Βλέπω (και) πάλι στα social media εξοργισμένο και δικαίως κόσμο. Η ανθρωποκτονία στα Γλυκά Νερά δεν είναι ένα «συνηθισμένο» έγκλημα. Το αντίθετο, είναι ειδεχθές και σε κάθε περίπτωση αποκρουστικό ακόμα και για τους πλέον νοσηρούς εγκεφάλους. Αναρωτήθηκα, ωστόσο, παρακολουθώντας τα κοινωνικά δίκτυα γιατί ως κοινωνία πλησιάζουμε τα σκετσάκια των Μonty Python. Για να μη πω ότι τα έχουμε ξεπεράσει, σε σημείο που στην Ελλάδα οι Μonty Python θα ήταν άνεργοι!

Τι συνέβη στα Γλυκά Νερά; Ο σύζυγος σκότωσε τη γυναίκα του επειδή (έτσι ισχυρίζεται) ήθελε να τον εγκαταλείψει. Η αστυνομία έκανε τη δουλειά της συνέλαβε το δράστη και αυτός θα οδηγηθεί στη φυλακή για το έγκλημα του. Προφανώς η είδηση λόγω του χαρακτήρα του εγκλήματος εύλογα έχει αναχθεί σε πρώτο θέμα. Κι εδώ, ή από εδώ αρχίζει το πρόβλημα που έχει σχέση με την ψυχοσύνθεση μιας ηχηρής μειοψηφίας που μονοπωλεί τα κοινωνικά δίκτυα. Το νέο «φρούτο» που επιχειρούν να σερβίρουν λέγεται: «γυναικοκτονία».

Σημασιολογικα δεν έχει καμία βάση γιατί ο συζυγοκτόνος δεν τη σκότωσε επειδή ήταν γυναίκα, αλλά γιατί το αρρωστημένο μυαλό του δεν άντεξε στην ιδέα ότι θα τον εγκατέλειπε. Άρα ο σωστός όρος είναι ανθρωποκτονια. Και είναι ανθρωποκτονία γιατί οι γυναίκες είναι άνθρωποι όπως και οι άντρες και όχι κάποιο ξεχωριστό ή διαφορετικο είδος. Πέραν των άλλων, ο όρος «γυναικοκτονία» είναι ενάντια σε όλα όσα παλεύουμε για την ισότητα των φύλων.

Επίσης κάθε φορά μέσα από τέτοια θέματα βλέπουμε τον προπαγανδιστικό αγώνα κάποιων πολιτικών ομάδων να περάσουν τα μηνύματά τους. Βλέπουμε στα social media το μένος που υπάρχει για όποιον είναι λευκός, ετερόφυλος, εύπορος και κοινωνικά αποδεκτός. Μέσα από το έγκλημα που διέπραξε ένας ψυχοπαθής προσπαθούν να στοχοποιήσουν ολόκληρες ομάδες πολιτών, γιατί στα δικά τους μυαλά είναι «αδίκημα» στις μέρες μας για καποιους να είναι λευκοί, ετερόφυλοι, εύποροι και κοινωνικά αποδεκτοί.

Ζούμε μία περίοδο αλλαγής και παραλογισμού. Όπως πρόσφατα είπε ο φιλόσοφος Πασκάλ Μπρυκνέρ στη le Figaro, «το αντιρατσιστικό κίνημα έχει καταντήσει να αναπαράγει αυτό το οποίο πολεμά». Όταν βλέπουμε στην Αμερική μαύρους πολίτες να φωνάζουν θάνατος στους λευκούς δεν διαφέρουν σε τίποτα από την Κου Κλουξ Κλαν. Αν κάτι χρειαζόμαστε στις μέρες μας, αυτό είναι ισότητα και ισορροπία όχι να πηγαίνουμε από το ένα άκρο που είναι κακό στο ακριβώς αντίθετο άκρο πού είναι εξίσου κακό. Διότι μ’ αυτό τον τρόπο πίσω από το μανδύα του αντιρατσιμού γεννιέται ένας νεορατσισμός τον οποίο όλοι οι φιλελεύθεροι πολίτες πρέπει να πολεμήσουν.

Όπως καλλιεργείται και ένας νέος σεξισμός. Το γεγονός ότι στη Γαλλία ψηφίστηκε νόμος που υποχρεώνει το 40% των εταιρειών να στελεχώνεται από γυναίκες ανεξάρτητα από τις ικανότητές τους, ή αν πληρούν τις προδιαγραφές της θέσης παρά μόνο με βάση το φύλο με το οποίο γεννήθηκαν, έρχεται σε σύγκρουση με όλες τις αξίες και τα πιστεύω  των σύγχρονων φιλελευθέρων δυτικών κοινωνιών που βασιστηκαν πάνω στην ελευθερία και την ισότητα. Οι προσλήψεις εργαζομένων θα πρέπει να γίνονται με βάση τις ικανότητες του ατόμου και όχι με βάση το φυλο του, το χρώμα του ή άλλα χαρακτηριστικά του.

Αυτό τον παραλογισμό του νέου ρατσισμού και του νέου σεξισμού τον βλέπουμε και στο χώρο της διαφήμισης. Στο online Εκπαιδευτικό Διαφημιστικό Κέντρο του Facebook υπάρχει παράδειγμα που λέει πως όταν κάνεις διαφήμιση για μία αντιγηραντική κρέμα δεν μπορείς να πεις κάτι του τύπου “Εσείς που είστε γύρω στα 50”, γιατί σύμφωνα με το Facebook θίγει την ομάδα των ανθρώπων που είναι γύρω στα 50! Αυτό εκτός του ότι έρχεται σε σύγκρουση με όλη την ιστορία της διαφήμισης είναι παράλογο, γιατί αυτό το προϊόν απευθύνεται σε αυτούς τους ανθρώπους. Όπως πάνε οι δικαιωματιστές θα βγάλουν… ρατσιστή και σεξιστή τον χρόνο ή ό,τι περάσει απ’ το μυαλό τους προκειμένου να επιβάλλουν με αυταρχικό τρόπο τα απωθημένα τους.

Δυστυχώς το κακό είναι ότι όλα όσα λέμε είναι λογικά, αλλά πάντα στον παράλογο κόσμο των Monty Python η λογική τιμωρείται. Η μόνη ελπίδα είναι οι κυβερνήσεις να είναι πολύ προσεκτικές και να διασφαλίσουν την ισότητα των φύλων και των ευκαιριών εμποδίζοντας το «κίνημα» του νεορατσισμού και του νεοσεξισμού που με ύπουλο τρόπο διακινεί τις ιδέες τους μέσα από τα κοινωνικά δίκτυα.

Ειδικού (φιλελεύθερου) Συνεργάτη