Η προσπάθεια του Α. Τσίπρα να βάλει με άγαρμπο τρόπο τα ελληνοτουρκικά στην προεκλογική ατζέντα, κινείται άναρχα μεταξύ του επικίνδυνου και του τραγικά γελοίου.
Η έκτακτη θεατρική σύγκλιση του ΚΥΣΕΑ προκάλεσε εύλογη ανησυχία στην Ελλάδα, απορίες στην Κύπρο και αποτέλεσε ένα ισχυρό αρνητικό μήνυμα, μεσούσης της τουριστική περιόδου.
Γράφει ο ΗΘΙΚΟΣ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΣ
Την ώρα που ο Α. Τσίπρας συγκαλούσε «δραματικά» το ΚΥΣΕΑ ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας, προφανώς ανενημέρωτος, ακολουθούσε το πρόγραμμα του και παρακολουθούσε ένα αθλητικό γεγονός. Οι πολιτικοί αρχηγοί συνέχιζαν, επίσης ανενημέρωτοι, την προεκλογική δραστηριότητα τους. Στήνεις άμεσα ενδιαφερόμενη Κύπρο, δεν έχει συγκληθεί Εθνικό Συμβούλιο. Κανείς πέραν της «παρέας Τσίπρα» δεν βρισκόταν περίπου σε «πολεμική ετοιμότητα»…
Αλλά και μετά την συνεδρίαση του ΚΥΣΕΑ, ότι ανακοινώθηκε ή έγινε γνωστό, ενίσχυσε την απορία, αλλά και τις υποψίες για την σκοπιμότητα της δραματοποίησης: Έπρεπε να συγκληθεί το ΚΥΣΕΑ για να τηλεφωνήσει ο Α. Τσίπρας στον κ. Αναστασιάδη; Χρειαζόταν συνεδρίαση για να ανακοινωθεί ότι η προκλητική στάση της Τουρκίας επισύρει κυρώσεις; Ή μήπως έπρεπε να συγκληθεί κοτζάμ ΚΥΣΕΑ για να ανακοινωθεί στον κ. Αποστολάκη, ότι δεν «χωράει» τελικά στο Επικρατείας του ΣΥΡΙΖΑ;
Όλα αυτά κινούνται στον αστερισμό του πολιτικού τυχοδιωκτισμού και της αστειότητας. Πόσο μάλλον που αυτοί οι χειρισμοί αφορούν μείζονα και κρίσιμα εθνικά θέματα και συμφέροντα.
Μόνο μια πιο σοβαρή εξήγηση μπορεί να υπάρχει: Ο Α. Τσίπρας έχοντας συνομιλήσει επι 3,5 ώρες τετ α τετ με τον Τ. Ερντογάν, χωρίς την παρουσία άλλων προσώπων, να ξέρει «κάτι» που δεν το γνωρίζουν όλοι οι υπόλοιποι. «Κάτι» που αφορά είτε τις προθέσεις του Τούρκου Προέδρου, είτε «κάτι» που συμφωνήθηκε μεταξύ τους, τότε που ο Έλληνας ΥΠΕΞ έλεγε, ότι δεν πρέπει να ειμαστε «μοναχοφάηδες» στο Αιγαίο.
Μόνο ο «φόβος» του «ελαστικού» Α. Τσίπρα γι αυτά που ξέρει, μπορεί να δικαιολογήσει την σπασμωδικότητα της αντιπδρασης του.
Γιατί αν δεν ισχύει αυτό, τότε πρόκειται για το «άξιο τέλος» -εν μέσω χλεύης-της πιο ανίκανης, επικίνδυνης και προπαγανδιστικής κυβέρνησης που γνώρισε η μεταπολίτευση.
