Αρκετοί έπεσαν από τα σύννεφα διαβάζοντας το άρθρο του Θανάση Καρτερού προχθές στην «Αυγή», στο οποίο, ούτε λίγο ούτε πολύ, ο «κόκκινος» αρθρογράφος περίπου ταύτιζε τη θητεία Μητσοτάκη με τη χούντα των συνταγματαρχών.
ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΑΛΕΦΑΝΤΟΣ
Ο συλλογισμός του ήταν απλός, σχεδόν απλοϊκός. Για «κανονικότητα» μιλούσαν οι χουντικοί, για «κανονικότητα» και ο Μητσοτάκης, άρα ο Μητσοτάκης είναι «χούντα». Πριν από πολλά χρόνια, αυτό το σόφισμα έκανε μεγάλη καριέρα στα γυμνασιακά ανέκδοτα: «Ο αστυνομικός είναι όργανο, το μπουζούκι είναι όργανο, άρα ο αστυνομικός είναι μπουζούκι».
Είναι κρίμα για έναν επώνυμο δημοσιογράφο να χρησιμοποιεί παιδικά επιχειρήματα. Εκτός κι αν ισχύει η ψυχαναλυτική αρχή ότι οι άνθρωποι όταν μεγαλώνουν επιστρέφουν στην παιδική ηλικία. Ακόμη μεγαλύτερο κρίμα είναι ένας άνθρωπος που έχει φάει τα νιάτα του μελετώντας τα «Απαντα» του Μαρξ και του Λένιν να έχει καταλήξει σε πολιτική σκέψη τόσο ναΐφ. Το ερώτημα είναι αν όλα αυτά τα αφελή και ανόητα επιχειρήματα απασχολούν μόνο το μυαλό του Θανάση Καρτερού ή τα συζητούν και τα επιδοκιμάζουν και τα ανώτερα κλιμάκια της Κουμουνδούρου, πιθανά και ο ίδιος ο Αλέξης Τσίπρας. Αν ισχύει το πρώτο, τότε το κακό είναι μικρό. Αν όμως αυτές τις πολιτικές αφέλειες τις συμμερίζεται ο κ. Τσίπρας και η ηγετική ομάδα του ΣΥΡΙΖΑ, τότε το θέμα αποκτά σοβαρές διαστάσεις.
Ακόμη και ερασιτέχνες της πολιτικής καταλαβαίνουν ότι ο Μητσοτάκης δεν έχει καμιά σχέση με την ακροδεξιά «κανονικότητα» -εδώ καλά-καλά ούτε καν οι κλασικοί δεξιοί της ΝΔ δεν το διαβλέπουν. Αντίθετα, όλη η στρατηγική του Μητσοτάκη επικεντρώνεται σε μια θεαματική μετατόπιση της ΝΔ προς το ευρύχωρο πολιτικό Κέντρο μέχρι τον «σκληρό πυρήνα» της Κεντροαριστεράς. Τώρα, πώς ο Θανάσης Καρτερός τον βλέπει ως μια «μετενσάρκωση» του Παπαδόπουλου και του Παττακού είναι ένα ερώτημα. Αλλωστε, μια παλιά αρχή του σταλινισμού έλεγε: μόνο εμείς ερμηνεύουμε και καταλαβαίνουμε την πραγματικότητα. Κι αν η πραγματικότητα δεν συμφωνεί μαζί μας, τότε κακό του κεφαλιού της!
Ο Θανάσης Καρτερός εκφράζει μια «επαναστατικότητα» που συνοδεύεται από μια ιδιοτυπία: όσο μεγαλώνει στην ηλικία, αντί να «στρογγυλεύει» τις γωνίες, τόσο αναπτύσσει τις αιχμές. Γιατί στα «πέτρινα χρόνια» της διαδρομής του έδειχνε άλλα πράγματα. Με αντιστασιακή δράση, ακόμη και πριν από τη δικτατορία, ανελίχθηκε γρήγορα στα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ. Δεν θα αναφερθώ στις «μικροπεριπέτειες» και τις ιδεοληπτικές κοτσάνες με τα μαρούλια του Τσερνόμπιλ. Ηταν από τους πιο διακεκριμένους αρθρογράφους του «Ριζοσπάστη» που έγραφε για την «ακλόνητη δύναμη» του «σοσιαλιστικού στρατοπέδου», ακόμη και λίγες μέρες πριν πέσουν στα κεφάλια τους οι πέτρες από το Τείχος του Βερολίνου. Στη συνέχεια, ακολούθησε μια σημαντική καριέρα στον «αστικό» Τύπο, με διευθυντικές θέσεις στα συγκροτήματα Αλαφούζου και Μπόμπολα. Πάντα όμως φαίνεται ότι έκαιγε μέσα του η φλόγα της επανάστασης, όσο και να την έσβηνε για να μπορεί να υπάρχει -πάντοτε σε διευθυντικές θέσεις- στα «πετσοταϊσμένα» ΜΜΕ εκείνης της εποχής.
Μετά από διάφορες ατυχίες και αποτυχίες, βρήκε ένα ταπεινό στασίδι στην «Αυγή». Και στην πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς την εξουσία, βρήκε μια καλή θέση στο «αυτί» του Αλέξη Τσίπρα. Λέγεται ότι για την εχθροπάθεια του Τσίπρα απέναντι στα λεγόμενα συστημικά ΜΜΕ, σε μεγάλο βαθμό ευθύνονται οι συμβουλές του Θανάση Καρτερού, τον οποίο ο πρωτόβγαλτος Αλέξης για πολλά χρόνια τον αντιμετώπιζε με θαυμασμό και δέος, ως «Νέστορα» της Αριστεράς.
Πάντως, μετά την ήττα στις εκλογές του 2019, οι μετοχές του στο περιβάλλον του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ φαίνονται εξασθενημένες. Πάντα είναι κάπου εκεί, στα γραφεία της Κουμουνδούρου, αλλά μάλλον με τη σημασία που έχουν κάποια παλιά αναμνηστικά που κρατάμε στο σπίτι για συναισθηματικούς λόγους, ενώ γνωρίζουμε ότι δεν έχουν καμιά πρακτική αξία. Ορισμένοι βέβαια επιμένουν ότι ο Καρτερός παραμένει στο «αυτί» του Τσίπρα και κάποιες από τις σκέψεις τους είναι συγκλίνουσες. Απλώς ο Αλέξης, με καλύτερο ασφαλώς επικοινωνιακό και πολιτικό ένστικτο από τον Καρτερό, ξέρει ότι όλα έχουν ένα όριο. Ακόμη και η ανοησία.
Φήμες ότι ο Θανάσης όχι μόνο πιστεύει ακράδαντα ότι ο Μητσοτάκης «χουντίζει», αλλά ότι ετοιμάζεται να ξεκινήσει ο ίδιος τον αντιχουντικό αγώνα εξετάζονται με προσοχή. Αν δεν ήμασταν μπροστά στο καλοκαίρι, δηλαδή την εποχή που ο Θανάσης ετοιμάζει τα μπαγκάζια του για το εξοχικό του στην Τήλο, αυτός θα ήταν ικανός να ξανακλειστεί στο Πολυτεχνείο. Για να «ξαναρίξει τη χούντα του Μητσοτάκη». Αλλά αυτά είναι θέματα που πρέπει να προσέξουν οι συγγενείς και οι φίλοι του. Με στοργή και ευαισθησία.
Πηγή: iefimerida.gr
