Πολλοί αναρωτιούνται γιατί ο Αλέξης Τσίπρας δίνει μια ακόμη ευκαιρία στον Παύλο Πολάκη και δεν τον έστειλε αδιάβαστο από το κόμμα. Είναι πολύ απλό.
Γιατί όταν ο Πολάκης συκοφαντούσε, απειλούσε, εκφόβιζε, τραμπούκιζε τους δημοσιογράφους, τους οποίους ο Τσίπρας αντιμετώπιζε ως αντιπάλους (έχω πείρα επ’ αυτού), ήταν το αγαπημένο του παιδί.
Εξ αυτού του λόγου, όχι μόνο τον στήριζε και τον προωθούσε έναντι του Α. Ξανθού που ήταν υπουργός Υγείας, αλλά και τον εκθείαζε από πάνω. Του απένειμε εύσημα. Τον κάλυπτε. Τον δικαιολογούσε.
Ο Τσίπρας δεν μας έλεγε ότι πρέπει να τον συγχωρούμε ή να τον αντιμετωπίζουμε με διαφορετικό τρόπο, διότι είναι ένας «αψύς Σφακιανός»; Πάλι σε κάτι ανάλογο το είχε πει.
Εκείνος τώρα, γιατί δεν τον αντιμετωπίζει ως «αψύ Σφακιανό»; Να σας πω εγώ γιατί: διότι καταλαβαίνει ότι έχει μεταβληθεί σε ένα μεγάλο βαρίδι – σαν εκείνες τις σιδερένιες μπάλες που είχαν στα πόδια τους οι κατάδικοι. Του είναι βάρος. Αλλά και τον φοβάται να τον «στήσει» απέναντι. Φοβάται το στόμα του. Αυτό είναι όλο. Μην ψάχνετε για άλλες εξηγήσεις. Τόσο απλό είναι το πράγμα.
του Γιώργου Παπαχρήστου από το Στίγμα των Νέων
