Είναι πράγματι αξιοπερίεργη η επιμονή του ΣΥΡΙΖΑ να συγκρούεται με την πραγματικότητα. Στην Κουμουνδούρου μάλλον πιστεύουν ότι βρισκόμαστε ακόμη στο 2012 και ακόμη περισσότερο ότι οι πολίτες έχουν ξεχάσει τα πεπραγμένα της κυβέρνησης Τσίπρα, σαν να μην πέρασε μία ημέρα από τα προγράμματα «Θεσσαλονίκης», που είχαν ως κατάληξη τα Μνημόνια της Αριστεράς.
του Πάνου Αμυρά
ΣΥΜΦΩΝΑ με τον πρόεδρο του ΣΥΡΙΖΑ η κυβέρνηση Μητσοτάκη εγκληματεί στο περιβάλλον και έχει αποτύχει στην οικονομία. Ακόμη και στο θέμα του κορωνοϊού, ο κ. Τσίπρας επιχείρησε να υποβαθμίσει την επιτυχία της χώρας μας σε ό,τι αφορά τον αριθμό των κρουσμάτων και θυμάτων υποστηρίζοντας από το βήμα της Βουλής ότι «η Αλβανία και η Βουλγαρία τα έχουν πάει καλύτερα». Η εμμονή αυτή της αξιωματικής αντιπολίτευσης σε λογικές του παρελθόντος έχει μία εξήγηση. Ο ΣΥΡΙΖΑ δέχεται μεγάλη δημοσκοπική πίεση, η κυβέρνηση Μητσοτάκη έχει στο πλευρό της μια ισχυρή κοινωνική πλειοψηφία, η οποία επιβραβεύει την αποτελεσματικότατα του πρωθυπουργού σε μείζονος σημασίας θέματα, όπως το μεταναστευτικό και η αντιμετώπιση της πανδημίας.
Η ΑΓΩΝΙΑ για το ενδεχόμενο πρόωρων εκλογών τον Σεπτέμβριο προκαλεί τις σπασμωδικές αντιδράσεις που βλέπουμε από την πλευρά του ΣΥΡΙΖΑ. Για παράδειγμα, στο θέμα του περιβάλλοντος η υποκρισία του κ. Τσίπρα έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Καταγγέλλει την κυβέρνηση ότι παραβιάζει την ευρωπαϊκή νομοθεσία όταν με το νομοσχέδιο που ψηφίσθηκε χθες στη Βουλή ενσωματώνει στην εθνική μας νομοθεσία κοινοτικές οδηγίες και πρακτικές που έχουν υιοθετήσει ευρωπαϊκές χώρες με παράδοση στην οικολογία όπως η Φινλανδία, η Πορτογαλία και η Ιρλανδία. Κατηγορεί τον κ. Μητσοτάκη ότι επιτρέπει την αυθαιρεσία στις περιοχές Natura, όταν η κυβέρνηση της Αριστεράς επέτρεψε μέχρι και εξορύξεις πετρελαίου εντός των συγκεκριμένων προστατευόμενων εκτάσεων.
Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε πλήρως στην περιβαλλοντική πολιτική. Η Ελλάδα εισέπραξε καταδίκες και παραπομπές από το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο τα προηγούμενα χρόνια για αδράνεια στη διαχείριση των απορριμμάτων και για την ελλιπή προστασία της βιοποικιλότητας ενώ ολέθρια για το περιβάλλον ήταν η επιλογή της προηγούμενης κυβέρνησης να επενδύσει στην περαιτέρω «λιγνιτοποίηση» της χώρας σε βάρος των οικονομικών της ΔΕΗ αλλά και του φυσικού περιβάλλοντος. Ολα αυτά ωστόσο δεν εμποδίζουν τον κ. Τσίπρα να εμφανίζεται ως τιμητής της «πράσινης ανάπτυξης».
