Σε υψηλό επίπεδο η ετοιμότητα της ΕΛ.ΑΣ., καθώς, όπως σημειώνουν επιτελικά στελέχη, υπάρχει πιθανότητα ακραίας πολιτικής εκμετάλλευσης που δημιουργεί κλίμα ανησυχίας.
Γράφει ο Κώστας Δημηττράκος
Εντονοι φόβοι αλλά και πληροφορίες για πιθανότητα «ακραίας πολιτικής εκμετάλλευσης» της εμφάνισης της Πανεπιστημιακής Αστυνομίας από τον ΣΥΡΙΖΑ –ό,τι και αν αυτό σημαίνει– κυριαρχούν σε ορισμένα επιτελικά γραφεία της ΕΛ.ΑΣ. Σχετικά σενάρια και πληροφορίες ανεβάζουν τα επίπεδα ετοιμότητας δημιουργώντας κλίμα ανησυχίας για τη συνέχεια. Σύμφωνα με πληροφορίες του «m», αμέσως μετά τον Δεκαπενταύγουστο και ενώ η κυβέρνηση είχε ήδη ανακοινώσει την έναρξη της λειτουργίας των Ομάδων Προστασίας Πανεπιστημιακών Ιδρυμάτων, από την Κουμουνδούρου άρχισαν να καταστρώνονται μετ’ επιτάσεως ανεπίσημα σχέδια εμφάνισης «μαζικών αντιδράσεων» και κηδεμόνευσης της αντίδρασης ορισμένων κύκλων φοιτητών που ούτως ή άλλως θα αντιδρούσαν.
Οπως ακριβώς και έγινε. Ο γνωστός «μηχανισμός» ήταν έτοιμος για την υποδοχή των πρώτων αστυνομικών των ΟΠΠΙ και λίγη ώρα μετά την εμφάνιση των ανδρών και των γυναικών των ομάδων αυτών έξω από το campus της Πανεπιστημιούπολης και της Πολυτεχνειούπολης, άρχισαν οι πρώτες συγκεντρώσεις των «ομάδων κρούσης». Οι ΟΠΠΙ εμφανίστηκαν τις απογευματινές ώρες της Δευτέρας 5 Σεπτεμβρίου και μέχρι τις επτά το βράδυ είχαν ήδη συνταχθεί οι πρώτες «δυνάμεις κρούσης» από την πλευρά των φοιτητών που είχαν αποκλείσει τις κεντρικές πύλες εισόδου. Και φυσικά δεν άργησαν να εκδηλωθούν μικροεπεισόδια με ρίψεις διαφόρων αντικειμένων προς τις δυνάμεις της αστυνομίας που δεν έμειναν αναπάντητες.
Ενδεικτικό της πρόθεσης πολιτικής εκμετάλλευσης –και της συνέχειάς της– αποτελεί το γεγονός ότι στην περιοχή όπου αναμένονταν τα μικροεπεισόδια βρίσκονταν ο τομεάρχης Παιδείας του ΣΥΡΙΖΑ Νίκος Φίλης, ο βουλευτής του ΚΚΕ Νίκος Καραθανασόπουλος καθώς και ο βουλευτής του ΜέΡΑ25 Κλέων Γρηγοριάδης. Ο Νίκος Φίλης, μάλιστα, προχώρησε και σε κάτι που έκανε ιδιαίτερη εντύπωση σε όλους όσοι γνωρίζουν το τι συμβαίνει μέσα σε χώρους των πανεπιστημιακών ιδρυμάτων σχετικά με τις παράνομες δραστηριότητες που εξελίσσονται σε διάφορα επίπεδα. Ο Νίκος Φίλης απηύθυνε δημόσιο κάλεσμα για «συμμετοχή στις κινητοποιήσεις της νεολαίας και των φοιτητών όσο χρειαστεί». Είναι σαφές τι σημαίνει αυτό. Κάλεσμα για πρόκληση και συμμετοχή σε επεισόδια και συγκρούσεις με την αστυνομία, κάλεσα για τη δημιουργία κλίματος αναταραχής, κάτι που παραδοσιακά, όπως έχουν δηλώσει κατά καιρούς στελέχη της αντιπολίτευσης, είναι οι «ιδανικές συνθήκες». Και όλα αυτά, μάλιστα, την ώρα που άπαντες γνωρίζουν ότι από όσους συγκεντρώθηκαν και απέκλεισαν τις εισόδους στην Πανεπιστημιούπολη οι φοιτητές ήταν ελάχιστοι.
