Το βράδυ της Δευτέρας στην εκπομπή του Νίκου Χατζηνικολάου με προσκεκλημένους στελέχη κομμάτων, παρενέβη ο Βασίλης Λεβέντης ο οποίος ψευδώς ανέφερε ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με τις συμφωνίες Ζυρίχης και Λονδίνου «άνοιξε» την πόρτα στη Τουρκία για να εισβάλλει στη Κύπρο.
Είναι γνωστή η εμπάθεια του προέδρου της Ένωσης Κεντρώων κατά του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη και του Κωνσταντίνου Καραμανλή. Ενδεχομένως γιατί πιστεύει ότι κατ’ αυτό τον τρόπο υπηρετεί με συνέπεια τις φαντασιώσεις του, με προεξάρχουσα εκείνη που θέλει κάθε πολιτικό της γενιάς του να ετεροπροσδιορίζεται σε σχέση με αυτές τις δύο κορυφαίες μορφές της πολιτικής ιστορίας της χώρας.
Αλλά αυτό είναι ένα ζήτημα που δεν νομίζω ότι μπορεί σ’ αυτή την ηλικία να αντιμετωπίσει με καθαρό μυαλό ο κ. Λεβέντης και να το ξεπεράσει. Δεν τον αδικώ, έχει κι αυτός τις εμμονές του και μ’ αυτές συνεχίζει να βασανίζεται και ενίοτε να βασανίζει την αλήθεια. Γιατί μόνο αλήθεια δεν είναι ότι ο Κωνσταντίνος Καραμανλής «ξεγελάστηκε» από τους Αμερικάνους και έβαλε τη Τουρκία στη Κύπρο.
Είναι προφανές ότι ο κ. Λεβέντης αγνοεί ότι η Τουρκία έβαλε πόδι στη Κύπρο- μετά από 80 χρόνια- το 1955 με τη συμφωνία του Λονδίνου, βεβαίως με απαίτηση των ΗΠΑ. Μόνο που σ’ εκείνη τη συμφωνία δεν υπήρχε η υπογραφή του Κωνσταντίνου Καραμανλή, αλλά του Στέφανου Στεφανόπουλου με πρωθυπουργό τον Παπάγο.
Τέτοια ώρα τέτοια λόγια, μπορεί να πει κανείς. Εντάξει, καμία αντίρρηση, αλλά επειδή η αλήθεια ταλαιπωρείται διαρκώς σ’ αυτή τη χώρα και πάντα προς μια συγκεκριμένη κατεύθυνση, «κεντρώοι» τύπου Λεβέντη οφείλουν να αναρωτηθούν αν με αυτά που λένε ενισχύουν ή αποδυναμώνουν αυτό το οποίο υποτίθεται ότι υπηρετούν πολιτικά και ιδεολογικά.
Εν ολίγοις οι απόψεις του κ. Λεβέντη όπως και των ομοίων του είναι ανιστόρητες, στερούνται σοβαρότητας και ανάγονται στη σφαίρα του γελοίου. Κι αν ασχολούμεθα με τέτοιου ιστορικές ανακρίβειες δεν είναι γιατί κόμματα όπως αυτό του κ. Λεβέντη λειτουργούν «θεματικά» και ως εκ τούτου δεν έχουν μέλλον, αλλά γιατί με την παρουσία τους υπονομεύουν το μέλλον.
Easy Writer
