Η επίθεση Βερναρδάκη σε Κεραμέως δεν είναι παρά μόνο ένα ακόμα επεισόδιο στο σίριαλ που βρίσκεται σε εξέλιξη ήδη από το 2013 με υπογραφή ΣΥΡΙΖΑ.
Γράφει ο Κώστας Δημητράκος
Το στημένο σκηνικό, το πρόσωπο αλλά και το ηχόχρωμα της φωνής του Χριστόφορου Βερναρδάκη, την ώρα που εκστόμιζε την απίστευτη ατάκα κατά της Νίκης Κεραμέως περί «Πισπιρίγκου της Παιδείας», δεν παρέπεμπαν σε κάτι αυθόρμητο. Είχε προετοιμασμένη σκηνοθεσία, είχε επιλέξει greenscreen στο TikTok. Και κείμενο έτοιμο γραμμένο είχε, αν παρατηρήσει κανείς τα μάτια του πρώην υπουργού και καθηγητή. Ως εκ τούτου –και σε συνδυασμό με όλα όσα έχουν συμβεί τις τελευταίες ημέρες– δικαιώνεται αυτό που έγραφε πριν από λίγες εβδομάδες ο Αμερικανός σχολιαστής, JonathanChait στο περιοδικό «NewYork»: «Οταν έχεις συνηθίσει να κάνεις πλύση εγκεφάλου στους άλλους, στο τέλος καταλήγεις να κάνεις πλύση εγκεφάλου στον εαυτό σου».
Ο «εκτσογλανισμός», όρος που κατοχύρωσε ο Ευάγγελος Βενιζέλος σε ραδιοφωνική συνέντευξή του το 2013, αναφερόμενος στον ΣΥΡΙΖΑ και «δανείστηκε» πριν από λίγες ημέρες ο Κυριάκος Μητσοτάκης, δεν είναι άλλο από μία μορφή εκπαίδευσης του ανθρώπινου εγκεφάλου σε έναν συγκεκριμένο τρόπο σκέψης. Μόνο που δεν πρόκειται για πλύση, γιατί η ρυπαρότητα παραμένει. Για την ιστορία, μετά την τότε ραδιοφωνική συνέντευξη του Ευάγ. Βενιζέλου, ο Θαν. Καρτερός, εδώ και πολλά χρόνια επικοινωνιακός σύμβουλος και στενός συνεργάτης του Αλ. Τσίπρα, είχε γράψει: «Χρειάζεται πολύς εκτσογλανισμός ακόμα, και στην πολιτική και στην κοινωνία, για να δούμε φως στην άκρη του τούνελ». Δεν δικαιολογείται η έκπληκτη και θεατρικά θιγμένη εμφάνιση του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ την περασμένη Πέμπτη στη Βουλή. Πρόκειται για επίσημα υιοθετημένο όρο από το κόμμα του…
«Πεζοδρομιοποίηση» του πολιτικού λόγου
Οσο χειρότερα και αν τα έκανε την επόμενη ημέρα ο Χρ. Βερναρδάκης, παίρνοντας πίσω το «Πισπιρίγκου» και ανταλλάσσοντάς το με ένα «Μήδεια» –κανονική, δηλαδή, και όχι κατηγορούμενη ως φόνισσα των παιδιών της– επιβεβαίωσε και κάτι άλλο: ότι η «πεζοδρομιοποίηση» του πολιτικού λόγου της αξιωματικής αντιπολίτευσης δεν είναι κάτι αποσπασματικό, περιστασιακό ή καινούργιο. Πρόκειται για συγκεκριμένη επιλογή ύφους και πολιτικής έκφρασης. Από τον Ιούνιο του 2015, κιόλας, πριν καν τις εκλογές που έφεραν στη διακυβέρνηση της χώρας το συμπίλημα ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, ο βασικός εκλογικός εταίρος είχε δηλώσει τις προθέσεις του: «Στα τέσσερα εσείς, στα τέσσερα», είχε βροντοφωνάξει ο Πάνος Καμμένος από το βήμα της Βουλής προς την πλευρά των βουλευτών της Ν.Δ. επειδή είχαν τολμήσει να τον διακόψουν. Ηταν σαν να προανήγγειλε διά βοής την έναρξη της καφενειακής γλωσσικής κουλτούρας της τότε υποψήφιας κυβέρνησης και σημερινής αντιπολίτευσης.
Σεξισμός και κουτσαβακισμός
Σε αυτό το πλαίσιο, έχει πιάσει δουλειά για τα καλά ο μηχανισμός. Από το «να καεί, να καεί το μπουρδ@λο η Βουλή» των Αγανακτισμένων της πλατείας Συντάγματος το 2015 μέχρι τον Φουρθιώτη και τον Λιγνάδη. Από το «Θα σε πάω αίμα» του Πολάκη προς την κοινοβουλευτική εκπρόσωπο της Ν.Δ. Φωτεινή Αραμπατζή, μέχρι τα «παιδιά της Κεραμέως» του Νίκου Φίλη και από εκεί μέχρι το «Μητσοτάκη GFY» του Καρτερού και το πιο παλιό γηπεδικό «θα τρέχεις σαν τον Κώστα τον Κεντέρη, Πρε-τε-ντέ-ρη, Πρε-τε-ντέ-ρη» του Ηλιόπουλου μέχρι το «θα σας πάμε μέχρι τέλους», του ίδιου του Αλ. Τσίπρα στη Βουλή, ο πολιτικός λόγος του ΣΥΡΙΖΑ έχει ανοιχτεί στο πέλαγο της γηπεδικής, χουλιγκάνικης, αγοραίας μαγκιάς με πολλές δόσεις σεξισμού και κουτσαβακισμού.
