Με ένα μακροσκελές… επικολυρικό κείμενο, η Κατερίνα Γκαγκάκη επανήλθε στα social media, λίγες ώρες μετά την παραίτησή της από την Τεχνόπολη, μετά τα απαράδεκτα σχόλια, στα οποία συμμετείχε και η ίδια, στην εκπομπή του Γιώργου Λιάγκα, για την υπόθεση της σεξουαλικής παρενόχλησης φοιτήτριας στο ΑΠΘ.
Στο… «τσιμεντένιο» κείμενο που πόσταρε η Κατερίνα Γκαγκάκη γίνεται λόγος, μεταξύ άλλων, για «κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι. Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια», και διαβάζοντάς το, νομίζει κάποιος που δεν ξέρει την υπόθεση ότι το θύμα στην όλη ιστορία είναι η ίδια…
Προφανώς αυτό νομίζει κι εκείνη…
Δείτε την ανάρτησή της στο Instagram:
«Advice to my younger self #60: Κοίτα να δεις λοιπόν πώς θα χουν τα πράγματα.
Θα ‘ρθουν κάποιες μέρες που θα ξημερώνουν σκοτάδι.
Βαριές, αφόρητες, τσιμεντένιες. Μέρες, περίοδοι, στιγμές χωρίς κρατήματα, χειρολαβές και ασφάλεια. Κινούμενη άμμος οι σταθερές, κατακάθια καταιγίδας οι πεπατημένες. Θα τις ξέρεις, θα τις περιμένεις, θα καιροφυλαχτείς. Θα έχεις μάθει άλλωστε μέσα στα χρόνια να ερμηνεύεις τα σημάδια, να διαβάζεις τους οιωνούς, να ανασκουμπώνεσαι, να συγκεντρώνεσαι, να παραμονεύεις.
Θα έχεις μάθει. Ότι μόνο μόνη σου θα αποφασίζεις, μόνο πάνω σου θα ακουμπάς. Μόνο όταν το αξιολογείς η ίδια θα οπισθοχωρείς. Θα έχεις συνηθίσει.
Να μετράς και να μετριέσαι. Να ξεχωρίζεις τους άξιους, τους διάφανους, τους δοτικούς, τους παρόντες. Στα έργα. Στο εδώ, όχι το όταν και το αν. Με τον καιρό θα καταλάβεις. Θα αναγνωρίσεις , θα παραδεχτείς. Ότι θα σαι από αυτές. Που πεισμώνουν. Που επιταχύνουν λαβωμένες. Και θέλουν και διεκδικούν. Χωρίς πλάτες. Δεν ξεχνάνε, περιμένουν.
Που όταν τις πληγώνουν, δίκαια ή άδικα, φωνάζουν από μέσα τους. Πολύ, σπαραχτικά, άγρια. Βουβά. Και αντεπιτίθενται στο χρόνο τους. Μόνες. Με δύναμη, ορμή και πάγο. Με απόσταση και συνέπεια. Με στοιχεία, αλλά χωρίς απωθημένο. Με συναίσθημα προσώπου αλλά καμία έκφραση ψυχής.
Το κατέκτησαν, το τελειοποίησαν. Κι εσύ».
https://www.instagram.com/p/B400A-agTCq/
