Η συνέντευξη του Αλέξη Τσίπρα στο κεντρικό δελτίο ειδήσεων του Alpha και στον Αντώνη Σρόϊτερ, επιβεβαίωσε ότι ως πολιτικός έχει κάνει εξαντλητικά φροντιστήρια προκειμένου να γίνει αυτό που δεν ήταν. Και όταν πλησίασε αρκετά στο να γίνει αυτό που δεν ήταν, ξανάγινε αυτό που ήταν.
Του Χάρη Παυλίδη
Ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε για άλλη μια φορά ότι προσαρμόζεται στις ανάγκες του ρόλου που κάθε φορά υποδύεται. Αυτή τη φορά ήταν ένα ριμέικ ενός έργου που είχε ξαναπαίξει το 2015. Τότε που απευθυνόταν στο θυμικό του ψηφοφόρου με το σκεπτικό ότι, «και να μη κάνω αυτά που λέω, έχει σημασία ότι τα λέω». Απλός, ανθρώπινος, με απόψεις «ευκολοφόρετες» ώστε να ταιριάζουν σε όλα τα μεγέθη. Ένας Τσίπρας απ’ τα παλιά, «ξαναφορεμένος» και απρόβλεπτα προβλέψιμος.
Προφανώς, οι εκτιμήσεις μου δεν είναι αντικειμενικές, αλλά όσο κι αν προσπάθησα ειλικρινά δεν κατάλαβα τι έχει στο μυαλό του, με εξαίρεση το άγχος του να μη χάσει με τέτοια διαφορά από τον Κυριάκο, που θα του δημιουργούσε προβλήματα στο εσωτερικό του ΣΥΡΙΖΑ. Γι αυτό, αν προσέξατε, φρόντισε να χαμηλώσει τον πήχη των ευρωεκλογών, και με τρόπο να μεταθέσει το ραντεβού… με την ήττα στις εθνικές εκλογές. Γι αυτό και απέφυγε να πει ποιο αποτέλεσμα συνιστά για τον ίδιο «ήττα» και ποιο «συντριβή». Αντιθέτως, αν και «μαζεμένος» σε σχέση με εκείνα που έλεγε στις συνεδριάσεις των κομματικών οργάνων του ΣΥΡΙΖΑ περί «νικηφόρας πορείας», φρόντισε να προδιαγράψει τα «όρια» της νίκης της Νέας Δημοκρατίας. Εν ολίγοις έβαλε τον πήχη στον Κυριάκο, φροντίζοντας ο ίδιος με την χαρακτηριστική «ευλυγισία» που διαθέτει να περάσει από κάτω.
Και σ’ αυτό ακριβώς το σημείο, αφήνοντας να εννοηθεί ότι πάνω από «τόσο» θα είναι νίκη της Νέας Δημοκρατίας και κάτω από «τόσο» ήττα του Μητσοτάκη, φάνηκε ότι έχει αποδεχθεί την ήττα του και προσπαθεί να την παρουσιάσει όσο πιο εύπεπτη γίνεται στα μέλη και τους ψηφοφόρους του ΣΥΡΙΖΑ. Ο «εκλεκτός» του συστήματος, που μέχρι πριν υποπέσει στον πειρασμό να μυηθεί στις απολαύσεις της ελίτ απολάμβανε του «ηθικού πλεονεκτήματος» της Αριστεράς, δείχνει να ενοχλείται από το γεγονός ότι ο Κυριάκος μπορεί να μιλήσει άπταιστα… τη γλώσσα του. Και μάλιστα χωρίς συντακτικά και λεκτικά λάθη. Εξ αυτού του λόγου προσπαθεί να κάνει το «άσπρο»- «μαύρο», ακόμα και για θέματα που αυταπόδεικτα είναι για γέλια. Αναφέρομαι στο «επταήμερο», που κάτω από άλλες συνθήκες θα μπορούσε άνετα να σταθεί ως ένα «κρύο» ανέκδοτο. Υπό τις παρούσες, απλώς είναι ένα ακόμη ανέκδοτο.
Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι ο πρωθυπουργός προσπαθεί να διαχειριστεί μια ήττα που ο ίδιος φροντίζει με τις δηλώσεις του να την καταστήσει καθοριστική για τη τύχη του. Όταν λες ότι οι ευρωεκλογές αποτελούν ψήφο εμπιστοσύνης, τότε αναλαμβάνεις και την ευθύνη να παραιτηθείς, εφόσον το εκλογικό σώμα άρει δια της ψήφου του την εμπιστοσύνη του. Σε κάθε περίπτωση το θεωρούμενο ως μεγάλο όπλο του Αλέξη Τσίπρα- τουλάχιστον για τους θαυμαστές του- όσο πλησιάζουμε προς τις εκλογές στρέφεται αργά και βασανιστικά εναντίον του. Μέχρι του σημείου να αποκαλύπτονται στοιχεία του χαρακτήρα του που το άγχος βγάζει στην επιφάνεια. «Στα μεγάλα πράγματα», είπε πει ένας γάλλος στοχαστής, «οι άνθρωποι δείχνουν τον εαυτό τους όπως θα ήθελαν να φαίνεται στους άλλους. Στα μικρά πράγματα δείχνουν τον εαυτό τους όπως πραγματικά είναι». Και σ’ αυτή τη συνέντευξη, ο Αλέξης Τσίπρας έδειξε ότι ξαναβρήκε τον εαυτό του.
