της ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Δυο τα μεγάλα ερωτήματα που μπαίνουν καθ οδόν προς την κάλπη των εθνικών εκλογών και με δεδομένο το δημοσκοπικό προβάδισμα της Ν.Δ που πολλές φορές αγγίζει τις δέκα μονάδες.
–Πως θα αντιδράσουν μπροστά στην κάλπη, τα «ειδικά κοινά» που δημιουργεί ο ΣΥΡΙΖΑ΄;
-Πως θα εφαρμόσει πολιτικές την επόμενη μέρα ο Κ. Μητσοτάκης, με τα δεδομένα των «ειδικών κοινών» στην ελληνική κοινωνία;
Στην ερώτηση ποια είναι τα «ειδικά κοινά» το προφανές για όποιον παρακολουθεί την επικαιρότητα, είναι
Α) Το καθεστώς διανομής και απόδοσης, ευρωπαϊκών διαβατηρίων σε αλλοδαπούς. Οι όροι και τα όρια της πλήρωσης των κριτηρίων είναι θολά και έωλα, παρά ταύτα, δημιουργούν τετελεσμένα.
Β)_Τη δημιουργία μιας νέας κοινωνικής τάξης, των «επιδοματούχων», που με τα όρια και τις προϋποθέσεις που τίθενται από το δεδομένο της φτωχοποίησης της ελληνικής κοινωνίας από την 10ετη μνημονιακή κρίση, διαμορφώνουν σε πολλές περιπτώσεις, κουλτούρα άρνησης εργασίας, μη εμπλοκής στην διαδικασία του μεροκάματου, επιλέγοντας να γίνουν τρόφιμοι του πτωχευμένου κρατικού «Άγιου Παντελεήμονα».
Τι συνδέει τους μεν και τους δε; Τα επιδόματα. Με όποιον τρόπο και από όποια πηγή αυτά διανέμονται, δημιουργούν νέες κοινωνικές ισορροπίες, τις αντιδράσεις των οποίων ελάχιστα δύνανται να ανιχνεύσουν πόσο μάλλον να αναλύσουν και να καταμετρήσουν, αυτήν την ώρα πολιτικοί αναλυτές και δημοσκόποι.
Ας μην βιαστεί κανείς να υποθέσει ότι το θέμα είναι σκοπούμενη αλλοίωση του εκλογικού αποτελέσματος.
Όχι ότι είναι δευτερεύων , αλλά έχει ήδη επισημανθεί ότι οι κυβερνητικές ασκήσεις «επί χάρτου» επιχειρούν προσομοιώσεις στο εκλογικό μοντέλο του 2000.
Το μείζον ζήτημα της Ελλάδας στην επόμενη μετά τον ΣΥΡΙΖΑ μέρα, είναι πως θα διαχειρισθεί μια πλειοψηφία, αρνητών της εργασίας. Πληθυσμιακές ομάδες, που ακούνε για απασχόληση, ανάπτυξη, ανταγωνιστικότητα στοιχισμένες και εθισμένες πια στις ουρές της κρατικής επιδοματικής δήθεν πρόνοιας. Οι προϋποθέσεις που δημιουργεί η συγκεκριμένη κυβερνητική πλειοψηφία, είναι να συμφέρει το αφορολόγητο σε πολλές περιπτώσεις επίδομα, περισσότερο από το υπερφορολογούμενο μεροκάματο. Να μην υπάρχει επέκταση της βάσης της φορολογητέας ύλης για να ασκηθεί δήθεν κοινωνική πολιτική. Την ίδια ώρα που κόβεται το ΕΚΑΣ, αναπροσαρμόζονται επί
τα χείρω τα όρια για αναπήρους και αναξιοπαθούντες και εξοντώνεται ο μικρομεσαίος επαγγελματίας ο οποίος καλείται να χαρίσει τα ιμάτια της εργασίας του στους επαγγελματίες «επιδοματούχους». Αυτό που καθιστά εκρηκτική την κατάσταση , είναι ότι αυτή η κουλτούρα διαμορφώνεται και «ανδρώνει» νέους ηλικιακά πολίτες. Στην διασταλτική δε προσέγγιση του προβλήματος επιδοματική πολιτική από κράτος η ΜΚΟ, θα πρέπει να επισημανθεί, ότι πολλοι εκ των δικαιούχων μια ελληνική λέξη γνωρίζουν: Τσίπρας. Με ότι αυτό συνεπάγεται για ενδεχόμενες μελλοντικές… «κοινωνικές εκρήξεις»
Το στοίχημα του Κ. Μητσοτάκη λοιπόν για την επόμενη μέρα , δεν είναι μόνο αν θα καταφέρει, να προσελκύσει επενδύσεις, να μειώσει την φορολογία, να διαπραγματευτεί τα θηριώδη πλεονάσματα . Αλλά αν θα πετύχει να δημιουργήσει ένα θετικό σοκ στην πραγματική ζωή των πολιτών και κατοίκων αυτής της χώρας, αλλάζοντας τη νοοτροπία και τα δεδομένα όχι μόνο της δεκαετούς κρίσης, αλλά και των μεταπολιτευτικών στρεβλώσεων. Με ποια συνταγή και με ποιες συμπλεύσεις, ώστε να επιτευχθεί ισορροπία; Η απάντηση στο ερώτημα, θα μπορούσε να κάνει την διαφορά για ένα πολιτικό που έχει δηλώσει ότι φιλοδοξεί να μην είναι ένας ακόμη μνημονιακός διαχειριστής της εξουσίας.
