• Διάβασα στην «Κόντρα» ότι ο Νίκος Δένδιας δέχεται «υπόγειο πόλεμο» από κάποιους «βαρόνους» του κόμματος, αλλά οι «μετοχές» του είναι ανεβασμένες στο Μαξίμου. Κατ’ αρχάς άκρως συγκινητικό το ενδιαφέρον της εφημερίδας για τον υπουργό Εξωτερικών. Ενδιαφέρον επίσης για μια εφημερίδα που κοντράρει την κυβέρνηση Μητσοτάκη ότι παρακολουθεί την πορεία της μετοχής του Δένδια. Λέτε να αγοράσει;
  • Στο Καστελόριζο οι δικηγόροι της χώρας εν μέσω κρίσης συζήτησαν για την οριοθέτηση των θαλασσίων ζωνών στην Ανατολική Μεσόγειο. Εκεί μεταξύ άλλων παρέστη και ο πρώην Πρόεδρος της Δημοκρατίας Προκόπης Παυλόπουλος. Ωραία όλα αυτά για την ανύψωση του εθνικού φρονήματος, ευκαιρία και για τον Παυλόπουλο να μας θυμίσει πόσο πατριώτης είναι, αλλά για να σοβαρευθούμε δεν θα ήταν πιο πατριωτικό να γίνει μια εκδήλωση με το ερώτημα: Πώς οι κάτοικοι του Καστελόριζου από 150 θα γίνουν 1500 τουλάχιστον;
  • Κάποιοι δεξιούληδες έχουν πιάσει δουλειά-παλιά τους τέχνη- και εργάζονται πυρετωδώς προκειμένου να αποδείξουν ότι ο Μητσοτάκης δεν ταιριάζει με τα «ήθη» και τις «παραδόσεις» της Δεξιάς. Δηλώνουν «απογοητευμένοι οικτρά» και τον προτρέπουν να «ξεκαβαλήσει» γιατί ο λαός ρίχνει «σφαλιάρες». Μεταξύ μας ο Μητσοτάκης έχει αργήσει να ρίξει σ’ αυτούς «σφαλιάρες» αφού ξεχνούν ότι αν δεν ήταν ο Μητσοτάκης τώρα θα τους «σφαλιάριζε» ο Πολάκης και η παρέα του. Αλλά τι συζητάμε, αφού πολλοί δεξιούληδες τα είχαν κάνει πλακάκια με το ΣΥΡΙΖΑ…
  • Χωρίς πολλά ταρατατζούμ ο Λευτέρης Αυγενάκης ξεδόντιασε όλο το καταστημένο που επί δεκαετίες με σωματεία σφραγίδες όριζαν τις τύχες του ελληνικού αθλητισμού. Ο νέος αθλητικός νόμος είναι πλέον γεγονός και επιτέλους μετά από δεκαετίες μπαίνουν οι προϋποθέσεις εξυγίανσης σ’ ένα χώρο που λυμαίνονταν τα κυκλώματα και οι αεριτζήδες. Τώρα οι «μαϊμούδες» των Ομοσπονδιών, αφού μάταια προσπάθησαν να διώξουν τον Αυγενάκη, τρέχουν να κρυφθούν από τους ελέγχους που έρχονται…
  • Ο αρθρογράφος στην «Ελεύθερη Ωρα» διερωτάται γιατί δακρύζει η Παναγία η Παρηγορήτρια. Θαύμα ή συνάχι; Ποτέ δεν θα μάθουμε. Όπως δεν μάθαμε τι έγινε με τα «Μήλα της χρυσωμένης ελπίδας», το 1976, όπου κάθε Κυριακή πλήθος πιστών κατέκλυζε το μοναστήρι της Αγίας Ειρήνης της Χρυσοβαλάντου, στην Λυκόβρυση. Δια πάσαν νόσον… Από κολικού νεφρού μέχρι εντεροκολίτιδα, αρκούσε ένα μήλο. Άλλη μια απόδειξη ότι ο χρόνος είναι επινόηση και δεν υπάρχει παραγματικά, αφού επί της ουσίας δεν αλλάζει τίποτα…

  • Το 1981 ήταν η χρονιά της «Αλλαγής». Η χρονιά του Ανδρέα Παπανδρέου και του ΠΑΣΟΚ. Και οι πρώτες εκλογές με χρώμα στους τηλεοπτικούς δέκτες της εποχής. Η δεκαετία που ακολούθησε έφερε πολλές ανατροπές στα χρωματοσώματα της πολιτικής, μπήκε πολύ χρώμα στη ζωή μας και πολλά χρωματιστά χαρονομίσματα στις τσέπες μας, και μετά αργά και βασανιστικά τα χρώματα άρχισαν να ξεθωριάζουν. Αργότερα αρχίσαμε και πάλι να τα βλέπουμε όλα μαύρα…

  • Επιθυμώ να συστήσω στην αρμόδια υπηρεσία που ονοματοδοτεί τα φαινόμενα φυσικών καταστροφών, να φροντίσουν τον επόμενο κυκλώνα να τον ονομάσουν «Ερντογάν», ή έστω «Ταγίπ» ώστε να διευκολυνθούν τα τηλεοπτικά πρωινάδικα και οι ενημερωτικές εκπομπές να μην μπαίνουν στον κόπο να αλλάζουν «μπαμπούλα». Δύο σε ένα…

Δια χειρός Ματθαίου