Στην κατάθεση από κοινού επιστολής στον ΟΗΕ με την οποία στρέφονται εναντίον της Ελλάδας προχώρησαν Άγκυρα και Τρίπολη, μεταφέροντας τη δυσαρέσκειά τους για την ελληνική αντίδραση στις συμφωνίες για τη μεταξύ τους οριοθέτηση θαλασσίων ζωνών και τη συνεκμετάλλευση των υδρογονανθράκων.

Υπό αυτό το πρίσμα, Άγκυρα και Τρίπολη ισχυρίζονται επίσης ότι, μετά τη συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, η παρόμοια συμφωνία μεταξύ Ελλάδας και Αιγύπτου στην εν λόγω περιοχή είναι «άκυρη».

«Η Ελλάδα αγνοεί την αρχή της ισότητας στην οριοθέτηση των περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας. Συμπεριφέρεται σαν ένα κράτος αρχιπελάγους που παραβιάζει το νόμο απαιτώντας να δοθούν θαλάσσιες δικαιοδοσίες σε νησιά, νησίδες και βράχους, ανεξάρτητα από το αν υπάρχει ή όχι βιωσιμότητα της οικονομικής ζωής», υποστηρίζουν.

Στην επιστολή σημειώνεται επίσης, ότι η συμφωνία μεταξύ Τουρκίας και Λιβύης για την οριοθέτηση περιοχών θαλάσσιας δικαιοδοσίας, που υπεγράφη στις 27 Νοεμβρίου 2019, είναι σύμφωνη με το άρθρο 102 της Σύμβασης του ΟΗΕ και επετεύχθη βάσει του Διεθνούς Δικαίου.

Ο Μόνιμος Αντιπρόσωπος της Τουρκίας στον ΟΗΕ Feridun Sinirlioğlu και ο μόνιμος αντιπρόσωπος της Λιβύης στον ΟΗΕ Taher El-Sonni στο έγγραφο που συνέταξαν από κοινού, και απέστειλαν στη Γραμματεία του ΟΗΕ, ισχυρίζονται ότι η Ελλάδα προσπαθεί να «υπονομεύσει» τη νομιμότητα της λιβυκής κυβέρνησης με «αβάσιμους ισχυρισμούς και επιχειρήματα».

Στην επιστολή αναφέρεται ότι η Κυβέρνηση Εθνικής Ενότητας της Λιβύης, αντίθετα με τους ισχυρισμούς της Ελλάδας, έχει την εξουσία να συνάπτει και να τερματίζει διεθνείς συμφωνίες και ότι οι νόμοι της Λιβύης εξουσιοδοτούν την κυβέρνηση να συνάπτει συμφωνίες με άλλα κράτη.

Επιπροσθέτως, υπογραμμίζεται ότι η Ελλάδα αγνόησε σκόπιμα τις συμφωνίες που συνήψαν πολλά κράτη, συμπεριλαμβανομένης της Ευρωπαϊκής Ένωσης, με τη λιβυκή κυβέρνηση στους τομείς της ενέργειας, των υποδομών και της οικονομίας.

Με την επιστολή οι δύο πρωτεύουσες καλούν την Ελλάδα «να τερματίσει τις αβάσιμες κατηγορίες, την εχθρική ρητορική και τις ενέργειες που αυξάνουν την ένταση και να σεβαστεί τις κυρίαρχες αποφάσεις των δύο γειτονικών χωρών».