Δραστικές μειώσεις άμεσων και έμμεσων φόρων, δράσεις και κίνητρα για αύξηση της απασχόλησης, αύξηση των κρατικών δαπανών, άμεσες επιδοτήσεις και «τσιμεντοενέσεις» στη χειμαζόμενη εθνική οικονομία είναι οι διαχρονικές λύσεις και οι οικονομικοί σταθεροποιητές που προβλέπουν σε κάθε μεγάλη κρίση τα οικονομικά εγχειρίδια που διδάσκονται στα πανεπιστήμια οι φοιτητές των οικονομικών σχολών.

Σε αυτό συμφωνούν και στην κυβέρνηση, όπως και σχεδόν όλοι διεθνώς στην παρούσα συγκυρία -από όποια οικονομική σχολή και αν προέρχονται- καθώς εκτάκτως ο κορωνοϊος «έσκισε τα μνημόνια» και γκρέμισε τους δημοσιονομικούς στόχους για το 2020. Αλλο όμως είναι ότι μπορούν και πρέπει τα κράτη να ξεφύγουν στα ελλείμματα (εν σχέσει με τους Προϋπολογισμούς τους) για να κρατήσουν ζωντανή την οικονομία και την κοινωνία, και άλλο το πού θα βρουν λεφτά και πως θα τα διαθέσουν. Όλα τα κράτη αυξάνουν τις κρατικές δαπάνες πολλοί όμως ερίζουν για το πότε είναι ορθότερο να παρέμβει το κράτος: άμεσα στην αρχή της κρίσης δαπανώντας «σαν να μην υπάρχει αύριο», γιατί, αν καθυστερήσει, μπορεί αργότερα το κόστος να είναι πολλαπλάσιο; Ή σταδιακό, με πιο σταθερά βήματα και κρατώντας «καύσιμα» για την επόμενη μέρα, όταν θα τα χρειάζεται για την επανεκκίνηση τις οικονομίας.

Στην κυβέρνηση μιλούν για ακόμα περισσότερες κρατικές ενισχύσεις μειώσεις φόρων, ΦΠΑ 6% στον τουρισμό και ψαλίδι στους υψηλούς συντελεστές φόρων, έκπτωση 25% στον ΕΝΦΙΑ του 2020, μείωση προκαταβολής φόρων, κατάργηση πάσις φύσεως τελώνκαι έμμεσων φόρων που μπήκαν σε αγαθά και υπηρεσίες. Και στο υπουργείο Οικονομικών συμφωνούν, αλλά «όχι τώρα, αν δεν χρειάζεται τώρα».θυμίζουν πως δεν μπορούν να αδειάσουν εδώ και τώρα τα κρατικά ταμεία όταν προβάλλονται πιεστικά διεκδίκησες για 800άρια και για περισσότερα νέα μέτρα και ΚΑΔ.

Διαβάστε ολόκληρο το δημοσίευμα του Κωστή Πλάντζου για το Πρώτο Θέμα