Έχετε αναρωτηθεί πως κάποιος και στην περίπτωσή μας, κάποια, που ασχολείται με τα κοινά, μπορεί να φτάσει στα ψηλότερα σκαλοπάτια της πολιτικής σκηνής; Και να μιλάει από τα βουλευτικά έδρανα;
Στον Άγιο Δημήτριο, κοινή είναι η πεποίθηση μεταξύ της πλειοψηφίας των δημοτών, ότι η νυν δήμαρχος, Μαρία Ανδρούτσου, αποτελεί την κλασική περίπτωση σφόδρα φιλόδοξου πολιτικά ατόμου, το οποίο θέλει να πετάξει πολύ ψηλά και να κατακτήσει τις πολιτικές του φιλοδοξίες. Χρησιμοποιώντας ακόμη και τη δημαρχία.Και για να πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά και να ξεσκονίσουμε τις μνήμες μας, ελάτε να θυμηθούμε όσοι μένουμε στον Άγιο Δημήτριο και να ενημερωθούν όσοι μένουν σε άλλο δήμο, ποια είναι η πολιτική διαδρομή, της Μαρίας Ανδρούτσου.
Μέλος μιας οικογένειας, η οποία ανήκε στο βαθύ ΠΑΣΟΚ και σε όλες μεταλλάξεις του , γαλουχήθηκε με τη φιλοδοξία να κατακτήσει τη βουλευτική έδρα και γιατί όχι την υπουργική καρέκλα. Η πρώτη της προσπάθεια ήταν τον Οκτώβριο του 2009 που απέτυχε να εκλεγεί βουλευτής στη Β’ Αθήνας με το ΠΑΣΟΚ, παρά τη σαρωτική νίκη του κινήματος.Τότε κατάλαβε ότι πρέπει ν’ ακολουθήσει την πιο μακριά διαδρομή για ν’ αποκτήσει αναγνωρισιμότητα και στη συνέχεια να πετύχει το σκοπό της. Οπότε έριξε το βάρος στο Δήμο Αγίου Δημητρίου.
Παρά την αποτυχία λοιπόν του 2009, σε πολύ σύντομο χρονικό διάστημα κατάφερε να επικρατήσει μεταξύ των τοπικών δελφίνων του μνημονιακού ΠΑΣΟΚ και το 2010 ν’ αναρριχηθεί στη δημαρχία. Ακολουθώντας την παλιά παραδοσιακή συνταγή των πελατειακών σχέσεων και εξυπηρετήσεων, πέτυχε το 2014, την επανεκλογή της στο δεύτερο γύρο.Με άσβεστο το διακαή πόθο να κατακτήσει το βουλευτιλίκι, αλλάζει με μεγάλη ευκολία κομματική σημαία και συντάσσεται πλέον με τον κυβερνητικό ΣΥΡΙΖΑ. Δυστυχώς ο ανάδρομος Ερμής την ανάγκασε να παραμείνει στη μίζερη για αυτήν δημαρχία, καθώς το φλερτ με τον ΣΥΡΙΖΑ, δεν κατέληξε στον πολυπόθητο γάμο.Και πως να καταλήξει σε γάμο, όταν η κομματική της ταυτότητα μεταβάλλεται συνεχώς ανάλογα με την φορά του ανέμου, κάτι που είναι ευρέως γνωστό στην τοπική και όχι μόνο κοινωνία και ειδικότερα στους παροικούντες στην κεντροαριστερά.
Πλέον, αδυνατώντας να βρει το …μονοπάτι που θα την οδηγήσει στη Βουλή, αναγκάζεται να παραμείνει στον αδιάφορο γι αυτήν Άγιο Δημήτριο, μένοντας αγκιστρωμένη στον δημαρχιακό θώκο, ευελπιστώντας ότι κάποια στιγμή το άπιαστο όνειρό της θα γίνει πραγματικότητα.
Οι φιλόδοξες πρακτικές της έπαψαν να αποτελούν κοινό μυστικό των ολίγων και οι δημότες τις συζητούν πλέον φανερά. Αρνούνται πεισματικά να την εμπιστευτούν για τρίτη συνεχόμενη φορά προκειμένου, η “μελαγχολική” Μαρία να ικανοποιήσει την πολιτική ματαιοδοξία της.Κι επειδή όλα τα παραμύθια κάποια στιγμή έχουν ένα τέλος, έτσι και στον Άγιο Δημήτριο, οι δημότες του, γυρίζουν την πλάτη τους στο άστρο της “Μαρίας” που καταρρέει.
