Με τη «Γαλάζια λίμνη», τη μουσική που εμπνεύστηκε και έγραψε σε ταξίδια του και -όπως λέει ο ίδιος- το λόγο της Λίνα Νικολακοπούλου που του χάρισε απλόχερα, θα περιοδεύσει το φετινό καλοκαίρι ο Μάριος Φραγκούλης.
Μετά από ένα χειμώνα που έδωσε συναυλίες σε αρκετές μεγαλουπόλεις του κόσμου (Νέα Υόρκη, Μπουένος Άιρες, Ρίο ντε Τζανέιρο, Λίμα, Μοντεβιδέο, Πόλη του Μεξικού, Βουκουρέστι) ο διεθνούς φήμης Έλληνας καλλιτέχνης επιστρέφει και θα παρουσιάσει τη «Γαλάζια λίμνη» καθώς και άλλα τραγούδια του σε αρκετές περιοχές της Ελλάδας.
Σε συνέντευξή του στο Αθηναϊκό – Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο Μάριος Φραγκούλης τόνισε -μεταξύ άλλων- πως στο βυθό της θάλασσας «όταν μαζεύω υπέροχα κοχύλια, έχω τραγουδήσει τις πιο δυνατές μου άριες» και μας εξηγεί γελώντας «στο μυαλό μου φυσικά. Γιατί η έμπνευση εκεί είναι αλλιώτικη, είναι σαν να πετάς».
Λέει πως είναι Έλληνας ως το κόκαλο, «το λέω σ΄ όλα τα μέρη του κόσμου και καυχιέμαι και υπερηφανεύομαι γι αυτό», ενώ ταξιδεύοντας για τις συναυλίες του σε όλο τον κόσμο διαπιστώνει «πως αγαπούν πάρα πολύ τους Έλληνες». «Ξέρουν ότι περνάμε δυσκολίες, ξέρουν ότι είμαστε δυνατός ως λαός και πάλι μέσα από τις δυσκολίες θα αναπτύξουμε την ψυχή και το όνειρό μας», προσθέτει.
Όσο δε αφορά το μέλλον της ελληνικής μουσικής και του τραγουδιού, λέει πως υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν τα φωνητικά προσόντα, τις γνώσεις αλλά και την εκπαίδευση, τα οποία όμως χρειάζονται την ευκαιρία για να αναδειχτούν. «Χρειάζεται κάποιοι που είναι υπεύθυνοι σε ορισμένες θέσεις να δίνουν στα νέα παιδιά τον χώρο που χρειάζεται να αναπτύξουν το ταλέντο τους».
Ερ. Για μία ακόμη χρονιά αποφασίσατε να αρχίσετε την καλοκαιρινή σας περιοδεία από τη Θεσσαλονίκη, αν και ο καιρός -στις 25 Ιουνίου- σας τα χάλασε. Για ποιο λόγο έχετε ως αφετηρία τη Θεσσαλονίκη;
Απ. Πάντα αρχίζουμε από τη Θεσσαλονίκη. Φέτος εξαιτίας της βροχής αναβλήθηκε η συναυλία μας στη Μονή Λαζαριστών, στο πλαίσιο του ομώνυμου φεστιβάλ, και ορίστηκε νέα ημερομηνία πραγματοποίησής της στον ίδιο χώρο την Πέμπτη 11 Ιουλίου. Δηλαδή την επομένη από τη συναυλία μου στο Βεάκειο Θέατρο Πειραιά, θα επιστρέψουμε στη Θεσσαλονίκη… Έχω δώσει μια υπόσχεση: να αρχίζω την περιοδεία μου από τη Θεσσαλονίκη, επειδή η πόλη αυτή με αγκάλιασε στα πρώτα μου βήματα και χάρη στη Θεσσαλονίκη ξεκίνησα τις πρώτες μου προσωπικές συναυλίες ως καλλιτέχνης, που είχα κι εγώ τα δικά μου όνειρα και φιλοδοξίες μέσα από τη μουσική.
Ερ. Οι οποίες φιλοδοξίες έφθαναν σ΄ αυτό το επίπεδο που βρίσκεστε τώρα, δηλαδή να διαπρέπετε διεθνώς;
Απ. Το ήθελα, το ονειρευόμουν και ήξερα ότι για να γίνει αυτό χρειαζόταν πολύ σκληρή δουλειά, γιατί ο ανταγωνισμός είναι τεράστιος, σε όλα τα επίπεδα και στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Το λέω αυτό επειδή δεν βλέπω το θέμα αυτό ξεχωριστά (εντός ή εκτός Ελλάδας), γιατί η μουσική πρέπει να είναι σε πολύ υψηλό επίπεδο αν θέλεις πραγματικά να σ’ αγαπήσει ο κόσμος και να σε πιστέψει. Γιατί ο κόσμος, το κοινό γίνεται δικός σου, μόνο αν ξέρει πως ό,τι κάνεις το κάνεις με πάθος και με το χέρι στην καρδιά.
