Να ανοίξει τον ΣΥΡΙΖΑ στην κοινωνία φαίνεται να θέλει ο Αλέξης Τσίπρας. «Φαίνεται» όμως, διότι κανείς δεν μπορεί να μπει στο μυαλό του και να καταλάβει τι ακριβώς σκέφτεται.
του Θεοδόση Παπανδρέου
Δεν χρειάζεται καμία προσπάθεια από την άλλη για να καταλάβει κανείς τις προθέσεις των μεγαλοστελεχών και των βολεμένων της Κουμουνδούρου.
«Ελάτε όπως είστε» λέει από την μία ο πρόεδρος του κόμματος θυμίζοντας ένα κακέκτυπο του Χριστόδουλου, αλλά στην πόρτα τα στελέχη του αποδεικνύουν πως είναι εξαιρετικοί στο face control.
Προσπαθούν μάταια μικρομεσαία στελέχη, οι εργάτες της Κουμουνδούρου που παράτησαν σπίτια και οικογένειες για να βοηθήσουν το κόμμα προεκλογικά, να πείσουν γνωστούς και φίλους πως πρέπει να γραφτούν στον ΣΥΡΙΖΑ. Και πολλές οργανώσεις κλείνουν τις πόρτες και αρνούνται, άλλες ευθέως και άλλες εμμέσως, να εγγράψουν.
Όχι γιατί φοβούνται την πασοκοποίηση. Ούτε ότι θα αλλοιωθεί το κόμμα. Το πρόβλημα τους είναι άλλο. Η δημοσιουπαλληλική διάθεση!
Αν ο νέος είναι καλύτερος από εκείνους; Και αν τεθεί σε κίνδυνο η δουλίτσα τους; Φυσικά και δεν έχουν καμία διάθεση να προσπαθήσουν περισσότερο, καμία απολύτως διάθεση να βοηθήσουν το κόμμα. Υπηρετούν το κόμμα καταβάλλοντας την μικρότερη δυνατή προσπάθεια κουβαλώντας παράλληλα τα σύνδρομα του Περισσού με πρώτο και χειρότερο «ότι πει το κόμμα».
Και μπορεί ο Κραουνάκης να συγκρίνει τον Αλέξη με την Αλίκη Βουγιουκλάκη αλλά η αλήθεια είναι διαφορετική. Η λάμψη του Αλέξη έχει θαμπώσει. Και το κόμμα παραπαίει. Και η ευθύνη είναι 100% του Αλέξη. Γιατί ακόμα ακούει, προστατεύει και υπερασπίζεται όσους ζουν στον μικρόκοσμό τους, πολιτικό και κοινωνικό.
