Λίγο μετά τις 22.00 χθες το βράδυ της Κυριακής, ο Κυριάκος Μητσοτάκης κατεβαίνει από το γραφείο του στην οδό Πειραιώς για να κάνει την δήλωση της νίκης. Δημοσιογράφοι , κάμερες, κομματικά στελέχη, φίλοι οπαδοί της παράταξης και πολίτες σε όλη την Επικράτεια, περιμένουν με ανυπομονησία να ακούσουν την δήλωση του νικητή.
Της ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Ακούν ένα μετρημένο, μήνυμα, που αναλαμβάνει το βάρος της ιστορικής ευθύνης έναντι της πατρίδας που του άναψε το πράσινο φως να προχωρήσει. Ακούν έναν ήπιο, αλλά αποφασιστικό λόγο για την φωτεινή Ελλάδα που πρέπει να κοιτάξει μπροστά, χωρίς φανατισμό και μισαλλοδοξία.
Πολύ αργότερα, ο ηττημένος Πρωθυπουργός, αναλαμβάνει την ευθύνη της ήττας και ανακοινώνει την πρόθεσή του να προσφύγει στην λαϊκή ετυμηγορία. Επαναλαμβάνει όλα τα διχαστικά διλήμματα της προεκλογικής περιόδου. Συνεχίζει να υιοθετεί τον τοξικό λόγο, που συνετρίβη στις εκλογές. Αρνείται να συγχαρεί το νικητή. Συνεχίζει να διαιρεί τους έλληνες, γυρίζοντας το ρολόι, τουλάχιστον, έναν αιώνα πίσω…
Στην κάλπη της 26ης Μαίου ηττήθηκε, η αλαζονεία και η καθεστωτική λογική. Η ολοκληρωτική , σχεδόν χυδαία υποτίμηση του αντιπάλου.
Δεν ήταν μόνο η αποτυχία, μιας συγκεκριμένης πολιτικής , ή ιδεολογίας.
Απορρίφθηκε η φασιστική αντίληψη «πας μη δικός μας βάρβαρος» και αν όχι βάρβαρος, «Λίγος», «Κούλης», «Ελίτ», «Κατεστημένο», «Αριστεία».
Ο κόσμος γύρισε την πλάτη σε μια κομπλεξική, τιμωρητική αριστερά, που την χαρακτηρίζει ανακολουθία λόγων και έργων.
Σε μια αριστερά όπως εκφράστηκε από τον κ. Τσίπρα, τον Συριζα και τα στελέχη του, που άρχισε να γλείφει με μανία, εκεί που ιδεολογικά έφτυνε δεκαετίες.
Σε μια αριστερά που πουλούσε δήθεν ευαισθησία και ανθρωπισμό την ώρα που έβγαζε δυσανεξία στην διαφορετική άποψη. Που έκανε ανελέητο bullying σε όποιον δυνητικά της στεκόταν εμπόδιο.
Έτσι , οι εκατοντάδες χιλιάδες των πολιτών που βγήκαν στους δρόμους να διαμαρτυρηθούν για την Μακεδονία, χαρακτηρίστηκαν φασίστες.
Με τον ίδιο τρόπο, οι δημοσιογράφοι που δεν προσκυνούσαν τον Συριζα, ήταν ή ακροδεξιοί, ή παπαγαλάκια.
Οι δημοσκόποι πουλημένοι στο σύστημα και αποτυχημένοι επαγγελματίες.
Τα κανάλια , όργανα της διαπλοκής, εκτός από τα δικά τους με τα βοσκοτόπια, τις ευνοϊκές χρηματοδοτήσεις από την Attica Bank, η τους «λαγούς».
Ο κόσμος τιμώρησε την απρέπεια:
-Ενός χυδαιολογούντος πρωθυπουργού, που ξεστόμισε από του βήματος της Βουλής στον Κυριάκο Μητσοτάκη: «Είσαι πολύ λίγος εσύ, για να μιλάς σε μένα»…
-Το double της μεγαλύτερης μεταπολιτευτικής αριστερής χυδαιότητας, όταν χειροκροτούσε τον Πάνο Καμμένο την ώρα που ..αλυχτούσε από του βήματος της Βουλής, «στα τέσσερα εσείς»!
Στον αντίποδα, ο Κυριάκος έχτιζε, σιγά -σιγά, επίμονα και επίπονα, μια άλλη σχέση με την κοινωνία.
Είναι ο πρώτος αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, που δεν χαρακτηρίστηκε λαοπλάνος. Δεν έταξε, δεν χάϊδεψε. Ούτε καν τους οπαδούς της παράταξής του.
Δεν χαρίστηκε. Κατέθεσε προγραμματικό λόγο και θέσεις. Δούλεψε. Έγινε πολλές φορές μονότονος και για κάποιους υπήρξε και μονόχνωτος.
Κατεγράφη, ως ο μοναδικός Αρχηγός Αξιωματικής Αντιπολίτευσης που κατέβηκε σε εκλογές, χωρίς να τάξει.
Είχε δυο χαρακτηριστικά. Στοχοπροσήλωση και ξεκάθαρη θέση.
Εκεί τσακίστηκε η κυβερνητική λασπολογία περί κρυφής ατζέντας. Εκεί ξεμπροστιάστηκε η πρωθυπουργική αγραμματοσύνη. Εκεί στραπατσαρίστηκε ο αριστερός σκοταδισμός. Κάπου εκεί ηττήθηκε και η εσωκομματική υπονόμευση.
Η Ελλάδα μετά την πανωλεθρία Τσίπρα στις εκλογές, οδεύει προς μια εθνική εκλογική αναμέτρηση με ένα μεγάλο διακύβευμα.
Αν θα αποτινάξει το αριστερό κεφαλοκλείδωμα που την κρατά πίσω. Αν θα ξεπεράσει την υποταγή στην μιζέρια της κομματικής σκοπιμότητας. Αν θα αποκτήσει ορίζοντα πλανήτη. Αν θα περάσει σε μια εποχή προσπάθειας και προόδου, αφήνοντας πίσω της την ευκολία της τακτοποίησης στον δημόσιο αραμπά και την εξαγορά του επιδοματικού διασυρμού.
Και μόνο που αυτές οι αναζητήσεις ήρθαν στο φως, χωρίς ταμπού και χωρίς τον φόβο να τεθούν ανοιχτά σε δημόσια συζήτηση, ο Μητσοτάκης έχει νικήσει.