Ερ. Στο παρελθόν έχετε δηλώσει πως όταν το 1988 υποδυόσασταν -σε μιούζικαλ στο Λονδίνο- τον Μάριο, τον ρομαντικό ήρωα στους «Άθλιους» του Βίκτωρος Ουγκώ, υπήρξαν από κάποιους υποτιμητικά για σας σχόλια, κι αυτό σας πείσμωσε, σας ώθησε να δουλέψετε ακόμη πιο σκληρά. Το πάθος για τη δουλειά σας είναι από τα μυστικά της επιτυχίας σας;
Απ. Όντως αυτό είναι κάτι που έχω από τη φύση μου, μέσα μου, επειδή δεν έζησα πολύ εύκολα παιδικά χρόνια, γιατί χωρίστηκα σε ηλικία μόλις τεσσάρων ετών από τους γονείς μου οι οποίοι μ’ έφεραν στην Ελλάδα, όπου μεγάλωσα με τη θεία μου -την αδελφή της μητέρας μου- και τον θείο μου, ενώ εκείνοι επέστρεψαν στην Αφρική. Άλλωστε εκείνους θεωρώ γονείς μου -κι όχι τους φυσικούς μου- γιατί εκείνοι με μεγάλωσαν και μου έδωσαν όλη την έμπνευση, τη δύναμη, τη γνώση και την εκπαίδευση που ήθελα. Έτσι βρήκα μια νέα πατρίδα, νέα ελπίδα, νέα γλώσσα. Φυσικά είμαι Έλληνας ως το κόκαλο και το λέω σ’ όλα τα μέρη του κόσμου, καυχιέμαι και υπερηφανεύομαι.
Γιατί το να είσαι Έλληνας δεν είναι μικρή υπόθεση, είναι σημαντικό. Παρ’ όλες τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουμε τα τελευταία χρόνια, εγώ βλέπω αυτό το φως, βλέπω αυτήν τη δύναμη, βλέπω αυτήν την ανάγκη του Έλληνα να γίνει ξανά ο μεγάλος Έλληνας, που ξέρουμε ότι όλοι έχουμε μέσα μας. Σε όλες τις περιοχές όπου έχω πραγματοποιήσει συναυλίες τα τελευταία χρόνια, στη Νέα Υόρκη, στο Λονδίνο, σ’ όλες τις ευρωπαϊκές χώρες, αλλά και στην Ασία, π.χ. Κίνα, Ιαπωνία, Κορέα, Ταϊλάνδη ή στην Αφρική, όπου κι αν έχω ταξιδέψει, διαπιστώνω πως αγαπούν πάρα πολύ τους Έλληνες. Ξέρουν ότι περνάμε δυσκολίες, ξέρουν ότι είμαστε δυνατός ως λαός και πάλι μέσα από τις δυσκολίες θα αναπτύξουμε την ψυχή και το όνειρό μας. Η Ελλάδα είναι μία ήρεμη δύναμη κι ένας άξονας που πατάει πάρα πολύ γερά.
Ερ. Έχοντας η Ελλάδα πρεσβευτές όπως εσείς στον καλλιτεχνικό χώρο, ασφαλώς πολλοί στο εξωτερικό τιμούν και τη σύγχρονη Ελλάδα και δεν μένουν μόνο στα επιτεύγματα του παρελθόντος…
Απ. Σίγουρα…
Ερ. Στο πρόγραμμα των φετινών συναυλιών σας θα παρακολουθήσουμε κυρίως τη «Γαλάζια λίμνη». Πώς προέκυψε και τι τραγούδια περιλαμβάνει;
Απ. Η «Γαλάζια λίμνη» που είναι ένας καθαρά ελληνικός τίτλος, είναι ένα χασάπικο στην ουσία, μια μουσική που εμπνεύστηκα και έγραψα πριν από χρόνια σε κάποια από τα ταξίδια μου και η Λίνα Νικολακοπούλου μου χάρισε απλόχερα τον λόγο της, ενώ είχε και την καλλιτεχνική επιμέλεια του δίσκου. Η Λίνα Νικολακοπούλου έφερε στην παρέα μας τον Άρη Δαβαράκη, τη Δάφνη Αλεξανδρή, την Καίτη Παναγιωτοπούλου, οι ενορχηστρώσεις είναι του Πέτρου Κλαμπάνη, ενός νέου ο οποίος διαπρέπει σε όλα τα μεγάλα φεστιβάλ της τζαζ μουσικής σ’ όλον τον κόσμο.
