Τα στοιχεία προκαλούν σοκ. Το δημόσιο χρέος εκτινάχθηκε στο 181,10%, με την καταστροφική πολιτική του 2015 και την ανικανότητα των επόμενων τριών χρόνων. Η ΔΕΗ φλερτάρει ανοιχτά με την χρεοκοπία, απειλώντας να συμπαρασύρει σημαντικό μέρος της αγοράς. Οι μισθοί δεν έχουν επανέλθει καν στα επίπεδα του 2014.

Η πτώση της ανεργίας αποδεικνύεται εντελώς εικονική, μέσω της μερικής απασχόλησης των 400 ευρώ. Οι επενδύσεις παραμένουν στα ζητούμενα. Η ανάπτυξη πάσχει από βαριά αναιμία, βλέποντας το 2 από κάτω. Οι αφελληνισμένες τράπεζες με σχεδόν μηδενισμένη την αξία των μετοχών τους, παρατηρούν αδύναμες ν’ αντιδράσουν, να «τρώγεται» και το «μαξιλαράκι» από το ανεύθυνο κι επικίνδυνο προεκλογικό αμόκ της κυβέρνησης. Και η φτωχοποίηση εξαπλώνεται σε όλο και μεγαλύτερο της ελληνικής κοινωνίας, αφανίζοντας τα υπολείμματα της μεσαίας τάξης.

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ, σαν να είναι μέρος του σχεδίου της, δείχνει αδιάφορη για το ερημωμένο τοπίο που αφήνει πίσω της. «Τινάζει τις γέφυρες» πίσω της φεύγοντας. Π.χ. η Διοίκηση που έχει τοποθετήσει στην ΔΕΗ και «πέτυχε» από κερδοφόρα να την κάνει ζημιογόνα-και μάλιστα με ζημιές 900 εκ. ευρώ- βλέπει την…λύση στις προσλήψεις προσωπικού!

ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ της διακυβέρνησης Τσίπρα μεγαλώνει. Όχι μόνο αριθμητικά. Αφού απειλούνται ευθέως πλέον, οι υποδομές της χώρας. Ήδη υπάρχουν «εκκρεμότητες» από το πρώτο εξάμηνο του 2015. Καθώς υπάρχουν ευθύνες και για το κλείσιμο των τραπεζών και για το αχρείαστο κόστος που έχει επωμισθεί η χώρα. Τώρα προστίθενται κι άλλες «εκκρεμότητες», όπως το κατάντημα της άλλοτε κραταιάς ΔΕΗ, που ήταν από τις ατμομηχανές της ελληνικής οικονομίας.

Τίποτα απ’ όλα αυτά δεν συνέβη από μόνο του. Και για όλα φταίνε συγκεκριμένα πρόσωπα. Αποτελεί πολιτικό χρέος τιμής προς τους βασανισμένους έλληνες πολίτες, να αποδοθούν οι ευθύνες γι’ αυτήν την δραματική επιδείνωση που έφερε η 4ετία ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.