«Το τρίτο πρόγραμμα διάσωσης είναι 100% ένα πρόγραμμα του κ. Τσίπρα. Οι πρόσθετες περικοπές στην Ελλάδα έγιναν αναγκαίες επειδή έγιναν λάθη από την κυβέρνηση κατά τον πρώτο χρόνο που βρέθηκε στην εξουσία».
Ειδικός συνεργάτης
Ήταν Ιούνιος του 2017, σε μια από τις πρώτες επισκέψεις του Μάνφρεντ Βέμπερ στην Αθήνα που σηματοδότησε την ισχυροποίηση της σχέσης του με τον Κυριάκο Μητσοτάκη και τη ΝΔ. Οι δηλώσεις του είχαν προκαλέσει δυσφορία στο Μαξίμου που αναζητούσε τρόπο «καταδίκης» από την Κομισιόν. Δεν συνέβη, όμως. Ο κ. Βέμπερ ήταν επικεφαλής πολιτικής ομάδας (ευρωομάδας του ΕΛΚ) και μπορούσε να εκφράζει τις πολιτικές του απόψεις.
Αρκετά αργότερα ο Κυριάκος Μητσοτάκης και η ΝΔ γινόταν ένα από τα κόμματα που υπέγραφε για την υποψηφιότητα του κ. Βέμπερ στο τιμόνι της Κομισιόν και χθες ο κ. Βέμπερ κήρυξε την τελική φάση της καμπάνιας του από το Ζάππειο με «βιτρίνα» τη ΝΔ και από κοινού στη σκηνή με τον κ. Μητσοτάκη. Ο πρόεδρος της ΝΔ έχει τις ευλογίες του «ιερατείου» της ευρωπαϊκής Κεντροδεξιάς και εμφανίζεται ως ένα από τα κεντρικά πρόσωπα της καμπάνιας του ΕΛΚ. Η επιλογή δεν είναι τυχαία. Αν ο κ. Τσίπρας συμβολίζει το «μαύρο πρόβατο» που έγινε «αρνάκι» εφαρμόζοντας Μνημόνιο, ο κ. Μητσοτάκης είναι ένας φιλοευρωπαίος μετριοπαθής πολιτικός που με πολιτική της αγοράς μπορεί να στηρίξει την επόμενη μέρα στην Ελλάδα. Είναι το πρόσωπο που αναμένεται να σηματοδοτήσει τη μάχη κατά των λαϊκιστών, σε μια περίοδο που το ΕΛΚ προβληματίζεται για διαρροές προς φαινόμενα Σαλβίνι.
Ο κ.Μητσοτάκης λειτουργεί και ως κεντρώο «άλλοθι» σε ένα ΕΛΚ που βάλλεται ότι έχει κάνει στροφή προς τα Δεξιά για να συγκρατήσει φυγόκεντρες τάσεις. Η στάση του κ. Μητσοτάκη έναντι του Βίκτορ Όρμπαν – την ώρα που το ίδιο το ΕΛΚ δεν κατάφερε να χαράξει κοινή γραμμή και είχε χειριστεί την πρώτη επίμαχη ψηφοφορία για την ενεργοποίηση του άρθρου 7 στο Ευρωκοινοβούλιο μέσω αποχών – είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα.
Το βασικότερο: Είναι το πρόσωπο για το οποίο όλες οι εκτιμήσεις δείχνουν – δημοσκοπήσεις διαβάζουν παντού – ότι θα είναι ο επόμενος πρωθυπουργός στην Ελλάδα. Όλες οι πολιτικές ομάδες θέλουν νικητές στις τάξεις τους. Είναι ο βασικός λόγος για τον οποίο οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές άρχισαν το φλερτ με τον Αλέξη Τσίπρα ήδη από το 2015-16. Πλην του Φρανσουά Ολάντ δεν είχαν πολλούς αρχηγούς κρατών στην ομάδα τους. Η λογική είναι αριθμητική και οι αριθμοί είναι αμείλικτοι. Όπως πολλάκις είχαν πει εκπρόσωποι των Σοσιαλιστών σε ανθρώπους του ΠΑΣΟΚ που διαμαρτύρονταν για τα ανοίγματα στον κ. Τσίπρα, «οι ψήφοι είναι πολλές και τα ποσοστά διψήφια».
Και οι αριθμοί που δίνουν πρωτιά στο ΕΛΚ, αλλά ψαλιδισμένες έδρες, μετατρέπουν τη ΝΔ των οκτώ, όπως όλα δείχνουν, ευρωβουλευτών στην επόμενη Ευρωβουλή από μικρή σε μεσαία/μεγάλη δύναμη στην επόμενη κεντροδεξιά ευρωομάδα. Στο μεταξύ, η σχέση Βέμπερ-Μητσοτάκη ήδη αποδίδει καρπούς. Ήταν αυτή που θωράκισε τον ίδιο και τη ΝΔ στις πανταχόθεν επιθέσεις να προκύψει καταδικαστική ανακοίνωση του ΕΛΚ για τη στάση της ΝΔ έναντι της «αγαπημένης» στο Βερολίνο και στις Βρυξέλλες Συμφωνίας των Πρεσπών. Η ανακοίνωση αυτή δεν βγήκε ποτέ – οι Ευρωπαίοι Σοσιαλιστές είχαν στηλιτεύσει τη στάση του ΚΙΝΑΛ και της Φώφης Γεννηματά – παρά τις πιέσεις. Τόσο από τον Αυστριακό Επίτροπο Γιοχάνες Χαν που ήθελε να διεκδικήσει μια νίκη στο χαρτοφυλάκιό του, όσο και από τον γερμανικό άξονα, όπως υπονόησε ένα «στραβοπάτημα» του Ζοζέφ Ντολ (γνωστός για τις σχέσεις του με το Βερολίνο και προσωπικά με την Άνγκελα Μέρκελ) για τη συμφωνία.
Ο κ. Βέμπερ, εξάλλου, έκλεισε το μάτι τον περασμένο Φεβρουάριο στην Αθήνα, καθώς ήταν ο πρώτος Ευρωπαίος πολιτικός – και μάλιστα Βαυαρός – που άφησε δημοσίως ανοικτή τη συζήτηση για την ανάγκη μείωσης των πλεονασμάτων εφόσον η επόμενη κυβέρνηση αποδείξει ότι είναι σοβαρή και ότι μπορεί να προσελκύσει επενδύσεις. Η νύξη αυτή έχει τη σημασία της είτε ο Βέμπερ είναι ο επόμενος πρόεδρος της Κομισιόν είτε όχι.