Τον είχα ακούσει κάποια στιγμή που είχε ενορχηστρώσει ένα ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι και μου άρεσε αυτή η διαφορετικότητα: ότι ένα καθαρά ελληνικό παραδοσιακό τραγούδι το έφερε σε μια πιο σύγχρονη εποχή. Έτσι έκανε και η Λίνα με το λόγο της, ο οποίος έγινε πιο προσιτός στο ευρύ κοινό με τις συνεργασίες της με τον Σταμάτη Κραουνάκη, με τα τραγούδια της που έγραψε για την Ελευθερία, για τη Χαρούλα, την Άλκηστη, έδωσε στον κόσμο μια άλλη πνοή. Θεωρώ ότι μετά τον Γκάτσο είναι η πιο σπουδαία στιχουργός. Πιστεύω πως η Λίνα αφήνει ένα τεράστιο έργο.
Ερ. Το ευχάριστο είναι ότι συνεχίζει να παράγει έργο…
Απ. Βεβαίως συνεχίζει, αγαπάει τους νέους, θέλει να ονειρεύονται τα νέα παιδιά, να τους βρίσκει τρόπους να υπάρχουν και να συνεχίζουν τον δικό τους αγώνα. Δηλαδή η Λίνα αποτελεί μία πολύ σπουδαία «σχολή». Είναι ένας τρομερά καλός και γενναιόδωρος άνθρωπος. Διαθέτει μάλιστα και τρομερό χιούμορ, και γελάμε πάρα πολύ. Εμένα μου εμπνέει εμπιστοσύνη. Είναι σημαντικό να αφήνεις τον εαυτό σου ελεύθερο και να αυτοσαρκάζεσαι, γιατί δεν είναι εύκολο να βρίσκεις συνέχεια πράγματα να σε εμπνέουν. Ειδικά όταν ζεις σε μια δύσκολη εποχή, όπως τώρα που αισθανόμαστε ότι το συναίσθημα έχει κάπως μουδιάσει, εμείς βρίσκουμε τους τρόπους να το ανατρέψουμε αυτό.
Ερ. Στην Ελλάδα της κρίσης, από την οποία φαίνεται σιγά- σιγά να βγαίνουμε, πώς βλέπετε την ελληνική μουσική και το τραγούδι, το δικό σας κλασσικό αλλά και το σύγχρονο;
Απ. Νομίζω πως υπάρχουν νέα παιδιά που έχουν τα φωνητικά προσόντα, τις γνώσεις αλλά και την εκπαίδευση, τα οποία όμως χρειάζονται την ευκαιρία για να αναδειχτούν. Χρειάζεται κάποιοι που είναι υπεύθυνοι σε ορισμένες θέσεις να δίνουν στα νέα παιδιά τον χώρο που χρειάζεται να αναπτύξουν το ταλέντο τους.
Ερ. Και ασφαλώς χρειάζονται -αν κρίνουμε από σας- πάρα πολλές σπουδές και σκληρή δουλειά.
Απ. Όντως, χρειάζεται πάρα πολύ σκληρή δουλειά. Ξέρεις ότι είσαι ταγμένος σ’ αυτό. Το αγαπάς τόσο πολύ κι αυτό σε αγαπάει επίσης όσο το αγαπάς εσύ. Αλλιώς μπορεί και να σ’ αφήσει, να σ’ εγκαταλείψει. Όπως ένας αθλητής, ένας υπεραθλητής δεν γίνεται να μην γυμναστεί, έτσι κι ένας τραγουδιστής πρέπει καθημερινά να κάνει φωνητικές ασκήσεις.
Ερ. Συνεπώς δεν χαλαρώνετε ποτέ;
Απ. Χαλαρώνω μόνο στη θάλασσα, αλλά κι εκεί, στο βυθό όταν μαζεύω υπέροχα κοχύλια, έχω τραγουδήσει τις πιο δυνατές μου άριες, κάτω απ’ το νερό (γελάει). Στο μυαλό μου φυσικά. Γιατί η έμπνευση εκεί είναι αλλιώτικη, είναι σαν να πετάς.
