Όλοι έχουν και από κάτι να πουν για τον ελληνικής καταγωγής… Ναζί (αξίζει να ερωτηθεί και ο ίδιος από τα λαγωνικά της ελληνικής δημοσιογραφίας), τον Μιχαήλ, άλλοι μιλούν για «ντροπή», άλλοι για «αστοχία», και άλλοι για «επικοινωνιακό λάθος», αλλά αυτό που όλοι παραβλέπουν είναι ότι μίλησε για τους διώξεις που υπέστησαν οι γονείς του από τους Ναζί (Εθνικοσοσιαλιστές) του Χίτλερ, και τις φρικαλεότητες που διαπράτουν οι Ναζί (όπως τους αποκάλεσε) του Πούτιν.
Ας σημειωθεί ότι η αναφορά του στο τάγμα Αζόφ, που οργανικά ανήκει στον ουκρανικό στρατό, δεν τον καθιστά αυτομάτως νέο ή Ναζί. Αυτό, εφόσον ερωτηθεί, θα μπορούσε να το απαντήσει ο ίδιος. Εκείνο, όμως, που έχει σημασία είναι ότι όλοι αυτοί που με το ζόρι παρέστησαν και οι άλλοι που δεν πήγαν, βρήκαν την ευκαιρία να θολώσουν την εικόνα. Και το έπραξαν με τον πλέον απεχθή και ντροπιαστικό για την Ελλάδα τρόπο.
Κατ’ αρχήν γιατί δεν σεβάστηκαν στο πρόσωπο του Μιχαήλ έναν λαό που δίνει τη μάχη να σώσει την πατρίδα του από τον ρώσο εισβολέα, γιατί δεν ντράπηκαν με αυτόν τον έμμεσο τρόπο να γίνουν κολαούζοι του Πούτιν, και τέλος γιατί με τις δηλώσεις τους εξέθεσαν την Ελλάδα στη διεθνή κοινή γνώμη βάζοντας στην ίδια απόσταση τον εισβολέα με τα θύματα των θηριωδειών του.
Εδώ, όμως, το θέμα δεν είναι ο Μιχαήλ και οι πεποιθήσεις του, αλλά με ποιους είμαστε σ’ έναν πόλεμο που από τη μια μεριά έχει άμαχο πληθυσμό και από την άλλη στρατιώτες εισβολείς. Γιατί κατά την ίδια έννοια στην τουρκική εισβολή στη Κύπρο, ο αντίστοιχος Μιχαήλ της ΕΟΚΑ Β θα ήταν το θέμα ή το θέμα θα ήταν οι θηριωδείες του Αττίλα;
Συνεπώς το πρόβλημα στην Ελλάδα είναι η μονομερής στάση μιας μερίδας της κοινωνίας, η οποία δεν φιλτράρει την προπαγάνδα που πουλάνε επί σειρά ετών τα ρωσικά παραρτήματα που έχουν στηθεί με ρωσικό χρήμα σε όλο το φάσμα του πολιτικού συστήματος. Θα μπορούσαμε να τα αναφέρουμε με ονόματα και διευθύνσεις. Δεν χρειάζεται, όμως, γιατί χθες δηλώθηκαν οι ίδιοι με τον πλέον ντροπιαστικό για τους ίδιους τρόπο.
Πήραν θέση βγάζοντας τους κουκούλες…
Easy Writer
