Καθώς η αντίστροφη μέτρηση για την κυβέρνηση έχει αρχίσει, τα χτυποκάρδια στα υπουργικά γραφεία πολλαπλασιάζονται.
Όταν κυβερνάς με την ψευδαίσθηση της παντοτινής διάρκειας και την βεβαιότητα ότι η ατιμωρησία και το ακαταλόγιστο υφίστανται αποκλειστικά για σένα , έρχεται η στιγμή της σύγκρουσης με την αμείλικτη πραγματικότητα της πολιτικής: «δρυός πεσούσης»…
ΤΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Υπό το κράτος του πανικού μιας προεξοφλημένης επερχόμενης ήττας, ξεχνάς θεσμικά πλαίσια, πολιτική και ηθική τάξη, δεοντολογία και fair play και κινείσαι στα όρια της καταδολίευσης- κατά Μανιτάκη- του Συντάγματος.
Η κυβερνητική πρόθεση να τοποθετήσει ηγεσία των Ανώτατων Δικαστηρίων την 1η Ιουλίου, ενώ οι εκλογές θα διεξαχθούν την 7η Ιουλίου, δικαίως έχει προκαλέσει την θύελλα των αντιδράσεων των κομμάτων της Αντιπολίτευσης αλλά και κορυφαίων Συνταγματολόγων που θεωρούν ότι η κυβέρνηση κινείται σύριζα στην Συνταγματική εκτροπή.
Ο ισχυρισμός των κυβερνητικών στελεχών ότι οι αλλαγές έχουν περάσει από τις αρμόδιες επιτροπές της Βουλής ακούγονται σαν σύντομο ανέκδοτο, υπό την έννοια ότι όταν αυτές συνήλθαν και αποφάνθηκαν , ο εκλογικός σχεδιασμός είχε ορίζοντα Οκτώβριο…
Η κρατούσα αίσθηση είναι, ότι η κυβέρνηση απροκάλυπτα ανεβάζει έργο «εργαλειοποίησης» της δικαιοσύνης..
Είναι το ίδιο που ανέβαζε επί τετράμηνο το 2015 αφήνοντας ακέφαλα το ΣτΕ και το Ελεγκτικό Συνέδριο προκειμένου να πετύχει τον διορισμό της κυρίας Θάνου στη θέση της υπηρεσιακής πρωθυπουργού, ως της μόνης δικαστικού Ανωτάτης βαθμίδας.
Είναι το ίδιο έργο που είδαμε να εξελίσσεται στον μεγάλο κυβερνητικό τραγέλαφο με τις απροκάλυπτες παρεμβάσεις Παπαγγελόπουλου στο θέμα Νovartiς. Είναι το ίδιο έργο που παίζεται αυτήν την ώρα με την υπόθεση της χορήγησης άδειας στον αμετανόητο κατά συρροή δολοφόνο Κουφοντίνα.
Η αντίδραση της Προεδρίας της Δημοκρατίας στην επιχειρούμενη κυβερνητική παρέμβαση , οριοθετεί τα πράγματα, αλλά δεν αλλάζει το μοτίβο των κυβερνητικών προθέσεων.
Ο κ.Παυλόπουλος δεν επιθυμεί και δικαίως, σύμφωνα με πληροφορίες να συνδέσει το όνομά του με μια θεσμική παρέκβαση.
Η ουσία είναι όμως ότι η κυβέρνηση εγκλωβισμένη στην ιδεοληψία και την οργή για το εκλογικό αποτέλεσμα , δεν αντιλαμβάνεται ότι η Δημοκρατία έχει κανόνες τους οποίους υποχρεούνται να σέβονται οι θεσμικοί παίκτες.
Αυτάρεσκα στον Σύριζα, καταγγέλλοντας την ακροδεξιά, μιλούσαν για το λεγόμενο συνταγματικό τόξο. Φαίνεται όμως ότι η κομματική σκοπιμότητα γκριζάρει την επίμονη στην συνταγματικότητα και η φοβία ενδεχομένως για σκελετούς στις διάφορες υπουργικές ντουλάπες και ερμάρια, ακυρώνει την προσήλωση των αυτοαποκαλούμενων δημοκρατικών , προοδευτικών δυνάμεων στην τήρηση του πνεύματος του συνταγματικού νομοθέτη.
Άλλωστε τις τελευταίες ώρες, υπάρχουν πληροφορίες που τρέχουν στα δημοσιογραφικά γραφεία ότι .. «κρατείται» δίωξη για ηθική αυτουργία σε απιστία, εναντίον πολυπράγμονος προσώπου που απασχόλησε την επικαιρότητα προσφάτως, συντελώντας στην εκλογική ήττα του κυβερνώντος κόμματος, λόγω συντριβής του ηθικού αριστερού πλεονεκτήματος…
Θα έχει ενδιαφέρον να παρακολουθήσουμε αν η κυβέρνηση επιμείνει στο θέμα η συμμορφωθεί με τις υποδείξεις της Προεδρίας της Δημοκρατίας.
Σε κάθε περίπτωση, ο κ.Τσίπρας συμπληρώνει το μακρύ παζλ των θεσμικών εκτροπών της κυβέρνησής του
Τη νύχτα των εκλογών της περασμένης Κυριακής ανέλαβε την πολιτική ευθύνη της ήττας και δήλωσε ότι θα επισκεφθεί τον ΠτΔ ώστε να ζητήσει προσφυγή στις κάλπες. Το Σύνταγμα επιβάλλει για πρόωρη προσφυγή σε εκλογές την επίκληση σοβαρού εθνικού λόγου.
Ο κ.Τσίπρας έχασε απλά τις εκλογές. Συμβαίνει στις Δημοκρατίες. Ως εκ τούτου όφειλε να έχει ήδη παραιτηθεί και όχι να επιμηκύνει με διάφορα τερτίπια, τον χρόνο του βίου της ηττημένης κυβέρνησής του.
Η θεσμική τάξη αυτό επιβάλλει.
Φαίνεται όμως ότι υπάρχουν πολλές εκκρεμότητες και τακτοποιήσεις που αυξάνουν αυτήν την ώρα τα ερωτηματικά για το εάν και κατά πόσο η παρούσα αριστερή εξουσία , παρέχει ασφάλεια δικαίου….
