Στη μάχη των εσωκομματικών εκλογών για την ανάδειξη νέας ηγεσίας στο ΚΙΝ.ΑΛ. πρωταγωνιστικό ρόλο διαδραματίζουν και τα μέλη της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του κόμματος, καθώς τα πολιτικά τους γραφεία έχουν μεταβληθεί σε άτυπα προεκλογικά κέντρα για τους υποψηφίους που στηρίζουν.
Μάλιστα, ένας από τους λόγους που τελικά δεν στήθηκαν κάλπες στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματος στην τελευταία συνεδρίασή της για την εκλογή «μεταβατικού» επικεφαλής σχετίζεται με το γεγονός πως κανένας υποψήφιος δεν ήταν σε θέση να εξασφαλίσει την απόλυτη πλειοψηφία για να επιβάλει την πρότασή του. Και αυτό διότι οι 22 βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ., εκ των οποίων οι τρεις είναι και διεκδικητές της προεδρίας του κόμματος, δηλαδή Γ. Παπανδρέου, Ανδρ. Λοβέρδος και Χ. Καστανίδης, άρα 19, είναι μοιρασμένοι και δύσκολα θα «περπατούσε» το σενάριο για την επιλογή ενός προσώπου που θα συγκέντρωνε το 50%+1 της Κ.Ο. Οι συσχετισμοί είναι τέτοιοι που κανένας υποψήφιος στην παρούσα συγκυρία δεν είναι σε θέση να «κουμαντάρει» προς όφελός του σύσσωμη την Κ.Ο. του ΚΙΝ.ΑΛ. και να διαμορφώσει ισχυρό και καθαρό πλειοψηφικό ρεύμα, με όρους απόλυτης κυριαρχίας.
Ισχνό προβάδισμα επιρροής στους κόλπους της Κ.Ο. του Κινήματος Αλλαγής διατηρεί ο ευρωβουλευτής του κόμματος και υποψήφιος για την αρχηγία, Ν. Ανδρουλάκης.
Οι πληροφορίες αναφέρουν πως με θετικό μάτι βλέπουν την υποψηφιότητά του επτά βουλευτές του Κινήματος Αλλαγής, ασχέτως αν κάποιοι δεν το κάνουν δημοσίως, γιατί σέβονται τον αγώνα που δίνουν οι υπόλοιποι διεκδικητές. Σύμφωνα με τις πληροφορίες, οι βουλευτές που κινούνται υποστηρικτικά στην υποψηφιότητα του Ν. Ανδρουλάκη είναι ο Κώστας Σκανδαλίδης, ο Οδυσσέας Κωσταντινόπουλος, ο Μιχάλης Κατρίνης, ο Απόστολος Πάνας, η Ευαγγελία Λιακούλη, ο Δημήτρης Μπιάγκης και ο Δημήτρης Φραγγίδης.
Τουλάχιστον έξι βουλευτές δίνουν αγώνα υπέρ της υποψηφιότητας του Γ. Παπανδρέου. Πρόκειται για τους Γιώργο Καμίνη, Βασίλη Κεγκέρογλου, Τόνια Αντωνίου, Γιώργο Αρβανιτίδη, καθώς επίσης τους μουσουλμάνους Μπουρχάν Μπαράν και Αχμέτ Ιλχάν. Υπάρχουν ακόμα δύο βουλευτές που το επιτελείο του Γ. Παπανδρέου τούς περιλαμβάνει στους εν δυνάμει υποστηρικτές του πρώην πρωθυπουργού, οι οποίοι, ωστόσο, «διεκδικούνται» και από άλλα στρατόπεδα. Είναι οι περιπτώσεις του βουλευτή Βοιωτίας Γ. Μουλκιώτη και του βουλευτή Αργολίδας Ανδρέα Πουλά. Ο τελευταίος, μάλιστα, φέρεται να έχει βοηθήσει για λόγους εντοπιότητας και τον Π. Χρηστίδη, που επίσης διεκδικεί την αρχηγία του ΚΙΝ.ΑΛ.