Η έμπνευση τύπου «Πισπιρίγκου» του Χριστ. Βερναρδάκη ήρθε απλώς να προστεθεί σε μία μακρά λίστα που όλα δείχνουν ότι θα γίνει ακόμα μακρύτερη. Η οποία, βεβαίως, έχει και μια άλλη εξίσου σοβαρή διάσταση. Δεν είναι η πρώτη φορά που η υπουργός Παιδείας στοχοποιείται. Και όχι μόνο η ίδια αλλά και η οικογένειά της. Πριν από έναν χρόνο, τον Ιούλιο του ’21, κατά τη διάρκεια της συζήτησης στη Βουλή για την Ελάχιστη Βάση Εισαγωγής στα πανεπιστήμια, ο Νίκος Φίλης είχε απευθυνθεί προς την υπουργό Παιδείας: «Εχετε δύο μικρά παιδιά που όταν μεγαλώσουν θα μάθουν ότι όταν ήταν μικρά η μητέρα τους κατέσφαξε τουλάχιστον 20.000 δεκαοκτάχρονα παιδιά από τα πανεπιστήμια». Ο Χρ. Βερναρδάκης απλώς βρήκε ένα πιο επίκαιρο παράδειγμα στην ίδια λογική.
Δύο μέτρα
Τόσο η επίθεση στην κ. Κεραμέως όσο και η απειλή «Θα σε πάω αίμα» του Π. Πολάκη προς τη Φ. Αραμπατζή, τον περασμένο Απρίλιο, ξεσήκωσαν θύελλα αντιδράσεων όχι μόνο λόγω της πολιτικής διάστασής τους αλλά και της επιλεκτικής αδράνειας που επέδειξαν τα παραδοσιακώς ευαίσθητα αντανακλαστικά της Αριστεράς σε παρόμοια θέματα. Το θέμα της επιλεκτικής ευαισθησίας τέθηκε εκ νέου, πριν από λίγες ημέρες, όταν η Εφη Αχτσιόγλου δέχθηκε πλήθος χλευαστικών σχολίων λόγω της ταλαιπωρημένης εικόνας της σε μια τηλεοπτική εμφάνισή της. Ολα τα δημοκρατικά κόμματα καταδίκασαν ομόθυμα τα σχόλια και εξέφρασαν τη συμπαράστασή τους προς την κ. Αχτσιόγλου. Η ίδια, πάντως, και το κόμμα της δεν ανταπέδωσε την ευαισθησία στην περίπτωση της προσβολής της υπουργού Παιδείας.
Σε πολιτικό επίπεδο, η παραγωγή χυδαιότητας δεν πρόκειται –σύμφωνα με όλες τις πληροφορίες– να σταματήσει. Απεναντίας, θα κορυφώνεται ολοένα και περισσότερο ανάγοντας αυτό το ύφος σε κυρίαρχο. Η κεντρική επικοινωνιακή και πολιτική «γραμμή» που έχει δοθεί είναι αυτή ακριβώς: Σε κάθε απόπειρα της κυβέρνησης και προσωπικώς του Κυριάκου Μητσοτάκη να προβάλλει το κυβερνητικό έργο έναντι της διαρκούς και μονότονης καταστροφολογίας του ΣΥΡΙΖΑ αλλά και με κάθε ευκαιρία να διατυπώνεται σκληρός λόγος με ακραίους χαρακτηρισμούς. Στην πράξη αποδεικνύεται ότι μοιάζει λίγο με υστερική εμμονική στην ακρότητα, αλλά αυτό φαίνεται ότι θα ισχύει από εδώ και στο εξής. Επίσης, η σχέση με την αλήθεια δεν φαίνεται ότι απασχολεί τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ όσο τα απασχολεί η επίτευξη του σκοπού: η προσωπική επίθεση στον πρωθυπουργό.
Ο πρόσφατος συναγωνισμός στη σαχλή ρίμα της χυδαιότητας του hashtag «Μητσοτάκη, γ…» που ανέλαβαν διάφοροι υποστηρικτές του ΣΥΡΙΖΑ στη χωματερή του twitter και γενικώς των social δεν είναι τίποτα άλλο από την εφαρμογή αυτής της κομματικής γραμμής για την οποία υπάρχει και η επίσημη υιοθέτησή της. «Ως εκ τούτου, ένα τελευταίο ψύχραιμο σχόλιο: Μητσοτάκη, GFY. Ξέρεις εσύ, λόγω Κολάμπια. Και, σύντροφοι και φίλοι προδότες, τιμή μας και καμάρι μας. Οταν κάτι τέτοιοι μας χαρακτηρίζουν όπως μας χαρακτηρίζουν, είναι παράσημο. Α, σιχτίρ πια!» έγραφε στις 16 Φεβρουαρίου 2022 ο Θανάσης Καρτερός. Για να μη μιλήσουμε για τη στοχοποίηση των μελών της οικογένειας του Ελληνα πρωθυπουργού.
Από την έντυπη έκδοση της εφημερίδας “Τo Μanifesto”
