Αν έμεινε κάτι από το 2021 είναι ο κορωνοϊός κι όσοι έχασαν τη μάχη της ζωής μαζί του (με κύρια ευθύνη δική τους), η τοξικότητα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, η εξακολουθητικά βαρετή γραφικότητα του ΚΚΕ, η καλή σχετικά περίοδος του τουρισμού, οι υψηλοί ρυθμοί ανάπτυξης, μα κι η στασιμότητα στις μεταρρυθμίσεις.
Φυσικά, έμειναν κι οι εορτασμοί από τα 200 χρόνια της επανάστασης του΄21, που πιο πολύ είχαν φανφάρα παρά ενδοσκόπηση, γνώση κι αναθεώρηση πολλών πραγμάτων τα οποία ψεύτικα θεωρούμε ως ηρωικά…. Επιπλέον, αν έμεινε κάτι από το 2021 είναι η απύθμενη κουταμάρα που σε κάθε θέμα χωρίζει τους Έλληνες στα δυο ή και στα τρία. Μερικές φορές νομίζει κάποιος πως όταν δημιουργήθηκε ο κόσμος, εδώ σ’ αυτή τη γωνιά κάποιος εγκατέστησε την ανθρώπινη βλακεία!
Δεν θ’ αλλάξει αυτό μέσα στο 2022. Πάλι θα πλακωνόμαστε για ψήλου πήδημα, πάλι θα μπλέκουμε τα μπούτια μας αναφορικά με το αν κάποιος διανοούμενος έχει δικαίωμα να κάνει πλάκα με τα άδυτα μιας ξύλινης και άκαμπτης θρησκείας, πάλι οι παππάδες θα θέλουν ν’ ασκούν ακόμη κι εξωτερική πολιτική, πάλι θα συζητάμε για τους ανεμβολίαστους, τις μάσκες ή αν –τρομάρα μας- στην Ελλάδα έχει… εγκαταστήσει χούντα ο Μητσοτάκης. Κάπως έτσι θα πορευτούμε και το 2022, αφού πρώτα βγαίνει η ψυχή κι ύστερα το χούι…
Όμως, πρέπει να πούμε ότι το 2021 που έφυγε χάσαμε μια μεγάλη ευκαιρία να μιλήσουμε εις βάθος για την επανάσταση του ΄21 και τα 200 χρόνια που πέρασαν από τότε. Να μιλήσουμε για τους κίβδηλους ήρωες, να πούμε για λαμόγια των δανείων, ν’ αναδείξουμε τον αισχρό λαϊκισμό κάποιων που θεωρούμε τοτέμ, όπως ο τοκογλύφος κι αρχαιοκάπηλος Μακρυγιάννης. Ν’ αναλύσουμε τον ύποπτο ρόλο του στρατηγού Καλλέργη και των Γάλλων ή Άγγλων προστατών στους εξευτελισμούς και τελικά την έξωση του Όθωνα. Να πούμε για τις τεράστιες ευθύνες των επιφανών κοτζαμπάσηδων στη δολοφονία του Καποδίστρια και σε πολλά άλλα, για τις αντιδράσεις αγραμμάτων σε ότι επιχειρούσαν οι Βαυαροί για να φτιάξουν σωστό κράτος, να πούμε τόσα και τόσα. Να φωνάξουμε ότι η ένταξη της Ελλάδας στους κόλπους των σύγχρονων ευρωπαϊκών δημοκρατιών ΔΕΝ ήταν στόχος των πολλών Ελλήνων, αλλά ευτυχώς κάποιοι φωτισμένοι άνθρωποι από την πνευματική και πολιτική ζωή, πήγαν αντίθετα στο ρεύμα. Δεν ανασκοπήσαμε καν την πορεία αυτών των 200 χρόνων για να πούμε επιτέλους φωναχτά ότι μερικοί Έλληνες θέλησαν με τη βία να εντάξουν την Ελλάδα στον σοβιετικό ολοκληρωτισμό κι ο εμφύλιος που προκλήθηκε πληγώνει ακόμη την χώρα! Ούτε ότι η Δεξιά κι ενίοτε το Κέντρο (όρα Μιχαλακόπουλος, Πάγκαλος, Παπαδόπουλος) κατέλυαν όποτε γούσταραν την δημοκρατία. Ούτε ότι σήμερα μια μικρή θλιβερή και φασιστική μειοψηφία καθιστά τα ΑΕΙ μας πεδία μάχης κι αλητείας! Και πολλά άλλα που θα μπορούσαμε να ομφαλοσκοπήσουμε.
Όμως, ξέρετε κάτι; Ήταν ηλίου φαεινότερο ότι οι εορτασμοί των 200 χρόνων δεν θα οδηγούσαν σε ουσία αλλά λαμέ, αφού τους ανέλαβε η Γιάννα Αγγελόπουλου. Μοιραία πολλά κρύφτηκαν κάτω από το χαλί και βγήκανε μόνο εθνικές ενδυμασίες από σεντούκια και διοργανώθηκαν τοπικά πανηγύρια, για να μη χαλάσει το πάρτυ!
Η αλήθεια είναι ότι όλα αυτά, τα περί του ΄21, θα μπορούσαμε να τα συζητήσουμε οποτεδήποτε. Μα επειδή δε θα το κάνουμε ποτέ, ελπίζουμε να έχουν ωριμάσει οι συνθήκες στον εορτασμό των …300 χρόνων. Μέχρι τότε, όσοι θέλουν να μάθουν θα περιοριστούν σε κάποια αποκαλυπτικά και ψαγμένα βιβλία.
Τώρα λοιπόν, στα 2022, ελπίζουμε σε επαναστάσεις του αυτονόητου και του πολιτικού ρεαλισμού. Να μη τσακωνόμαστε μεταξύ μας ακόμη και για τον αν πρέπει να σκοπεύσουμε στην αριστεία! Μόλις περάσει η κρίση του ιού, πρέπει να πατήσουμε το γκάζι προκειμένου να συναντήσουμε το μέλλον. Κ ι όποιοι θέλουν να είναι προσκολλημένοι στο παρελθόν, ας μείνουν εκεί αρκεί να μη κάνουν κακό στη χώρα.
Ας προσπεράσουμε τις ανοησίες. Μπορούμε. Ας βάλουμε στην άκρη τα άκρα. Μπορούμε. Ας εμπιστευθούμε την επιστήμη. Μπορούμε! Πρέπει! Για να μπορούμε να είμαστε στη σωστή πλευρά της ιστορίας, όπως επέμεναν και κατάφεραν οι τρεις κορυφαίοι Έλληνες πολιτικοί της ιστορίας. Καποδίστριας, Βενιζέλος, Καραμανλής…
Καλή χρονιά να έχουμε. Και του χρόνου να είμαστε όλοι εδώ, στην καθημερινή μας κουβέντα.
