Οι εκλογές έχουν φύσει αντιπαραθετικό χαρακτήρα. Όμως, σε αυτές τις εκλογές αλλά και στις επόμενες , όποτε γίνουν, αυτό που αποτελεί το μεγάλο διακύβευμα, είναι η σύγκρουση δύο διαφορετικών κόσμων και η κατεύθυνση που θα λάβει η χώρα τα επόμενα κρίσιμα χρόνια.
TΗΣ ΛΙΝΑΣ ΚΛΕΙΤΟΥ
Μια πτωχευμένη, παρηκμασμένη Ελλάδα, που προσποιείται ότι ξεπέρασε την κρίση η μια χώρα που διδάχθηκε από την περιπέτειά της και δυναμικά διεκδικεί με σύγχρονους όρους ένα καλύτερο αύριο, είναι το μεγάλο ζητούμενο των εκλογών, δεδομένου ότι η κάλπη της Ευρωβουλής θα καθορίσει τις πολιτικές εξελίξεις.
Το θέμα δεν τίθεται ρητορικά.
Μια ματιά στην επικαιρότητα της χθεσινής ημέρας, σηματοδοτεί πόσο σημαντικό είναι το πέρασμα σε μια νέα εποχή. Η επίθεση στην Βουλή με μπογιές και καπνογόνα, για την άδεια του Κουφοντίνα, δείχνει το μέγεθος των στρεβλώσεων που ταλανίζουν τον τόπο.
Η κατάχρηση της δημοκρατίας, η ανοχή στην βία και την παραβατικότητα, ο εκβιασμός και οι απειλές στην πολιτική τάξη και το δικαστικό σώμα, με ευθύνη των δήθεν προοδευτικών δυνάμεων δείχνουν μια μεταβολή επι τα χείρω του πολιτεύματος.
είναι το πολίτευμα σήμερα και υπάρχουν διαχρονικές ευθύνες γι αυτήν την κατάντια.
Το αφήγημα της ανοχής στην ένοπλη βία, η αιτιολόγηση των εκτελέσεων, το παραμύθι του δικαιωματισμού για την δράση των κατ εξακολούθηση εγκληματιών, η υπερευαισθησία στην διεκδίκηση των δικαιωμάτων των καταδικασθέντων , μέσω της τέλεσης νέων αδικημάτων, συνθέτουν ένα εφιαλτικό σκηνικό.
Η κυβέρνηση , επιλέγει να ποντάρει τα ..ρέστα της σε αυτό εκτιμώντας προφανώς ότι θα έχει θετική εξαργύρωση στην κάλπη.
Πόσο συμβατό είναι όμως αυτό με μια αστική δημοκρατία την δράση και τα όρια της οποίας, ορίζει ο Συνταγματικός της χάρτης; Είναι στα όρια ή ξεπεράστηκαν ήδη και αυτά;
Στον αντίποδα, παρακολουθήσαμε χθες μια συνέντευξη του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, ο οποίος επέλεξε να μιλήσει για τις θετικές προτάσεις του κόμματός του , για το πρόγραμμα του για ουσιαστική έξοδο από την κρίση, για τις προσπάθειες που προτίθεται να καταβάλλει ώστε οι επενδύσεις να δημιουργήσουν ένα νέο τοπίο στην αγορά εργασίας, με καλύτερες και καλύτερα αμειβόμενες δουλειές.
Τα κλειδιά σε όλα αυτά που αφορούν στο μέλλον είναι δύο: Προσπάθεια και Εργασία.
Δυο λέξεις που αφήσαμε ως κοινωνία πίσω μας στα χρόνια της δεκαετούς κρίσης, πνιγμένοι όλοι μας στην καταγγελτική τοξικότητα για τους χαμένους παραδείσους της τεχνητής ευμάρειας, παραδομένοι στα φούμαρα των επιδομάτων και των ενισχύσεων του δήθεν κοινωνικού χαρακτήρα ενός πανάκριβου και αναποτελεσματικού κράτους.
Ο έλληνας έμαθε να πληρώνει με τη βία και ξέχασε να δουλεύει. Ξέχασε να κοπιάζει γιατί στερήθηκε το κίνητρο.
Το κίνητρο του κέρδους, της προόδου, της διάκρισης, το κίνητρο της ανταποδοτικότητας.
Αυτά τα βασικά που ισχύουν σε όλες τις πραγματικά προηγμένες κοινωνίες και οικονομίες του πλανήτη, στην Ελλάδα εξαλείφθηκαν από την κρίση.
Χάθηκε το μέτρο στην αριστερή μιζέρια της εύκολης κατάκρισης. Συνεθλίβησαν οι φιλόδοξοι στην άγρια φορολογία και στην καταγγελία της βλάσφημης αριστείας.
Ποινικοποιήθηκαν ο μόχθος και η προσπάθεια , ως αρωγοί του μνημονίου και εξαφανίστηκε το φιλότιμο, που ήταν το κύριο χαρακτηριστικό του έλληνα. Μια λέξη, μια έννοια μοναδική που δεν απαντάται σε λεξιλόγιο άλλου λαού.
Αυτά είναι τα μεγάλα διακυβεύματα της επόμενης μέρας. Αυτό συνιστά επιστροφή στην κανονικότητα. Αυτή την επιλογή έχουν να κάνουν οι πολίτες.
Φυγή μπροστά με σκληρή δουλειά και ανταποδοτικότητα; Ή επιδοματάκια αναξιοπρέπειας και εκβιασμός από τον κάθε εγκληματία, ο οποίος επιδιώκει να κόβει και να ράβει την δημοκρατία και τον ανθρωπισμό στα κτηνώδη μέτρα του;