Οι βουλευτές του κόμματος «στοιχίζονται» πίσω από τρεις υποψηφιότητες
Ο Ανδρέας Λοβέρδος εδώ και καιρό έχει σταθερά στο πλευρό του τρεις βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ., τη Νάντια Γιαννακοπούλου, τη Χαρά Κεφαλίδου και τον Δημήτρη Κωνσταντόπουλο. Με βάση τις παραπάνω πληροφορίες, διαπιστώνουμε πως από τους 19 βουλευτές του ΚΙΝ.ΑΛ., καθώς από την καταμέτρηση εξαιρούνται οι τρεις κοινοβουλευτικοί που διεκδικούν και την ηγεσία του κόμματος, οριακό προβάδισμα έχει στις προτιμήσεις του οργάνου ο Ν. Ανδρουλάκης, που δεν είναι μέλος της Κ.Ο. του ΚΙΝ.ΑΛ. Ουσιαστικά, οι βουλευτές του κόμματος «στοιχίζονται» πίσω από τρεις υποψηφιότητες ενόψει των εσωκομματικών εκλογών: του Γ. Παπανδρέου, του Ν. Ανδρουλάκη και του Ανδρ. Λοβέρδου.
Ο Χάρης Καστανίδης, αν και βουλευτής, δεν έχει μέχρι σήμερα το πλεονέκτημα της υποστήριξης της υποψηφιότητάς του από κάποιο μέλος της Κ.Ο. του ΚΙΝ.ΑΛ.
Το ίδιο ισχύει και για τον Π. Γερουλάνο, ο οποίος επίσης δεν διαθέτει κοινοβουλευτική εκπροσώπηση στη μάχη που δίνει για την αρχηγία του κόμματος. Ο Παύλος Χρηστίδης, ναι μεν, μπορεί να δέχτηκε τη βοήθεια κάποιων βουλευτών προκειμένου να εξασφαλίσει την αναγκαία συλλογή υπογραφών και να πάρει το χρίσμα του υποψηφίου, αλλά ούτε αυτός προσδοκά ότι κάποιοι βουλευτές θα δώσουν αγώνα υπέρ του.
Στην περίπτωση του Ν. Ανδρουλάκη, ο οποίος δείχνει να υπερτερεί οριακά στις προτιμήσεις της Κ.Ο. του ΚΙΝ.ΑΛ., υπάρχει μια παράμετρος που θα τον φέρει προ των ευθυνών του, εφόσον καταφέρει να εκλεγεί αρχηγός του κόμματος. Από τη στιγμή που δεν είναι βουλευτής, αλλά ευρωβουλευτής, θα πρέπει, εφόσον είναι ο νικητής της εσωκομματικής αναμέτρησης του Δεκεμβρίου, να προτείνει κάποιον άλλον κοινοβουλευτικό για να ηγηθεί του ΚΙΝ.ΑΛ. εντός της εθνικής αντιπροσωπίας, μέχρις ότου προκηρυχθούν εκλογές.
Κανένας υποψήφιος στην παρούσα συγκυρία δεν είναι σε θέση να κουμαντάρει προς όφελός του σύσσωμη την Κ.Ο
Βέβαια, όλο αυτό μπορεί να φαντάζει ως «πλεονέκτημά» του σε περίπτωση που κερδίσει τις εσωκομματικές εκλογές, λειτουργεί όμως και ως «μειονέκτημα» στην προεκλογική μάχη, καθώς οι αντίπαλοί του προβάλλουν σε βάρος του στην κοινωνική βάση του ΚΙΝ. ΑΛ. το επιχείρημα πως δεν μπορεί «να έχουμε αρχηγό έναν που θα απουσιάζει από τη Βουλή».
Βέβαια, στη βάση αυτής της κριτικής που δέχεται ο Ν. Ανδρουλάκης, η απάντηση που δίνουν οι στενοί του συνεργάτες παραπέμπει στο παράδειγμα του ΣΥΝ. Όταν ο Αλ. Τσίπρας εξελέγη πρόεδρος του κόμματος, δίχως να είναι βουλευτής, το 2008, και πρόεδρος της Κ.Ο. μέχρι τη διεξαγωγή των εθνικών εκλογών το 2009 ήταν ο Αλ. Αλαβάνος.