Ο Ν. Φίλης έχει ιδιαίτερες σχέσεις με τον χώρο της ανώτατης εκπαίδευσης αλλά και με μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας που πρόσκεινται στον ΣΥΡΙΖΑ, όχι μόνο λόγω της πρώην ιδιότητάς του ως υπουργού Παιδείας, αλλά και της πολύχρονης θητείας του στη θέση του διευθυντή του κομματικού εντύπου, της εφημερίδας «Αυγή». Ο ίδιος, τον περασμένο Μάιο, είχε προδικάσει σενάρια περί προβοκάτσιας της αστυνομίας αλλά και «ακροδεξιούς καθηγητές» του ΑΠΘ , σχολιάζοντας τα τότε γεγονότα με τη συνεχιζόμενη καταστροφή της βιβλιοθήκης του Πανεπιστημίου σε χώρο που επί χρόνια τελούσε υπό καθεστώς κατάληψης από διάφορους, εντός και εκτός του πανεπιστημίου. «Από πέρυσι και με ευθύνη της κυβέρνησης και των πρυτανικών αρχών, το ΑΠΘ έχει μετατραπεί σε πεδίο συγκρούσεων, αυταρχισμού και επιβολής της γυμνής βίας. Με εντολές κυβερνητικών παραγόντων, με χειρισμούς του πρύτανη των ΜΑΤ που ρίχνουν λάδι στη φωτιά και με πρόσχημα το επί 35ετία λησμονημένο “Στέκι του Βιολογικού”, την καταστροφή του και τη μετατροπή του σε Βιβλιοθήκη, έχει στηθεί στη Θεσσαλονίκη μία βεντέτα προκλήσεων που έχουν στόχο τη “νομιμοποίηση” στα μάτια της κοινής γνώμης της αποτρόπαιης ιδέας να εγκατασταθεί Πανεπιστημιακή Αστυνομία».
Στο ίδιο μήκος κύματος, αυτό του «αντιστασιακού καλέσματος» κινείται και μία από τις αναρτήσεις της Νεολαίας του ΣΥΡΙΖΑ: «Σαν συμμορία μπήκαν στο ΕΚΠΑ για να κάνουν περιπολίες τάχα για την ασφάλεια των φοιτητών. Καλούμε τους φοιτητές/τριες να αντιδράσουν στον αντιδημοκρατικό κατήφορο και να προστατεύσουμε όλοι/ες μαζί όσα κατακτήθηκαν με πόνο και αγώνα. Εξω η Αστυνομία από τις σχολές». Τώρα, στο ερώτημα τι είναι αυτό που «κατακτήθηκε με κόπο και αγώνες», έχει σχέση με τη λειτουργία του πανεπιστημίου και την ασφάλεια των φοιτητών και παράλληλα κινδυνεύει από την Πανεπιστημιακή Αστυνομία, μάλλον δεν υπάρχει απάντηση. Ή μάλλον υπάρχει, αλλά έχει σχέση με όσα επιδιώκει να βάλει σε τάξη η Πανεπιστημιακή Αστυνομία και τα οποία κρύβονται πίσω από τον τίτλο «ακαδημαϊκές ελευθερίες».
Οι καταγγελίες περί αστυνομικής βίας στο πανεπιστημιακό περιβάλλον, προνομιακό πεδίο δράσης του ΣΥΡΙΖΑ, αναμένεται ότι θα αποτελέσουν ακόμα ένα μεγάλο –προεκλογικό, αυτήν τη φορά– κεφάλαιο με αφορμή την Πανεπιστημιακή Αστυνομία. Οι πληροφορίες θέλουν να γίνεται ιδιαίτερη προετοιμασία στην Κουμουνδούρου ώστε το θέμα της εμφάνισης των ΟΠΠΙ καθώς και του τρόπου λειτουργίας τους στην πράξη εντός των ανοικτών χώρων των πανεπιστημίων, να λάβει κορυφαία θέση στην αντιπολιτευτική ατζέντα. Θέση που θα ενισχυθεί ακόμα περισσότερο καθώς το τελευταίο θέμα –που θεωρήθηκε υψηλού κόστους για την κυβέρνηση–, οι καταγγελίες για παρακολουθήσεις, κρίθηκε από τα στελέχη της Κουμουνδούρου ότι δεν ικανοποίησε τις αντιπολιτευτικές προσδοκίες αλλά ούτε και τα αναμενόμενα σχετικά με την επιδιωκόμενη φθορά του ίδιου του πρωθυπουργού, κατόπιν, μάλιστα, των αυστηρών θεσμικών διαδικασιών αντιμετώπισης του θέματος που ο ίδιος κίνησε.
Από την άλλη πλευρά, θεωρείται δεδομένο ότι για να επιτελέσει η Πανεπιστημιακή Αστυνομία τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκε απαιτείται, εκτός των άλλων, κλίμα συναίνεσης και συνεργασίας. Κάτι που η στάση του ΣΥΡΙΖΑ προανήγγειλε ότι δεν θα υπάρξει. Απεναντίας, αυτό που έχει γίνει σαφές πολύ καιρό πριν είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ βρίσκει σε αυτό το πεδίο ακόμα μία ευκαιρία για να στήσει το γνωστό του συγκρουσιακό σκηνικό, αναζητώντας μέσα από αυτό το μέγιστο δυνατό πολιτικό κέρδος. Από την πλευρά της, η κυβέρνηση θέτει εκ νέου στην αντιπολίτευση το ερώτημα «νομιμότητα ή παρανομία και ανασφάλεια;» – χωρίς να παίρνει απάντηση.
