Συμπληρώνονται [21 Σεπτεμβρίου 2021] εικοσιπέντε χρόνια από τον αιφνίδιο θάνατο του Θόδωρου Ι. Βαρδινογιάννη, ενός από τους πιο σημαντικούς επιχειρηματικούς και κοινωνικούς παράγοντες της χώρας.
Του Γιάννη Γ. Ζαφειρόπουλου*
Ο Θόδωρος Ι. Βαρδινογιάννης για διάστημα μεγαλύτερο από μία εικοσαετία [1974 – 1996] με την πολυσχιδή και καινοτόμο επιχειρηματική και κοινωνική δράση του αναδείχθηκε ηγετικός συντελεστής μιας πολύμορφης αναπτυξιακής διαδικασίας σε κρίσιμους τομείς της εθνικής προσπάθειας. Επιβλήθηκε με τις ικανότητές του και την παροιμιώδη σεμνότητά του ως πρωταγωνιστική «ήρεμη δύναμη» σε κρίσιμους τομείς επιχειρηματικών δραστηριοτήτων [Ναυτιλία, Ενέργεια, Τράπεζες, Εκδόσεις – Μ.Μ.Ε. Τύπος, Τηλεόραση, Εγκυκλοπαιδικές Εκδόσεις, Αθλητισμός, Τεχνολογικές Εφαρμογές κλπ. κλπ.] στους οποίους άφησε ισχυρό θετικό αποτύπωμα και «μνήμη αγαθή».
Ο Θόδωρος Ι. Βαρδινογιάννης υπήρξε – λόγω των προσωπικών ικανοτήτων του, των πνευματικών ανησυχιών του και της οικογενειακής διαπαιδαγώγησής του – ευαισθητοποιημένος Πολίτης και Άνθρωπος. Επιδίωκε πάντα από την επιχειρηματική κερδοφορία να επιστρέφει στην κοινωνία – ιδιαίτερα της γενέθλιας Κρητικής Γης – ένα πλουσιοπάροχο [κοινωνικό] μέρισμα για καθένα φορέα ή πρόσωπο που προσέφευγαν σ’ αυτόν για συμπαράσταση ή / και βοήθεια. Αυτή η αρετή βέβαια χαρακτήριζε και χαρακτηρίζει όλους τους αδελφούς Βαρδινογιάννη.
Είχα το ευμενές προνόμιo να είμαι φίλος του Θόδωρου Ι. Βαρδινογιάννη, ο οποίος μου εμπιστεύθηκε τη διεύθυνση και το συντονισμό της υλοποίησης σημαντικών έργων – εκδόσεων αναφοράς, όπως την 55τομη Εγκυκλοπαίδεια «ΥΔΡΙΑ», την Εγκυκλοπαίδεια «ΥΔΡΙΑ – ΚΑΙΜΠΡΙΤΖ – ΗΛΙΟΣ», το «ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΟΥ 20ου ΑΙΩΝΑ», κλπ., που έγιναν κτήμα χιλιάδων ελληνικών οικογενειών. Ήθελε να υπάρχει μια «πνευματική παρακαταθήκη» με τη δική του σφραγίδα για τους νέους Έλληνες. Αυτό το στόχο άλλωστε υπηρέτησε και η απόκτηση από τον ίδιο, πριν από τον θάνατό του μιας από τις σημαντικότερες Ελληνικές Βιβλιοθήκες, της Βιβλιοθήκης του πρ. Πρωθυπουργού Σπ. Β. Μαρκεζίνη, καθώς και των πνευματικών δικαιωμάτων της ιστορικής Εγκυκλοπαίδειας «ΗΛΙΟΣ» του Ιωάννη Πασσά.
Όταν αποχαιρέτησα με τον οφειλόμενο επικήδειο λόγο θλίψης και ευγνωμοσύνης τον φίλο μου ΘΟΔΩΡΟ Ι. ΒΑΡΔΙΝΟΓΙΑΝΝΗ για να αποδώσω το μέγεθος της απωλείας του και την αξία της προσωπικότητάς του χρησιμοποίησα γι’ αυτόν ένα στίχο του Γ. Σεφέρη:
«…Είτε βραδιάζει, είτε φέγγει
μένει λευκό το γιασεμί».
Αυτού του Άνδρα η Μνήμη θα είναι αιώνια, γιατί «… οι νεκροί πεθαίνουν (μόνο) όταν τους λησμονούμε!». Τον Θόδωρο θα τον θυμόμαστε πάντα.
*Ο Γιάννης Γ. Ζαφειρόπουλος,
είναι νομικός και συγγραφέας
– πρ. Υφυπουργούς Εξωτερικών
