεται με νοοτροπία του 3% την και ζητά εκλογές στη χειρότερη συγκυρία που αντιμετωπίζει η Ευρώπη και όχι μόνο εξ αιτίας του πολέμου στην Ουκρανία βάζοντας προτεραιότητα το κομματικό κέρδος.

Ένα κόμμα που όταν στον κόσμο έβρεχε ιδεολογικούς προβληματισμούς και νέες ιδέες κρατούσε «Ομπρέλα».

Δυστυχώς και αυτό το Συνέδριο που ξεκινά σήμερα θα είναι ένα Συνέδριο συσχετισμών, μάχης χαρακωμάτων, αγκυλώσεων. Ένα Συνέδριο που αντικείμενο έχει το ποιος θα καταφέρει να το ελέγξει και όχι την παραγωγή πολιτικών.Ένα Συνέδριο από το παρελθόν που αδυνατεί να παρακολουθήσει το παρόν και το μέλλον.