Τώρα που η Χρυσή Αυγή έχασε τη… λάμψη της, ξέρετε εκείνη τη «λάμψη» που τύφλωσε 400 χιλιάδες ψηφοφόρους από τις καθώς πρέπει λαϊκές γειτονιές(φτωχολογιά για σένα κάθε μου τραγούδι), όλοι στριμώχνονται στην ουρά για μια αντιφασιστική κορώνα.
του Χάρη Παυλίδη
Και ως συνήθως άρχισαν οι υπερβολές μέχρι το σημείο να αναρωτιέται κανείς σε τι διαφέρει η Χρυσή Αυγή από τα άγρια μεσάνυχτα. Ελαφρολαϊκό το σκηνικό με όλα τα… μωρά στην πίστα και μπόλικη χρυσόσκονη. Ο ολοκληρωτισμός στο μεγαλείο του με το λάθος να καραδοκεί στη στροφή.
Γιατί μη νομίζετε, ο τρόπος που η Αριστερά διεκδικεί την πρωτοπορία στον αντιφασιστικό αγώνα, ο εν γένει πατερναλισμός που την διακρίνει, εύκολα μπορεί να αποπροσανατολίσει από το στόχο. Διότι ο στόχος δεν είναι μέσω της Χρυσής Αυγής να δικαιωθεί η Αριστερά, αλλά με αφορμή το τέλος του εθνικοσοσιαλιστικού μορφώματος να καταδικαστεί κάθε μορφή ολοκληρωτισμού.
Και αυτό δυστυχώς δεν διαφαίνεται όταν τη Χρυσή Αυγή διαδέχονται τα… Άγρια μεσάνυχτα, με νοοτροπίες και αντιλήψεις που αν και ξεκινούν από διαφορετικές αφετηρίες συναντιούνται και παράγουν το ίδιο αισθητικό αποτέλεσμα. Έχει άραγε κανένα νόημα η καταδίκη ενός εθνικοσοσιαλιστικού μορφώματος αν δεν συνοδεύεται από το οριστικό τέλος των αντιλήψεων που το δημιούργησαν;
Αν δεν ασχοληθούμε σοβαρά με τις αιτίες που μετατρέπουν τις λέξεις σε σφαίρες και τις ιδέες σε όπλα μαζικής καταστροφής, έχετε την εντύπωση ότι μια νέα γενιά «αγανακτισμένων» και «αγρίων του μεσονυχτίου» θα αργήσει να βρει στέγη να φιλοξενήσει τα κόμπλεξ τους; Νομίζετε ότι το τέλος της Χρυσής Αυγής συνεπάγεται το τέλος του ολοκληρωτισμού;
Απατάσθε! Οι χρυσαυγίτες δεν ήταν παρά το «δόλωμα» της «σοσιαλιστικής πέστροφας», όπως είχε πει ο Μάνος Χατζιδάκις. Ένα από τα πολλά «δολώματα» που διαχρονικά έχουν χρησιμοποιηθεί κατά της Δημοκρατίας και των θεσμών. Αυτή τουλάχιστον η «πέστροφα» δεν έγινε καρχαρίας να μας καταπιεί. Ωστόσο «δολώματα» για «πέστροφες» σοσιαλιστικές και εθνικοσοσιαλιστικές, κολυμπάνε στα θολά νερά της πολιτικής και είναι το ίδιο επικίνδυνες με τις συνήθως ύποπτες.
Για να το κάνω πιο απλό και κατανοητό, όσο υπάρχουν ιδεαλιστές που θα οραματίζονται πως θα αποκτήσουν τον έλεγχο των αρμών της εξουσίας, όσο θα υπάρχουν κυβερνήσεις που σχεδιάζουν σκευωρίες τύπου Novartis προκειμένου να εξοντώσουν τους πολιτικούς αντιπάλους τους, όσο θα υπάρχουν «κασιδιάριδες» της απέναντι όχθης που απειλούν ότι θα επιστρέψουν «πιο ώριμοι, πιο δυνατοί και αποφασισμένοι» για να μας βάλουν φυλακή, θα υπάρχουν «δολώματα» για ψάρεμα στα θολά νερά.
Τώρα, λοιπόν, που η Χρυσή Αυγή αναγνωρίζεται ως εγκληματική οργάνωση, είναι η κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε και για τις «εγκληματικές» πράξεις που συντελέστηκαν σε βάρος της χώρας, της Δημοκρατίας και της Νέας Δημοκρατίας από εκείνους που χρησιμοποίησαν ως «δόλωμα» το ναζιστικό μόρφωμα προκειμένου να επιβάλλουν τις δικές τους ολοκληρωτικές μεθόδους και πρακτικές.
Σε όλους αυτούς που σήμερα εμφανίζονται τιμητές των θεσμών και διαπρύσιοι κήρυκες της ελευθερίας, στο ΣΥΡΙΖΑ εν προκειμένω και στις παραφυάδες του εντός και εκτός κοινοβουλίου, εξαιρετικά αφιερωμένο ένα απόσπασμα από το προφητικό άρθρο του Μάνου Χατζιδάκι για τη «σοσιαλιστική πέστροφα νεοελληνικής καταγωγής».
«… Η σοσιαλιστική μας πέστροφα είναι αποτέλεσμα διεργασιών σαράντα χρόνων (1988) και αποτελεί προϊόν ιχθυοκαλλιέργειας που ήκμασε στα επτά χρόνια της δικτατορικής περιόδου. Μόνο που οι επικίνδυνες για τη δημόσια υγεία ιδιότητές της δεν είναι ορατές από τους διοπτροφόρους Έλληνες πολίτες. Κανείς δεν φρόντισε να τους πληροφορήσει, κανένας δεν τους έμαθε να βλέπουν. Και η ευθύνη βαρύνει όλες τις προηγούμενες κυβερνήσεις, κάθε παράταξης. Όλοι φοβήθηκαν τη σωστή πληροφόρηση και τον σχηματισμό ορθών πολιτικών κριτηρίων. Έτσι η νεοελληνική σοσιαλιστική μας πέστροφα περνάει για αυθεντική»