ΚΑΤΙ αντίστοιχο ισχύει στην οικονομία. Σύμφωνα με την αντιπολίτευση, η περίοδος 2015-2019 ήταν ονειρική για τους φορολογουμένους. Ενδιαφέρουσες ήταν οι απαντήσεις που έδωσε ο υπουργός Οικονομικών Χρήστος Σταϊκούρας στον προκάτοχό του Ευκλείδη Τσακαλώτο, που επιμένει για τα «επιτεύγματα» του ΣΥΡΙΖΑ στην οικονομία. Η εικόνα από τα στοιχεία του υπουργείου αποτυπώνει πλήρως τη ζημιά που έγινε στη χώρα από την «περήφανη διαπραγμάτευση» και πώς ο ΣΥΡΙΖΑ χαρακτηρίζει ως άλματα τα βήματα σημειωτόν που έγιναν στην οικονομία την περίοδο 2015-2019. Σύμφωνα με τον κ. Σταϊκούρα, επί ΣΥΡΙΖΑ είχαμε τις ακόλουθες επιδόσεις:
– ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΔΟ 2015-2018 η Ελλάδα είχε τον χαμηλότερο μέσο ρυθμό ανάπτυξης (αύξηση πραγματικού ΑΕΠ) ανάμεσα στις 27 χώρες της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Βάσει των στοιχείων της Eurostat, ο μέσος ρυθμός ανάπτυξης στην Ελλάδα ήταν μόλις 0,7%, όταν ο μέσος όρος ανάπτυξης των χωρών της Ε.Ε. και της ΟΝΕ ήταν 2,3% και 2,1 % αντίστοιχα (δηλαδή, τριπλάσιος της Ελλάδας). Μεταξύ 2015 και 2018 η Ελλάδα ήταν η χώρα της Ε.Ε. που παρουσίασε τη μικρότερη αύξηση του κατά κεφαλήν πραγματικού διαθέσιμου εισοδήματος. Σε σύγκριση με το 2014, το πραγματικό διαθέσιμο εισόδημα στην Ελλάδα αυξήθηκε σωρευτικά μόνο κατά 1,1 %. Στην Ε.Ε. η αντίστοιχη αύξηση ήταν 6,9%, και στην ΟΝΕ ήταν 3,2% (δηλαδή, πάλι τριπλάσια της ελληνικής).
– ΤΟ 2014 το πραγματικό κατά κεφαλήν εισόδημα στην Ελλάδα (σε όρους αγοραστικής δύναμης) βρισκόταν στο 72% του μέσου όρου της Ευρωπαϊκής Ενωσης. Το 2018 είχε υποχωρήσει στο 69%. Δηλαδή, την περίοδο 2015-2018 η οικονομική ψαλίδα μεταξύ Ελλάδας και ευρωπαϊκού μέσου όρου διευρύνθηκε σημαντικά.
– ΣΕ ΣΧΕΣΗ με το 2014, ο οικονομικά ενεργός πληθυσμός της Ελλάδας το 2018 μειώθηκε κατά 1,7%, σε αντίθεση με τον μέσο όρο της Ε.Ε. και της ευρωζώνης, που αυξήθηκαν κατά 0,9% και 1,2% αντίστοιχα. Αυτό εξηγεί σε μεγάλο βαθμό την αύξηση του ποσοστού απασχόλησης και τη μείωση του ποσοστού ανεργίας που παρατηρήθηκε την περίοδο 2015-2018.
– ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ χρέος της χώρας, ως ποσοστό του ΑΕΠ, αυξήθηκε την περίοδο διακυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ (181,2% το 2018, έναντι 178,9% το 2014). Σημειώνεται ότι την περίοδο 2015 2018 ο λόγος δημόσιου χρέους προς ΑΕΠ μειώθηκε σε όλες τις χώρες της ευρωζώνης, με δύο εξαιρέσεις, μία έκτων οποίων είναι π Ελλάδα.
Η ΣΥΓΚΡΟΥΣΗ του ΣΥΡΙΖΑ με την πραγματικότητα δεν βγάζει νόημα και όσο ο κ. Τσίπρας αδυνατεί να παρουσιάσει πολιτικές προτάσεις το πρόβλημα θα αποκτά μόνιμα χαρακτηριστικά.
Το άρθρο δημοσιεύθηκε στον Ελεύθερο Τύπο
