Αξίωμα αποτελεί στην πολιτική, ότι το προφανές, δεν είναι προφανές. Ότι οι κινήσεις των πολιτικών, δεν έχουν μια ανάγνωση. Ότι τα παραγόμενα αποτελέσματα, δεν είναι μονοσήμαντα.
Ότι αν θέλεις να ερμηνεύσεις μια κίνηση, απομακρύνσου από το σήμερα. Φέρε στο νου σου το χθες και κάνε προβολή στο αύριο, ίσως και στο μεθαύριο.
Κάπως έτσι, το ερώτημα, «που το πάει η Φώφη»; η σαρκαστική προσέγγιση περί «αυτοκτονικής» πολιτικής επιλογής και οι απλουστευτικές προσεγγίσεις για τον δύσκολη έμπλεη οίησης ενδεχομένως και αλαζονείας προσωπικότητα του Βενιζέλου , που πήρε το μάθημά του από την Φώφη, καθίστανται απλώς πεπερασμένη ανάλυση , μετά από προεκλογικό ξενύχτι…
Είχε ηδη διαφανεί εδώ και καιρό ότι το ΚΙΝΑΛ βρίσκεται σε κατάσταση μεθοδευμένου πολιτικού vertigo.
Οι οργισμένες παρεμβάσεις Μαλέλη για τον κίνδυνο «της δεξιάς που έρχεται» οι διπολικές πολιτικές αναλύσεις των στελεχών της νεότερης γενιάς που έδινε τον αγώνα να επιβιώσει το κόμμα, κόντρα αρκετές φορές στην βασική εκφραζόμενη ηγετική συνιστώσα, δημιουργούσαν θολό τοπίο και έδιναν αντιφατικό μήνυμα στην κοινωνία.
Εάν ο ΣΥΡΙΖΑ δεν είχε υλοποιήσει τόσο άγαρμπα στα όρια του πολιτικά πρόστυχου, το σχέδιο γέφυρες, μέσω του οποίου επιχειρούσε να αποψιλώσει το ΠΑΣΟΚ, από στελέχη, σύμβολα και ιδεολογία, ενδεχομένως το αποτέλεσμα να ήταν δραματικό.
Όμως, το επιχειρούμενο πλιάτσικο συσπείρωσε δυνάμεις, δημιούργησε κύμα συμπαθείας προς το υπο επιχειρούμενη λεηλασία κόμμα, έδωσε την ευκαιρία μιας έντονης αντιπαράθεσης με την αναλγησία της κυβερνητικής πλειοψηφίας και άντεξε εκλογικά.
Μπορεί τα ποσοστά του ΚΙΝΑΛ να μην ήταν αυτά των προηγούμενων ευρωεκλογών, καλλιεργούσαν όμως δικαίωμα προσδοκίας για ένα μελλοντικό διψήφιο ποσοστό που θα προέκυπτε από τον δυνητικό επαναπατρισμό των πρώην ψηφοφόρων του από τον ηττημένο ΣΥΡΙΖΑ που απογοήτευσε με την κυβερνητική του πορεία.
Σαν κεραυνός εν αιθρία κατά συνέπεια έπεσε η απόφαση της προέδρου του ΚΙΝΑΛ να «εξωπετάξει « τον Ε.Βενιζέλο από το κόμμα. Τον πρώην πρόεδρο, τον οποίον η ίδια είχε καταστήσει κεντρικό ομιλητή, λίγες μέρες πριν σε εκδήλωση του κόμματος στο Περιστέρι.
Τα τι και τα πώς , είναι πλέον γνωστά. Όπως και οι διαρροές για έντονο φλερτ του Βενιζέλου με τη Ν.Δ, όσον αφορά στην πιθανότητα μετεκλογικής συνεργασίας και όχι μόνο . Διαρροές στον αντίποδα της ρητορικής επωνύμων του παλαιού ΠΑΣΟΚ που ξετίναζαν από πάνω τους μεθοδευμένα, συστηματικά τη μνήμη και τα αποτελέσματα της συγκυβέρνησης Σαμαρά-Βενιζέλου, ως έγκλημα πολιτικής καθοσιώσεως.
Η κυρία Γεννηματά θεωρητικά έριξε μια ζαριά στην πολιτική σκακιέρα, επιχειρώντας να επανεισάγει την πρωτοκαθεδρία της στο κόμμα, η οποία αμφισβητείται εντόνως, κυρίως από στελέχη της πολύ νεώτερης γενιάς στο παρασκήνιο, για την αποτελεσματικότητά της.
Όμως το αφήγημα , η το σκεπτικό, ότι ο Βενιζέλος λειτουργεί αποτρεπτικά για πολίτες που θα ήθελαν να ξαναγυρίσουν στην κομματική τους μήτρα, αδυνατίζει από μια απλή σκέψη. Γιατί δεν το έκαναν στις ευρωεκλογές που θεωρητικά η ψήφος είναι χαλαρή; Γιατί να το κάνουν μετακινούμενοι από το μεγάλο στο μικρό κόμμα, που αφήνει έργω και λόγω ανοικτό το πεδίο μελλοντικής σύμπλευσης;
Εργω, δημιουργώντας διαλυτικές τάσεις.
Λόγω… Μαλέλη και λοιπών δυνάμεων που κινούνται πίσω από την κομματική κουίντα και μεθοδεύουν εξελίξεις, προσέγγισης με την αριστερά.
Υψηλό πράγματι το ρίσκο που παίρνει η Πρόεδρος του ΚΙΝΑΛ κινούμενη στην λογική του «όλα η τίποτα»…
Την ίδια ώρα όμως δημιουργώντας συνθήκες πολιτικής κρίσης και εσωστρέφειας στο κόμμα της , παρέχει πολύτιμες υπηρεσίες στο κυβερνητικό στρατόπεδο δίνοντάς του τον χρόνο να ανασυγκροτηθεί , μετατοπίζοντας την προσοχή από την δεινή, πολυεπίπεδη ήττα που υπέστη.
Αγνοεί το δεδομένο, ότι οι πολίτες καταψήφισαν μαζικά και συστηματικά το κυβερνών κόμμα και τις πρακτικές του.
Καθιστά υποκριτικό το «ούτε με τον έναν, ούτε με τον άλλον» που λένε τα στελέχη του ΚΙΝΑΛ.
Ακυρώνει το λόγο ενός προοδευτικού όπως αυτοχαρακτηρίζεται Κινήματος καθώς αυτός οριοθετείται από αντιθέσεις, τύπου «ο κίνδυνος είναι η δεξιά που έρχεται».
Αρα δημιουργεί προϋποθέσεις προβληματισμού για τον λόγο πολιτικής του ύπαρξης και μάλιστα στα καλά καθούμενα…
Η κυρία Γεννηματά με την απόφασή της δημιούργησε μια κρίση κορυφής , η οποία όμως έκοψε τα πόδια των μεσαίων στελεχών της και δείχνει προς το παρόν να «καίει» την ευκαιρία του εκλογικού αποτελέσματος της ευρωκάλπης.
Θα έχει ενδιαφέρον στο μέλλον να μάθουμε αν μόνη έβαλλε το ζήτημα, η αν ήταν αναπόδραστη πραγματικότητα γι αυτήν, ένα μήνα μάλιστα πριν τις εκλογές.
Όχι τόσο για την επιβίωση του ΚΙΝΑΛ η της Προέδρου του, αλλά για την πορεία του τόπου.
