Σε λίγες μέρες η δολοφονία ενός νέου παιδιού από ένα πιστολέρο αστυνομικό θα χρησιμοποιηθεί για άλλη μια φορά για να υποδηλώσουν παρουσία δήθεν αναρχικοί, σίγουρα μπαχαλάκηδες, αμφισβητίες χωρίς ιδεολογία που το μόνο που γνωρίζουν είναι να καταστρέφουν.
του Ζαχαρία Ζούπη*
Είναι όλοι αυτοί που βεβηλώνουν κάθε χρόνο την μνήμη του αδικοχαμένου νέου για να κάνουν επαναστατική προπόνηση και μετατρέπουν την Αθήνα σε πεδίο μάχης. Είναι αυτοί που δεν ακούν καν τις κάθε χρόνο εκκλήσεις της οικογένειας Γργηγορόπουλου, να μην χρησιμοποιείται για κανένα λόγο και από κανένα η μνήμη του παιδιού τους. Άλλωστε αλήθεια, τι νόημα έχουν αυτές οι συγκεντρώσεις; Ο δολοφόνος συνελήφθη, καταδικάστηκε χωρίς κανένα ελαφρυντικό και εκτίει την ποινή του. Ο νεαρός Γρηγορόπουλος άλλωστε δεν είναι σύμβολο αγώνα. Ήταν ένα νέο παιδί. Ήταν ένας νέος που τον πυροβόλησαν εν ψυχρώ. Δεν είναι ούτε ο Γρηγόρης Λαμπράκης, ούτε υπήρχε κανένα σχέδιο κάποιων κύκλων κατά κάποιου επικίνδυνου επαναστάτη.
Σε κάθε περίπτωση, σε Δημοκρατία ζούμε και ο καθένας μπορεί να οργανώσει όποτε θέλει συγκέντρωση και να επιλέξει να τιμήσει όποιον θέλει. Δεν βρέθηκε για παράδειγμα κανένας να οργανώσει συγκέντρωση κατά των θυμάτων της τρομοκρατίας. Δεν βρέθηκε ποτέ κανένας να τιμήσει την μνήμη των δολοφονημένων της MARFIN μπροστά στα μάτια εκατοντάδων διαδηλωτών. Δεν βρέθηκε κανένας ποτέ να τιμήσει την μνήμη του αδικοχαμένου Αξαρλιάν από τους δολοφόνους που είχαν αρχηγό τον Κουφοντίνα που αργότερα έγινε και συγγραφέας, εκτίει πια την ποινή του σε ένα αγρό και όταν έπαιρνε άδειες τον υποδέχονταν σαν ήρωα αλληλέγγυοι τους ανάμεσά τους και από τον ακίνδυνο κατά κάποιους Ρουβίκωνα.
Αυτή είναι η Ελλάδα που ανεχτήκαμε. Αυτήν την Ελλάδα πρέπει να την αλλάξουμε και είναι παρήγορο ότι μια Κυβέρνηση πήρε την απόφαση να βάλει τάξη στα Πανεπιστήμια, να εκκενώσει πολύχρονες καταλήψεις, να «απελευθερώσει» χώρους, να αντιμετωπίσει μέχρι τέλους όλα αυτά τα αρρωστημένα φαινόμενα που έγιναν ανεκτά επί χρόνια και επί σειράς Κυβερνήσεων και ξέφυγε εντελώς στα χρόνια του ΣΥΡΙΖΑ. Δεν μπορεί πια να γίνει ανεκτό να χτυπάνε φοιτητές μέσα σε Γενικές Συνελεύσεις, να ψάχνουν Πρυτάνεις και Καθηγητές για να τους προπηλακίσουν, να μετατρέπουν υπόγεια και χώρους Σχολών σε γιάφκες. Δεν μπορεί να παρακολουθούμε τα μπασίματα του Ρουβίκωνα όπου θέλει και τις απειλές καταλήψεων κατά της οργανωμένης Πολιτείας. Σ΄αυτά τα φαινόμενα πρέπει να υπάρχει ένα οριστικό τέλος. Στην φετινή επέτειο του Πολυτεχνείου πήραν ένα μάθημα. Ας πάρουν πολλά μαθήματα και στο επόμενο διάστημα μέχρι να αναπνεύσουν Α.Ε.Ι, γειτονιές, σπίτια.
Απέναντι σ’ αυτό τον στόχο θα έπρεπε όλα τα κόμματα να είναι μαζί. Κάποιοι είναι μόνο στα λόγια, αποφεύγουν να καταγγείλουν, μιλάνε με τόσους αστερίσκους που στο τέλος συγχωρούνται όλοι αυτοί οι δήθεν αμφισβητίες. Όσοι θέλουν, ας συνεχίσουν έτσι. Το κοινωνικό κλίμα άλλαξε και θα απομονωθούν. Πρόκειται γα προοδευτική εξέλιξη και όχι συντηρητισμό. Έτσι το εμφανίζουν μόνο αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ότι ζούμε πια σε Κράτος αυταρχισμού και αστυνομοκρατίας. Γελοιότητες. Όλοι οι άλλοι ας ενώσουμε τις δυνάμεις μας για ένα μεγάλο κίνημα κανονικότητας, σοβαρότητας, μετατροπής της Ελλάδας σε σοβαρό Κράτος. Δεν είναι όλα υπόθεση της Αστυνομίας.
*Ο Ζαχαρίας Ζούπης είναι Πολιτικός Αναλυτής – Υπεύθυνος Ερευνών της OPINION POLL
